Satır arası yorumları yapmayı unutmayın!
Umarım beğenirsiniz.
🍀
"Hayırlı olsun o zaman."
"Teşekkürler."
Defne ayağı kalkmış Sinan ile tokalaşmıştı. Ömer ise Defne geldiğinden beri tek kelime etmemiş konuşmaları dinliyordu. Sıkılmış olacak ki ayaklanmış ve kapıya doğru ilerlemişti. Sinan bunu fark edince gülümseyerek arkadaşını izledi.
"Ömer odana mı gidiyorsun?"
"Evet." dedi tok ve net bir sesle.
Sinan ise sandalyesine geri oturup keyifle gülümsedi.
"Defne'nin odası senin odanın yanındaki camlı bölme olacak, madem sende odana gidiyorsun yeni iş arkadaşımıza odasına kadar eşlik et."
Sinan ne yapmaya çalışıyor diye düşündü o an. Bir sürü boş oda varken Defne'nin onun yanına gelmesine ne gerek vardı? Oysa ki dün gece her şeyi anlatmıştı kardeşi olarak benimsediği arkadaşına. Düşüncelerinden ayrılıp kapıyı açtı ve eliyle Defne'nin geçmesini işaret etti.
"İyi günler."
"İyi günler Defne."
Defne Sinan ile vedalaştıktan sonra Ömer'in açtığı kapıdan çıktı. Defne ve Ömer yan yana ilerliyorlardı.
"Nasılsın?" dedi Defne Ömer'e göz ucuyla bakarken.
"İyiyim."
Gözleri Ömer'in elinde olan sargıya takıldı. Kolundan tutarak sakin bir şekilde durdurdu.
"Dün gece bir sorun mu oldu?"
"Nerden çıktı?"
"Bağırış sesleri duydum, birde bu var." dedi gözleriyle elini göstererek. Ömer'de eş zamanlı olarak Defne'nin baktığı yere bakmıştı.
"Yanlış duymuşsun."
Ömer Defne'nin gelmesini beklemeden yürümeye başlamıştı. Defne de büyük adımlar atmaya özen göstererek Ömer'in peşinden gidiyordu.
"Yanlış mı gördüm o zaman?" dedi Ömer'in elindeki sargıyı ima ederek.
"Ömer."
Genç adam hiç oralı olmamıştı.
"Sarca!"
Defne'nin yüksek sesle Ömer'e seslenişi ile bütün şirket ona döndü. Şaşırmış bir şekilde bakıyorlardı. Defne bunu fark edince masum bir şekilde gülümseyip bu kez Ömer'in peşinden koşmaya başlamıştı.
"Ömer dedim."
Tam kapının önüne gelmişlerdi ki Defne tekrardan Ömer'in elini tutup durdurdu. Bu sırada çalışanlar hâlâ çifti izliyordu.
"Neden kaçıyorsun benden?"
Ömer sadece kaşlarını çatmış Defne'ye bakıyordu.
"Eskisi gibi değilsin Ömer. Soğuksun. Çok soğuk."
Defne Ömer'in gözlerinin içine baktı. Onu rahatlatacak bir şey görmeyi umuyordu fakat istediği gibi olmadı.
"Benden nefret ediyor gibi bakıyorsun."
Ömer sıkıldığını belli edercesine bir nefes aldı ve etrafı süzdü. Şirkettekiler Ömer'in onlara baktığını görünce hemen işlerine geri döndüler.
"Dengesizsin Defne."
"Anlamadım?"
Büyük bir hırsla Defne'yi kolundan tutup odasına soktu.
