Κίτρινος Υάκινθος( girlxgirl) (completed)

Βραδινή Θάλασσα

"Γεια σ'τα χέρια σου Νατασάκι μου" είπε ο κύριος Απόστολος, ο οποίος κόντευε να φάει και το πιάτο.
Είχαμε αποφασίσει να φάμε στο μπαλκόνι αυτήν την φορά, καθώς το καλοκαίρι πλησίαζε και ο καιρός ολοένα και καλυτέρευε.

"Η κόρη σας είναι διαμάντι, κύριε Απόστολε" είπα και της έκλεισα διακριτικά το μάτι. Εκείνη προσποιήθηκε ότι με αγνόησε αλλά δεν μπόρεσε να συγκρατήσει το μικρό χαμόγελο που είχε σχηματιστεί στα μάγουλα της.

"Έλα τώρα, μην τα παραλέτε και οι δύο σας, ό,τι μπορώ κάνω" απάντησε αυτή.
"Μας το παίζει ταπεινή με μετριόφρων αλλά καταβάθως ξέρει" είπε ο κύριος Απόστολος κοιτάζοντας με και σηκώνοντας τα πυκνά άσπρα φρύδια του.

Ο, σχεδόν, καλοκαιρινός αέρας άγγιζε τρυφερά το δέρμα μου και μπορούσα να διακρίνω την ήρεμη καταγάλανη θάλασσα να απλώνεται κάτω απο το μπαλκόνι. Ύστερα κοίταξα τον κύριο Απόστολο, τον δεύτερο πατέρα μου, όπως τον αποκαλούσα και εκείνος χαμογελούσε διάπλατα γιατί του έδινα ένα τόσο σημαντικό, όπως έλεγε, τίτλο. Μετά κοίταξα την αγάπη μου, την όμορφη μου γυναίκα, με τα καστανόξανθα μαλλιά της και τις μικρές φακίδες της. Από τις σκέψεις μου με έβγαλε ο κύριος Απόστολος που παρατήρησε τα διαρκή βλεμματα που ρίχναμε η μία στην άλλη:
"Δηλαδή ήταν αναγκαίο, δίαολε, να πάθω εγκεφαλικό, για να συνειδητοποιείσετε ότι είστε γεννημένες η μία για την άλλη, και να αφήσετε τα πείσματα και τον εγωισμό σας στο παρελθόν;"
Εγώ και η Νατάσα μείναμε κόκκαλο να κοιταζόμαστε. Πέρασε πολλή ώρα που απλα κοιταζόμασταν μεταξύ μας.Έβλεπα ότι η Νατάσα άνοιγε το στόμα της για να πει κάτι αλλά τελικά το μετάνιωνε, το ίδιο έκανα και εγώ και έτσι καταλήξαμε να κοιταζομαστε για τα επόμενα 5 λεπτά.
Ο κύριος Απόστολος μας κοιτούσε με σουφρωμένα χείλη:
"Τι πάθατε; Βουβαθήκατε πάλι; Ή μήπως θέλετε να σας δανείσω τα ακουστικά βαρηκοΐας μου;" .
Η Νατάσα μίλησε επιτέλους και ένιωσα ένα βάρος να φεύγει από τις πλάτες μου που τελικά θα μιλούσε αυτή.

"Τι εννοείς μπαμπά, ότι είμαστε γεννημένες η μία για την άλλη;".
"Σε ποιό σημείο της πρότασης δυσκολεύεσαι Νατασάκι;" απάντησε εκείνος.
"Δηλαδή ξέρεις ότι εγώ και η..." είπε εκείνη παίζοντας με το τραπεζομάντιλο.
"Γέρος είμαι, δεν είμαι ηλίθιος, ας τα διαχωρίσουμε λίγο αυτά τα δύο, άντε πάω τώρα μέσα να ξαπλώσω, να σας αδειάσω την γωνιά" είπε και έκανε κίνηση να σηκωθεί αλλά η Νατάσα σηκώθηκε απότομα και τον βοήθησε να στηριχτεί πάνω της.
"Είστε για ένα ταβλάκι μετά;" ρώτησα τον κύριο Απόστολο πριν μπει μέσα.
"Ταβλάκι. Βαρετό. Πάμε για χαρτιά" μου ψιθύρισε.
"Μπαμπά σε ακούω, χαρτιά αποκλείεται να ξαναπαίξεις μετά από την προηγούμενη, ξέρεις πολύ καλά γιατί".
"Μα δεν θα της φάω πολλά λεφτά, αλήθεια, θα είμαι επιεικής".
Η Νατάσα αναστέναξε και τον σκούντηξε απαλά προς τα μέσα.
"Πάνε για ύπνο τώρα. Όσο για την Αριάδνη, που σου βάζει ιδέες, θα την κανονίσω εγώ" είπε και μου χαμογέλασε .