ALRİSHA (Vampir Gezegeni)

HİÇBİR ŞEY AYNI OLMAYACAK

Güneşin ilk ışıklarıyla her zamanki gibi çadırımda uyandım demeyi çok isterdim, ama bu sefer öyle olmamıştı. Dün geç saatte çadırıma gelmiştim ama yine de kendimi uykunun huzurlu kollarına bırakamamıştım. Küçük uyuklamalar dışında hiç uyumamıştım. Gözlerimi kapattığım an hep aynı rüyayı görmüştüm. Rüyada her zamanki uçurumun kenarındaydım. Yanımda Araz da vardı. Birbirimize sarılmış, ayaklarımızı uçurumdan aşağı sarkıtmış oturuyorduk. Sonra gitmeye karar verdiğimizde ayağa kalkıp Araz'a sarılıyordum. Kendimi her zaman huzurlu hissettiğim kollarında bir kez daha rahatlıyordum. Sonra yüzüne bakıp gülümsemek için biraz geri çekildiğimde sarıldığım kişi birden Daryl oluyordu. Hemen kollarından sıyrılıyordum. Ve o gülümseyerek beni uçurumun derinlikleriyle buluşturuyordu. Beni ittirdikten sonra ona tutması ve beni kurtarması için elimi uzatıyordum ama o tutmuyordu. Ve ben uçurumdan düşerken çığlık atarak uyanıyordum. Aynı rüyayı kaç kez gördüğümü hatırlamıyorum. Ama en sonunda bu şekilde uyanmaktansa, hiç uyumamayı seçtim. Defteri elime alıp dün olanları yazmak ve rahatlamak istedim ama birinin okumasını göze alamazdım. Aynı zamanda sır saklamaktan nefret ediyordum. Özellikle de en sevdiklerimden.

Yine de Daryl'ın sesini çadırımın yakınlarında duyarak kalkmaktansa şimdi kalkmam daha iyiydi, zaten bunu göze alamazdım. Çadırdan çıktım ama nereye gideceğimi bilmiyordum. Uçuruma gidemezdim. Orası eskiden beni sakinleştiren bir yer olsa da, dün gece gördüğüm siyah haliyle ve rüyamdaki önemli yeri nedeniyle artık oraya gitmekten korkuyordum. Bu sabah sadece yürüyecektim. Ve bundan sonraki sabahlar da.

Henüz çadırların alanından çıkmamıştım ki arkamdan Araz'ın seslendiğini fark ettim. Arkamı dönmeden önce kafamdaki düşüncelere son vermeye ve normal görünmeye çalıştım. Hazır olduğumu düşündüğümde yüzüme kocaman bir gülümseme yerleştirip Araz'a doğru döndüm. "Bu saatte burada ne yapıyorsun? Saat senin için bile henüz erken sevgilim." Dedi Araz. " İyi uyuyamadım. Birkaç saat sonra zaten herkes kalkacak, boşuna çadırımda yatmak istemiyorum. O yüzden koşu antrenmanımı şimdi yapıp kendime zaman ayırabilirim diye düşündüm" dedim yüzümdeki gülümsenin silinmesine izin vermeden. Ve Araz ile aramdaki birkaç adımlık mesafeyi kapatıp kollarımı beline doladım. Başım her zamanki huzurlu yerindeydi şimdi. Bu anın bitmesini hiç istemiyordum. Ama bir anda kollarında olduğum adamdan Daryl'ın sesi gelmeye başlamıştı. " Yoksa bu gün boş vaktinde ek ders mi yapmak istiyorsun canım?" dedi. Hızlıca kollarından sıyrıldım. Ve karşımda Daryl'ın yüzünü gördüğümde tüm sesimle çığlık attım.

Asıl şimdi uyanmıştım.

Attığım çığlığın etkisiyle ister istemez yerimde doğrulmuştum. Gözlerimi kapatıp doğrulduğum yerde oturmaya devam ettim. Elimle alnımı ovuşturdum ve rüyada olmadığımı anlamak için sağıma soluma bakındım. Zaten yaşadıklarım kolay şeyler değildi. Onlarla uğraşmak beni fazlasıyla yoruyordu. Üstüne bir de bu rüyalar eklendiğinde, tüm gücümün çekildiğini hissetmeye başlamıştım. Belki sizin için çok büyütülmüş bir olay gibi görünebilirdi. Ama bir düşünün, kaç çaylağın eğitimcisi ona âşık olur?

Eğitimi bitirmeyi ve Vampir Aracı olmayı deli gibi istiyordum. Ama bunun için iki eğitimcinin onayını almam gerekliydi. Ve onlardan biri bana aşıktı. Bu kesinlikle istediğim bir şey değildi çünkü eğer geçersem kendi yaptıklarımla geçmek istiyordum, hiç kimsenin torpiliyle değil. Aynı zamanda Daryl'a kötü bir şey söylersem sırf sinir olduğu için eğitimi bitirebilirdi ve Vampir Aracı olmamı engelleyebilirdi. Kendimi dikenli bir telde yürüyormuş gibi hissediyordum. Ve ayaklarımın daha ne kadar dayanabileceğini bilmiyordum.

Hissettiğim yorgunlukla çadırımın fermuarını açtım ve ayakkabılarımı giymeye başladım. Ama bu sefer hiç acele etmedim. Çünkü artık kendimi huzuru ile buluşturabileceğim bir manzara yoktu. Bu sefer sadece yürüyecektim. Ama rüyamdaki yolda değil.