How Love Grows (Completed)

Kabanata 23

Kabanata 23

Died

“Felicity, may customer tayo!” bulyaw sa akin ng may ari sa karenderyang pinatrabahua  ko.

Nataranta akong lumabas sa kusina at nilapitan ang bagong dating na customer. Kaagad kung binigay sa kanila ang menu at tsaka nag handa para sa kanilang order.

“Isang crispy pata, at sinigang nalang, Miss,” aniya ng lalaking. 

Wala emosyon akong tumango. Malamig kong nilingon ang babaeng katabi niya. Jowa yata niya.

“Pareho nalang kami. Pahingi ng tubig ‘yong maraming yelo.”

After I listed the order, kaagad akong umalis at inabot sa isang kasamahan ko na siyang nagpeprepare sa mga order. Pagkatapos ay inaasikaso ang mga lamesa ng pinagkainan ng mga customer kanina. Naglilinis ako at paminsan, ako ang magse-serve ng mga pagkain. Gabi ang uwian namin, dahil mas marami kaming customer kapag uwian sa trabaho at eskwela. Pagod ako na naglakad pauwi.

Isang taon na ang nakalipas, tumigil muna ako sa pagaaral nang makagraduate ako sa senior high. I need to save money for my college. Ngayon pasukan ako magaaral ulit dahil sakto na ang ipon ko. Naisipan ko ring mag apply ng scholarships para hindi gaanong mabigat. Sa Cebu Normal University ako magaaral gayong malapit lang ito sa tinutuluyan ko.

I opened the gate then and went to the guard house para kunin ang gamit ko. Tumira ako sa gilid ng capitol dito sa Guada. Alam kong bawal, pero naawa kasi sa akin ang isang guard kaya pinatira niya ako. Bawal nga lang ako sa umaga, dahil baka makita ako kaya minsan umalis ako ng hindi pa sumisikat ang araw.

Nilapag ko ang aking mga gamit ko sa semento. Naglatag ako ng kumot na gawa lang sa mga damit ko na pinagtagpi-tagpi ko lang. Hindi na kaagad ako nag sayang ng oras at kaagad humiga.

One tear fell down when I closed my eyes. Kahit sobrang lamig dito sa labas at sobrang hirap ng buhay ko. Nagpapasalamat pa rin ako dahil kahit papaano hindi ako sa gilid ng kalsada natutulog.

 

Months later, I recently enrolled myself in my dream school. Luckily, after months of waiting, I was accepted, and I got in. Despite the saltiness of my life, there's still sweetness at the end. My life is slowly getting back on track. Every day, since I am back in school again, is like slowly recovering from the storm. I got a nice job and a nice place to stay. Even though it's kind of hard to pay for everything, at least it doesn't feel like pressure anymore.

 

Before, I tried to get away from my friends, but now I try to be with them. Though my heart still wants one person in my life, I just wanted to try to live my life better right now.

 

“Felicity, please, let's have a vacation this coming Christmas,” Ivory begged at me one night.

 

We are here in my unit; ilang months palang akong naka graduate. I'm struggling to find work in the city. She offered me work from their company, but I refused, dahil gusto kong magsikap sa sarili ko. I don't want my life to be relayed by someone else.

 

"Anton will come! It's been years since we haven't bonded yet. Busy ka kasi sa school mo,” she pouted her lips as she looked at me.

 

I sighed in defeat. I gaze at her and stop what I am doing. I am actually cooking while she is sitting at the counter, as she tried to convince me to go on vacation with them.