Meşe Ağacının Altında

Kook'un Kararı

Sizi çok beklettim çaklıtlarım biliyorummmmm. Bunun için bir bölüm daha atıyoremm. 😋

...

"Daha yeni iyileştiniz, bu yüzden dışarıda çok uzun süre kalmayın."

"Sa-sadece kısa bir yü-yürüyüş."

Rudis'e gülümsedi ve uzaklaştı.Gerekmedikçe nadiren konuşan sessiz ve sakin hizmetçi, bir gün yavaş yavaş bir kız kardeşin yapacağı gibi onun için telaşlanmaya başladı. Tek yaptığı endişeyle sınırı aşmadan bir iki kelime söylemekti ama bu Kook'un kalbini ısıtmaya yetmişti.Burası gerçekten... benim evim mi... yuva?Gözleri Kim kalesinin etrafında parıldadı, bu fikir aklına Jeon şatosundaki hayatını getirdi.

Bütün hayatını orada geçirmişti, ama oraya duygusal olarak bağlandığı hiçbir şeyi yoktu. Hiçbir insan, yer ya da herhangi bir şey, orayı uzaktan özlemesine neden olamazdı. Bir zamanlar onu çok uzun süre koruyan ama ona "ev" demeyi başaramadığı -çünkü asla bir ev gibi hissetmedi- soğuk bir kaleydi.Hayatını geçmişinden tamamen farklı yeni şeylerle doldurabileceğini umuyordu.

Bu kaleyi ve insanlarını seveceğini ve burada sevgiyi bulacağını ve burayı evi yapacağını umuyordu. İçinde patlayan acınası, ufacık bir umut, kalbinin sıkışmasına neden oldu.Gerçekten mümkün mü?Jeon'dan ayrılmak, onun tamamen farklı bir insan olduğu anlamına gelmiyordu.

Hala aptal ve önemsiz olarak nitelendirdikleri kekemeydi. Bir gün Taehyung da işe yaramaz olduğumu anlayacaktı. O zaman her şey değişebilirdi. Onun aşk dolu, sevecen dokunuşunu ya da yakıcı bakışını kaybetme düşüncesiyle kanının donduğunu hissetti. Ya aniden babama dönüşürse ve...?!

"Güzidem? Bence hala hastasınız...''

Rudis ona bakarken endişeli görünüyordu. Kook, sanki bu hareket, onu rahatsız eden olumsuz düşünceleri kovmak için yeterliymiş gibi, başını salladı.

"Be-ben iyiyim. Bi-bir fincan sı-sıcak çay istiyorum.''

"Hemen bir tane hazırlayacağım."

Kook bu anı kendini toplamak için kullandı. Vermesi gereken bir karar vardı. Korkularının gün ışığını asla görmemesini istiyorsa, Jeon kalesinin salonlarının unutulmaz geçmişinin, azar işiten jungkook'un ve tanıdık olmayan geleceğin ötesinde, büyük bilinmeyenin çok ötesine geçmeliydi. Kalbinin içinde bir kararlılık, sabırlı ama daha çok çelik gibi yanıyordu.

Değiştirebilirim. Bir Güzide gibi davranmaya başlamalıyım. Onun için güvenilir bir ev sahibesi olacağım.

***

Ertesi gün, Kook tamamen iyileşmişti. Henüz tam gücünü geri kazanmamış olsa da, kendini bitkin hissediyordu.Bu gün, bir ziyaretçisi vardı - Tüccar Aderon. Her zamanki çekingen Kook olsaydı, toplantıdan kaçınırdı, ama bugün yerine getirme niyeti vardı.

Tereddüt etmeden tüccarla bir araya geldi ve Büyük Salon'un planlarını tartıştı. Birkaç soru sormadan önce sözünü kesmeden onun açıklamalarını dikkatle dinledi. Uzun süre düşündükten sonra, Büyük Salon'daki ziyafet salonunun zeminine hafif yeşim tonlu beyaz mermerler koymaya ve tüm pencereleri zarif camlarla döşemeye karar verdi.

Tüccar, ayrılmadan önce, loncadan işçiler getireceğine ve ertesi gün işe başlayacağına dair güvence verdi.Bu kararla birlikte, Aderon'dan az önce aldığı işlem bildirimiyle kütüphane için bir kestirme yol yaptı. Birkaç ağır kitabı gözden geçirdi ve Rodrigo'nun nasıl yaptığını hesap defterlerine kaydetmeye çalıştı. Öğeleri beceriksiz, neredeyse betimlemeyen el yazısıyla yazmayı bitirdiğinde, güneş ufka doğru alçalmıştı.