MERHABA!
BU HAFTA YA DA DİĞER HAFTALAR FAZLA BÖLÜM ATAMAYACAĞIM:(
ÜZGÜNÜM
İYİ OKUMALAR! 💞
5 saattir hastanedeydim. Hoseok hyungun ısrarı üzerine eve gitmiştim uyumak için, gerçi yoongi'yi düşünmekten uyuyamamıştım ki. Dün geceki olayı hala atlatamıyordum, kıyafetlerim kan içindeydi. Onları bir an önce üstümden çıkardım ve yıkamaya attım. Kanlanmış ellerimi de yıkadım, kuruyan kanlar zar zor çıkmıştı. Evde aklımda sadece yoongi vardı, onun o halini unutamıyordum, unutamazdım. Namjoon hyungu arayıp beni almasını istedim ve beraber hastaneye gittik. Herkes oturup doktorlardan haber bekliyordu, herkesin de yüzü asıktı.
"Gelişme var mı? "
"Hayır, hala stabil"
"Kötü bir durum var mı? "
"Beynine hasar almış. Ne olduğunu tam bilmiyorum, içeriden gelen doktorlardan biri söyledi"
Yoongi'ye inanıyorum, başaracaktı. Umarım..
______
Gözlerimi açtığımda havanın karanlık olduğunu düşünmüştüm, dizlerine nasıl yattığımı bilmediğim hoseok hyungun telefonundan saate baktım ve 20:39 olduğunu gördüm. Nasıl bu kadar çok uyumuştum ki?
Kalktım ve ağlamaktan gözleri şişen hoseok'a baktım, kötü birşey mi olmuştu?
"Durumu nasıl? "
"Jimin,"
Yutkundu, tekrardan gözleri doldu
"Durumu kötüleşmiş, doktor geldi; birkaç hemşire falan çağırdı. Camdan baktığımızda kalp masajı yapıldığını gördüm"
Gözlerim doldu. Ölmeyecekti değil mi? Yaşayacaktı, birlikte yaşayacaktık değil mi? Beni bırakmazdı o. Birlikte yaşayacağımıza söz vermiştik, beni bırkmamalıydı.
Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım, tekyapabildim şey oydu zaten. Hoseok hyung sakinleşmem için bana sarıldı, o da ağladı ağlayacaktı
"Geçti.. Geçecek, sakin ol.. Ağlamaartık tamam mı? "
"H-hyung, bana söz verdi.. Birlikte yaşayacağız dedi. Neden hala uyanmıyor? Neden? "
O da dayanamayıp ağlamıştı sonunda.
Bütün düşüncelerim yoongi ile ilgiliydi, başka şeyler düşünmek istiyordum ama olmuyordu, yapamıyordum. Ama bir şekilde yapmıştım işte. Bu yöntem yemek yemek ve su içmekti.hyunga söyleyip hastanenin kantinine indim,şansıma kalabalık değildi.
Su şişesi ver birkaç yiyecek alıp duvara yaslandım, orada hem dinleniyor hemde yemek yiyordum. Aslında aç değildim, sadece düşünmek istemiyordum. Yanıma koşa koşa jungkook geldi
"Jimin! Yoongi uyandı ve seni görmek istiyor! "
"Ne! Hangi odada? "
"Gel benimle! "
Hemen jungkooku takip etmeye başladım. Kapı açıldığında yoongi'yi gördüm, çok güzeldi bu haliyle bile..
"Yoongi! "
"Jimin"
Gözlerim dolmuştu fakat yaşların akmasına izin vermiyordum. Yatağa oturdum ve zarar vermeden yoongi'ye sarıldım. Kokusu o kadar güzel ki...
"Uyanmayacaksın diye çok korktum"
"Seni bırakmam ki ben"
"Hic bırakma"
"Söz.. "
"Canın acıdı mı? "
"Hissetmiyorum bile, ağrı kesici verdiler ondandır. Ama senin gözlerin çok kötü olmuş küçüğüm"
Bu hitap şekliyle kalbim hızlı atmaya başlamıştı
"Birşey olmaz geçer bebeğim"
O da afallamıştı, bebeğim dediğim için.
BU GÜN 1 BÖLÜMLE İDARE EDİN LÜTFEN
HATTA BUGÜN BÖLÜM BİLE ATMAYACAKTIM ÇÜNKÜ HİÇBİR ŞEKİLDE FİKİR ÜRETEMİYORUM😭
İYİ GÜNLER! 💞
