ALRİSHA (Vampir Gezegeni)

CENTUALLER'IN DÜNYASI

Dün yaşadığım onca şeyin ağırlığını omuzlarımda taşımanın zorluğuyla beni sonsuzmuş gibi görünmesiyle büyüleyen yeşil suya baktım. Buraya her zaman sabahın erken saatlerinde gelirdim ama bu kez sabahı bekleyebileceğimi sanmıyordum. Olivia'nın dersinden sonra Araz'a ve Candice'ye çadırıma gideceğimi söylemiştim ama bunu yapamadım. Evet, çadırıma gittim ancak uyuyabilecek kadar kendimi iyi hissetmiyordum. Daryl ile konuşmamızın üstünden saatler geçmiş olmasına rağmen söyledikleri hala kulağımdaydı. Eğer bunu kısa sürede aşamazsam ne yapacağımı bilmiyordum. Ama nasıl aşacağımı da bilmiyordum. O an kendimi uçurumdan aşağıya bırakmak o kadar uygun bir seçenek gibi gelmişti ki. Her şey burada sonlanabilirdi. Vampirlerin ölmeyeceğini düşünebilirsiniz. Haklısınız da. Ama bir vampir kendi isteğiyle ölmeyi seçerse , yani intihar ederse ölür. Bu da bizim için Tanrı'nın bir ayrıcalığı işte. Eğer seçme hakkım olsaydı, bir dakika bile düşünmeden kendimi suların sakinliğine bırakabilirdim. Seçeneğim var gibi görünüyor olabilir, ama yoktu. Bana değer verenleri bırakamazdım. Umrumda olan elbette Daryl değildi, onun bana verdiği değeri zerre kadar umursamıyordum. Ama ailem, Riley, Candice, Araz vardı. Onlara bunu yapamazdım. Şuan elimden gelen tek şey delirmemeye çalışarak eğitimimi tamamlamaktı. Tabi becerebilirsem.
Çadırıma gitmek üzere ayağa kalktım. Elimde olmadan suyun cezbeden yeşilliğine baktım. Üzerini gecenin örtmüş haliyle hiç görmemiştim burayı. Artık yeşil değildi. Gece gibi karanlıktı. Şimdi daha derin ve tehlikeli görünüyordu. Daha farklı, daha gizemli, daha uçsuz bucaksız ve durdurulamaz.
O an anlamıştım. Suyun güzelliği, yeşilliği, benim buraya gelmeden önceki halimdi. Biraz asi, biraz gizemli, biraz da farklı. Suyun geceyle birleşen görüntüsü de benim şimdiki halimdi. Daha farklı, kendini herkese kapatacak kadar gizemli, içinde bir sürü sırrı barındıran. Aslında korkak, ama bunu belli etmemeye çalışan. Her zaman kuyruğunu dik tutan, ama bunu nasıl yaptığını asla belli etmeyen Centualler. Bakalım bu içindeki savaş ne zaman bitecek. Sırlarını ne kadar daha kendine saklayabileceksin. Ya da, kendini sana çok benzettiğin bu derinlikle buluşturmadan ne kadar sabredebileceksin...

Arkadaşlar bu kısa bir ön bölüm. Normal bölümlerde daha çok Centualler 'ın dış dünyasını yansıtmaya özen gösterdim. Ne kadar yapabildim ya da yapamadım bilemiyorum, ona karar verebilecek olanlar sizsiniz. Ama yine de bunu başarabildiysem eğer, bu bölümde de Centua'nın duygularından kısaca bahsetmek istedim. Çünkü şuan yaşadığı zor bir durum. Bu yüzden onun iç dünyasına siz de ortak olun istedim. Umarım yapabilmişimdir. Bu arada asıl bölüm yarın gelecek. Ve bölümler hakkında fikirlerinizi benimle paylaşırsanız çok sevinirim. Yarın görüşmek dileğiyle, hoşça kalın...