How Love Grows (Completed)

Kabanata 38

Kabanata 38

Past

I just realized that no matter how much I wanted to run, no matter how many miles there were, I always ended up on the road where my home was.

 

The situation that leads us apart... never becomes a hindrance in our way. No matter how I tried to give up, she always lifted me up without asking for it to return. No matter how she tries, she never gives up because she always thinks she has me. Pero ako, did I ever think of Eve along my journey? Or did I just let her go in a selfish way?

"Galit ako sa’yo, Felicity… Galit ako dahil sa panahon na kailangan ka niya wala ka sa tabi niya. Nadagdagan pa ang galit ko dahil namatay si Papa. Gusto kong puntahan ka at sayo ibuntong ang galit ko! Hindi naman ikaw ang nakabangga pero… Ikaw lang ang naisip kong may kasalanan…" Sa boses niya ramdam ko ang hinanakit doon.

Tumingin siya sa 'kin. Her eyes glittered from her tears. It was clear and red.

 

"Bakit mo nagawa sa pamangkin ko na iwan siya? Bakit pinili mo ang galit sa puso mo kaysa patawarin mo siya!? I know what you girls are up to. Pero ang tanga mo lang na sa babaw na dahilan ipagpapalit mo siya. I know Everlyn, sa pagmamahal at pagpapahalaga niya sa 'yo Hindi niya magagawa ang mga bagay na alam niyang masasaktan ka! Siguro sabihin na nating may mali si Everlyn, pero sapat ba 'yon para Hindi na pakinggan ang sasabihin niya. Akala ko kaibigan mo siya? Akala ko ba mahal mo siya? You are her friend Felicity, but you run..."

 

Yes, I run, dahil ayaw kong madamay si Eve.

 

Yumuko siya. "Pero napawi lang din ang galit ko dahil pinaintindi sa 'kin ni Everlyn lahat. I let her be do the things for you. Hinayaan ko siyang kumuha ng condo para sa 'yo. Hinayaan ko siyang mag tayo ng coffee shop at bahay… kasi sabi Niya sa 'kin… para 'yon sayo. Bumalik siya dito sa pinas dahil ang sabi niya sa 'kin babalikan ka niya… Hindi ako umalma doon… kasi mahal ko kayong dalawa. Hinayaan ko siyang tanggapin ka niya sa kompanya… Hinayaan ko siyang tumira ka sa bahay… kasi sa inyo naman 'yon. Labas na ako doon… binigay 'yon ng pamangkin ko sayo."

 

Hinawakan niya ang kamay ko. Ramdam ko ang panginginig niya. Nagsimula na rin ang mga luha ko.

"You are Everlyn's strength, Felicity. Noong nasa ibang bansa pa kami. I never dared to see her smiling or even talking to anyone. Mahirap kausap si Everlyn noon. Pero noong nag trabaho ka sa kumpanya namin. Nakaramdam ako ng lambot sa kaniyang mukha. Her smiles back. Magaan na ang kaniyang pakikitungo sa iba."

 

Then slowly, she held my face. She smiled, even though she was hurt. Later on, in the blink of my eyes, I see Eve in her.

 

"Comeback, Felicity, please. She is back again. Bumalik na naman siya kung ano siya dati. Ayaw kong baka dumating ang panahon na maging Permanente na 'yon sa kaniya. I want Everlyn to be happy. If that means you, then I would do everything for you to come back. Kung luluhod ako pa bumalik ka gagawin ko. Please, she needs you."'kin.

 

Yumakap ako sa kaniya; I held her. Hinaplos ko ang kaniyang likod. Humikbi siya sa kandungan ko. Pagkatapos ay kumalas sa akin. May kinuha siya sa kaniya bag na papel. Nakatupi iyon at nakalagay sa maputing envelope. My name was written in there! My eyes widened. Bigla akong kinabahan. She sniffed before slowly giving me the envelope.