O, cehenneme giden yolda yürüyen bir yabancı.
Harlı alevlerle kuşatılmış, hoyrat, kaba, duygusuz ve yalancı. Ne bir kasırga yıkabilir onu, ne de küçük bir kıyamet, Onu alt edebilecek belki de sadece tek bir nefes.
Tüm hayatı birkaç sayfalık henüz...
#kahrawattpad etiketiyle bizi Twitter'da paylaşırsanız çok sevinirim. Keyifle okuyun. (๑˃̵ᴗ˂̵)ﻭ
Çok yaşlı bir meşe ağacının içinde yolunu kemiren kurtçuk gibiyim. Virginia Woolf
Sadece bedenleri, şekilleri, görüntüleri sevenlere ne yazık! Ölüm her şeyi yok edecek. Ruhları sevmeyi deneyin, onlara yeniden kavuşursunuz. Victor Hugo
🦢
♫ Night Shift- Lucy Dacus
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
17. ÖLÜMLE KOL KOLA
Gecenin ihtişamı tüm hareketiyle sürerken, duyduklarım karşısında bir süre sadece donup kalmıştım. Nasıl davranacağımı ve ne söyleyeceğimi bile bilmiyordum. Bardaki sessizliği kırarak derin bir nefes aldım ve hafifçe titreyen ellerimle bardan çıkmaya karar verdim. Düşünmeliydim çünkü, boğulduğumu hissediyordum. Arkamdan seslenen Aleksander'ı ise görmezden gelmiştim. Koridor boyunca ilerledim ve kapıya doğru yöneldim. Bardan çıktığımda, korumalar kapının her iki yanını sarmıştı. Aralarından geçerken beni fark etmemişlerdi. Kabanıma iyice sarılarak soğuğun iliklerime kadar işlemesini engellemeye çalıştım. Ancak içimdeki korku ve şaşkınlık, dışarıdaki soğuktan daha da derindi.
Sokak lambalarının loş ışığı altında yürümeye devam ettim. Zihnim, o esmer adamın anlattıklarından hala etkilenmişti ve konuşmalarımız gözlerimin önünde canlanmıştı. İçimde bir karışıklık ve korku vardı, düşüncelerim bir labirent gibi karışmıştı. Kentin gece sessizliğinde, kalabalık caddelerin arasında yürümeye devam ettim. Ayak seslerim, içimdeki karmaşanın eşlikçisi gibiydi. Karhan'a olan güvenim, bir yanımda umutla yanıp sönüyordu, diğer yanımda ise korku ve belirsizlik hüküm sürüyordu. Bir süre sonra, sessizliğe bürünen kalabalık sokaklarda kaybolmuştum. Rüzgarın hafif esintisi, yüzüme çarpan soğuk damlalarla birlikte beni gerçekliğe çekiyordu. Kendimi bulutların ardında kaybolmuş bir yıldız gibi hissediyordum.
