Kabanata 30
Drunk call
I let Kuya sleep in my condo that night after everything I confessed. Ayaw na rin ni Kuya na iwan ako dito mag-isa. Just like what Anton did. Doon siya natulog sa kabilang kwarto. He cleaned it by himself.
I just realized how lucky I am to have Gabriel as my brother. Nakikita ko naman kay Kuya na nagsisikap talaga siya. Kahit hindi naman siya sigurado kung napatawad ko ba talaga siya, nakikita ko ang determinasyon ko sa kaniya.
I will stand by my words… Hindi pa nga sila humihingi ng tawad sa akin, naibigay ko na sa kanila ‘yon. There's nothing I can do; everything happens for a reason. Whatever the reason, I know it would be worth it.
Kakagising ko lang, lumabas ako sa aking silid ng may narinig na ingay galing sa labas. Namumugto pa ang aking mga mata nang sinalubong ako ni Kuya. Dala-dala ang apat na maleta papasok sa condo unit ko. Nagtaka ako sa kaniya habang iniisa-isa niya 'yon pinapasok.
"Anong ginagawa mo, Kuya?" tanong ko.
Napalingon siya sa 'kin. He was shocked but right after he remained serious.
"Gising ka na pala. Hindi ka pa ba nagugutom?" he asked, ignoring my question.
Umiling ako sa kaniya. Then he continue what he did. Madaming maleta ang dala niya. Hindi ko alam na ganito pala karami ang mga dami niya? Halos sampung maleta na ang naipasok!
"Kuya, anong ginagawa mo?" ulit ko sa kaniya.
Tumaas ang kilay niya habang nilingon niya ako. Hinihilahila niya ang maleta, lumapit ako sa kaniya. I look so confused while he looks very tired.
"Ha?"
Bigla nalang akong nagulat ng may sumipa sa maletang hinila niya. Natumaba si Kuya sa sahig kasama ang maleta. Napaatras naman ako dahil kung hindi kasama ako sa pagtumba. I held my head to someone who kick it.
Pumasok ang isang lalaki na naka white t-shirt at faded pants. He is wearing sunglasses; at maarte ang kamay niyang gumagalaw sa kawalan. He looked around like a material girl. Then his eyes settled on me.
Tumaas ang kilay ko. Tumili siya! Sumama ang mukha ko sa biglaan niyang tili. Nagulat naman ako doon! Nilingon ko si Kuya na ngayon ay nakatayo na at busangot ang mukha sa gilid ko. Nilipat ko ulit ang lalaking kasama niya, pero sa paglingon niya. Naramdaman ko kaagad ang biglaan nitong yakap. We did a check to check greetings.
Napahatitig parin ako sa kaniya.
"Hi, Felicity! I'm Jamir!"
Nilingon ko si Kuya. Nagtatanong ang mga mata ko, nang makuha niya kaagad siyang tumango.
"He's our cousin," anito.
I find relief in that. Huminga ako ng malalim bago tumango ako at ibinalik ang tingin ko sa pinsan namin.
"H-Hi…" nahihiyang kong untas.
Mahina niya akong tinampal sa balikat. Grabe, parang kaibigan lang ako ah!
"You look like our Auntie Felicia! Gosh, if you go to our hometown, they will definitely call you Felicia!" nag hysterical siya.
YOU ARE READING
How Love Grows (Completed)
Teen FictionDESCLAIMER: This is not a love story; this is about friendships. The comfortable lifestyle of her former wealthy clans in town was never experienced by Felicity Lucero. For people to always perceive her as joyful, she utilized the strategy of smilin...