ALRİSHA (Vampir Gezegeni)

Vampir Aracı Adayı

Kağıdı okuduğumda gözlerime inanamamıştım. Tekrar ve tekrar okudum. Seçildiniz yazıyordu. Vampir aracı eğitimi almaya hak kazandınız yazıyordu. Rüya olmadığına inanmak için kendimi çimdikledim. Küçük bir çığlık attım çünkü canım yanmıştı. Herşeyin gerçek olduğuna inandığımda evin içinde sevinç çığlıkları atmaya başladım. Koşarak annemin yanına gittim. "Beni seçtiler anne inanabiliyor musun beni seçtiler. 2000 adayın arasından seçilen 100 kişiden biriyim ben ! Hayallerime ulaşmama bir adım kaldı !"
Hemen anneme sarıldım."Bravo bebeğim senin başarabileceğinden emindik.Tebrik ederim. Seni çok seviyorum tatlım. " Biraz duygulanmıştım. Aslında benim yerimde başka biri olsa kesinlikle sevinçten ağlardı ama ben biraz daha soğukkanlıyım.
İçimdeki mutlulukla hemen odama çıkan merdivenlere koştum. Odamdan telefonu alıp Riley 'i aradım. Telefon 3. çalışta açıldı. Ama Riley'nin sesi gelmiyordu. Sadece ağlama sesi vardı. Ters giden birşeyler olduğunu anladım.
"Riley ordamısın ve iyimisin ? Sonuçları aldınmı ? "
Riley ağlayarak cevap verdi : "Kazanamadım Centua. Yazımı çok çocuksu bulmuşlar. Heyecanlı olmak bu işe göre değilmiş falan falan. Ne var biliyormusun ? Hepsinin canı cehenneme. İşlerini de onları da sikeyim !"
Sesinden ne kadar öfkeli ve üzgün olduğu anlaşılıyordu. Bu haksızlıktı. Ben konuşma metnini seçmelerden sadece 2 dakika önce yazmışken kazanabilmiyordum ama Riley bunun için bir hafta boyunca uğraşmıştı. Kendi sevincimi unutup onun üzüntüsüne ortak olmuştum. "Haklısın Riley. Onların da işlerinin de canı cehenneme. Seni kaybettiklerine çok üzülecekler. Ama sen moralini bozma. Okuldaki derslerin gayet güzel. Okulu bitirdiğinde eminim Alrisha'daki vampir aracılar seçmelerine katılabilirsin. Seni kabul edeceklerinden eminim."
Riley'nin telefonda ağlayan sesi durdu. "Sadece benimle ilgili konuştun. Yoksa seçmeleri kazandın mı ? "
"Evet ama onlar çok yanlış seçimler yapıyorlar. Kesinlikle benim yerime seni seçmeleri gerekirdi."
"Böyle düşünme. Kendi adıma ne kadar üzüldüysem senin için de sevindim. Konseyin elbette bildiği şeyler vardır. Hadi okuldan eşyalarını al da eğitim alacağın kampa yerleş bir an önce. Okulda tekrar görüşürüz."
Riley'nin ağlamayı bırakmasına sevinmiştim. O güçlü biriydi. Bunu kısa sürede atlatabilirdi.
Hızla eşyalarımı toplamaya başladım. Yüzüme kendiliğinden bir gülümseme yerleşti. Normalde sürekli gülümseyen vampirlerden değildim. Ama şuanda kaslarım sanki kendi kendini kontrol ediyor ve yüzümde aptal bir gülümseme oluşuyordu. Garip olansa bunu sevmiştim. Bunu çok sevmiştim.

3 SAAT SONRA
Okula gidip eşyalarımı topladım ve eve geldim. Riley'le vedalaştım çünkü 3 aylık özel eğitim boyunca yanımda telefon olmayacaktı ve eve de gidemeyecektim.Annem ve babamla da vedalaştım. Annem her zamanki duygusallığıyla ağlamaya başladı. "Anne sakin ol sadece 3 ay sonra tekrar evimdeyim" diyerek onu sakinleştirmeye çalıştım. Babam da üzülüyordu ama annem gibi ağlamıyordu. Babam da bana katılarak annemi sakinleştirmeye çalıştı. "Sara hayatım o artık küçük değil ve ailemizi gururlandırarak eğitim almaya gidiyor. Artık sakinleş ve kızımız bizi böyle hatırlamasın." Annem babamın sözleriyle biraz sakinleşmişti ve artık ağlamıyordu. Bunu fırsat bularak valizimi elime aldım ve bahçeden çıkıp arabama doğru ilerledim. Annem ve babamın arabanın yanına kadar gelmesine izin vermedim. Arabaya bindim ve camı açıp onlara son kez el salladım. Onlara veda ederken yeni hayatıma merhaba diyordum.