Κίτρινος Υάκινθος( girlxgirl) (completed)

Τελευταία χαρά

Ήμασταν μόνες μας στο βουνό.
Το πορτοκαλί ηλιοβασίλεμα με τις μικρές ροζ σταγόνες που επνιγε από κάτω του όλη την πόλη, με έκανε να χαμογελάσω.

Στην πραγματικότητα δεν με ενδιεφερε καν το ηλιοβασίλεμα...είχα το δικό μου ηλιοβασίλεμα δίπλα μου.
Το χρώμα στην άχρωμη ζωή μου.

Την αγκάλιασα σφιχτά στην αγκαλιά μου και χάιδεψα τα μαλλιά της.

"Ξέρεις ότι είσαι πιο όμορφη και από το ηλιοβασίλεμα; " είπα.
Με έπιασε και με φίλησε στο στόμα.
"Ξέρεις πόσο πολύ σε αγ.." Δεν συνέχισε.
"Με..αγ;" της είπα περιπαιχτικά.
"Ναι, γαμώτο, σε αγαπάω και το λέω, και άμα θέλω κιόλας θα το φωνάξω "
Γέλασα με το πόσο απότομη ήταν.

Γρήγορα σηκώθηκε όρθια και άρχισε να φωνάζει:
"ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΩΩ ΑΚΟΥΤΕ ΡΕΕ"
Είχα πέσει κάτω στα γέλια. Την έπιασα από την μέση και την έριξα κάτω στο γρασίδι απαλά.
"Έηη ζουζούνι πρόσεχε καλά" μου είπε και καλά κρατώντας μου μούτρα.
Ξαπλώσαμε κάτω η μία πάνω στην άλλη αγκαλιασμενες για πολλή ώρα που είχα ξεχάσει τελείως το δώρο που θα της έδινα.

Όταν της τα έδωσα με κοίταξε περίεργα:
"Γιατί μου τα πήρες αυτά ρε Αριάδνη ,σου είπα δεν είναι ανάγκη"
είπε και με φίλησε.
"Ευχαριστώ πολύ, είναι πολυ όμορφα" ψέλισσε.

Στα μάτια της είχαν σχηματιστεί κρύσταλλοι...είχε δακρίσει ;;;

"Χρόνια πολλά στην πιο υπέροχη γυναίκα του κόσμου, γιατί κανένα δώρο ποτέ, δεν συγκρίνεται με το δώρο που έκανες εσύ στην ζωή μου με την παρουσία σου, σε αγαπώ".

Όχι, δεν ήταν η ιδέα μου. Είχε δακρίσει όντως.

Μόλις είδε ότι το κατάλαβα είπε
"Μπήκε ένα σκουπιδάκι στο μάτι μου, δεν είναι κάτι" .
Της σκούπισα τα δάκρυα και αυτή με κοίταξε στα μάτια.

"Δεν μπορώ να σε ευχαριστήσω αρκετά για αυτά που μου έχεις χαρίσει σε αυτόν τον κόσμο...σε ευχαριστω"

Ξαφνικά με έπιασε από το κολάρο της μπλούζας μου και με φίλησε παθιασμένα.
"Είμαστε τυχερές που έχουμε η μία την αλλη" είπε.

...........
Σαν ένα όνειρο που ήταν υπερβολικά καλό για να είναι αληθινό, ήταν όλο αυτό που ζούσαμε...και μάλλον ήταν όντως υπερβολικά καλό για να είναι αληθινό.

Τίποτα δεν θα μπορούσε να μας προετοιμάσει για αυτό που θα ακολουθούσε...

..............
Καθώς καθόμουν και μιλούσα στην τάξη με την Εύα παρατήρησα ένα χαρτάκι που ήταν κολλημένο στην τσάντα μου...

Το διάβασα νιώθοντας έναν κομπο να πνιγεί τον λαιμό μου.
"Τί λέει;" είπε η Εύα αναστατωμένη.
Ένιωσα την καρδιά μου να φεύγει από το σώμα μου και τα πόδια μου να παραλύουν.

Όχι,όχι, ΟΧΙ ...Όχι τώρα.

"Ξέρω τα πάντα για σένα και την Κωνσταντινίδου (δηλαδή την Νατάσα) , συνάντηση πίσω από το σχολείο μετά το μάθημα" απαντησα στην Εύα προσπαθώντας να μην κατάρρευσω.

"Πώς γίνετε αυτό... μόνο εγώ ξέρω για εσάς τις δύο, ούτε καν ο Χρήστος...και είστε πολύ προσεκτικές όταν συναντιέστε " είπε η Εύα.
"Μάλλον όχι αρκετά προσεκτικές " μουρμουρισα βάζοντας τα χέρια στο πρόσωπο μου.
"Δεν το πιστεύω, τι θα κάνουμε τώρα, η Νατάσα θα χάσει την δουλειά της εξαιτίας μου και αυτό που έχουμε θα καταστραφεί "
είπα και ένιωσα τα δάκρυα που καταπίεζα τόση ώρα, να τρέχουν βίαια στα μάγουλα μου.

"Χαλάρωσε , Αριάδνη, κάτι θα βρούμε ,στο υπόσχομαι" είπε η Εύα και με αγκάλιασε.
"Λοιπόν θα πας εκει πίσω με ψηλά το κεφάλι , και όποιον και να αντικρίσεις, δεν θα δείξεις τον φόβο που νιώθεις...μην τους δώσεις αυτήν την δύναμη" είπε η Εύα.

"Δεν καταλαβαίνεις, δεν μπορώ.. δεν μπορώ να το κάνω"
"Μπορείς, γαμω την τρέλα μου, πάντα μπορούσες, μην το βάζεις κάτω, ότι και να γίνει εγώ θα είμαι εδώ, το ίδιο και η Νατάσα"
"Δεν θα μπορέσω να ζήσω αν καταστραφεί η ζωή της εξαιτίας μου" είπα και αυτή η πρόταση μου χάρισε δύναμη και πείσμα.
"Θα πάω εκεί πίσω και θα τον γαμήσω όποιος και να ναι αλήθεια " συνέχισα με το ξαφνικό κύμα αυτοπεποίθησης που ένιωθα.

.............
Δεν ήξερα ποιον περίμενα εκεί πίσω...ήταν αγόρι...κορίτσι; Τον ήξερα...ή θα τον αντίκριζα πρώτη φορα; Το έκανε για να μας εκδικηθεί...ή για προσωπικό όφελος;

Έδιωξα τους προβληματισμούς μου και πλησίασα το μέρος που έγραφε στο χαρτάκι.

Περίμενα...πέντε...δέκα..λεπτά.

Άρχισα να αναρωτιέμαι αν όλο αυτό ήταν μία κακόγουστη φάρσα κάποιου ανίδεου... που απλώς ήθελε να με χλευάσει ή να παίξει μαζί μου.

Όμως μετά από ένα τέταρτο περίπου...εμφανίστηκε...
Έμεινα με ανοιχτό το στόμα μόλις είδα ποιος ήταν πίσω από όλο αυτό...