Κίτρινος Υάκινθος( girlxgirl) (completed)

Κωλοέφηβοι

Είχε περάσει περίπου ένας μήνας από τότε..βρισκόμασταν με την Νατάσα κάθε σαββατοκύριακο σε κρυφά και απόμερα μέρη ή στα σπίτια μας ώστε να μην γίνουμε αντιληπτές.

Σήμερα ήταν Παρασκευή και η Νατάσα μου είχε τα γενέθλια της... Δεν μου το είχε πει η ίδια , να ναι καλά το facebook.
Σίγουρα είναι τύπος που δεν της άρεσε να ετοιμάζει γιορτές για τα γενέθλια της...είναι ο τύπος ανθρώπου που θα θεωρούσε κάτι τέτοιο ασήμαντο και ανούσιο.
Μπορώ ξεκάθαρα να την φαντάζομαι να μου λέει:
"Αυτός που σε αγαπάει σου το δείχνει καθημερινά με μικρά πράγματα που έχουν αξία, το αν θα μου ευχηθεί κανεις χρόνια πολλά για τα γενέθλια μου ενώ έχει να μου μιλήσει ένα χρόνο, να το βράσω" .
"Επίσης τα δώρα και όλες αυτές οι μαλακίες...αν είναι να μου κάνετε δώρο από υποχρέωση χαραμίστε τα λεφτά σας σε κάτι πιο ουσιώδες.." Θα συνέχιζε.
Γέλασα σκεπτόμενη, το κυνισμό που την πιάνει ώρες ώρες. Δεν είχα καταλάβει καν ποτέ είχα φτάσει στην πόρτα του σχολείου.

...............
Την τρίτη ώρα που είχα μαζί της είχα σκοπό να της πετάξω διακριτικά ένα υπονοούμενο ότι ξερω για τα γενέθλια της για να προετοιμαστεί για αυτό που μας έχω ετοιμάσει...δεν είναι κάτι ιδιαίτερο αλλά άλλωστε αυτό θα το εκτιμήσει περισσότερο.

Στο τέλος της ώρας , μείναμε οι δύο μας όπως πάντα.
Την πλησίασα.

"Μωρό μου;" είπα σιγανά.
"Πες μου, αγάπη μου"
"Τι θα κάνουμε σήμερα το απόγευμα;" ρώτησα.
Αφότου διαβεβαίωσε ότι η πόρτα της τάξης ήταν κλειστή και κάνεις δεν ήταν μέσα , μου απάντησε:
"Δεν έχω σκεφτεί κατι" απάντησε .
"Εγώ όμως έχω" της είπα σκουντώντας την στον ώμο.
"Τι έχει ετοιμάσει αυτό το διαβολικό μυαλουδάκι σου;" μου είπε ανακατεύοντας με το χέρι της τα μαλλιά μου.
"Εε θα μου χαλάσεις την κόμη" είπα.
Έσκασε στα γέλια.
"Πολύ σοφιστικέ λέξη, εντυπωσιάζομαι" απάντησε.
"Γενικά έχω την τάση να εντυπωσιαζω κόσμο, είναι η αλήθεια "
" Και πολύ ταπεινή " είπε.
"Έλα μωρέ που δεν σου αρέσω "
Κοίταξε το ρολόι της και απότομα μάζεψε τα πράγματα της.
"Ωχ θα με σκοτώσει ο διευθυντής, άργησα " είπε και πριν βγει από την τάξη μου έστειλε ένα φιλί με το χέρι της.
"Μου αρέσεις , και το ξέρεις " είπε πριν φύγει τρέχοντας.

................
Πήγα πίσω στο δασάκι πετώντας από ευτυχία...ήταν σαν κάθε μέρα να την ερωτευόμουν όλο και περισσότερο.

Πίσω, αντίκρισα την Εύα νευριασμένη...αυτά τα νεύρα της που είναι ικανά να σκοτώσουν κόσμο. Ήταν μόνη και κάπνιζε κοιτάζοντας το υπερπέραν.
"Τι σκατά σε έπιασε;" ρώτησα.
"Μη μου πεις ότι έχει να κάνει πάλι με τ-"
Καθώς μιλούσα μου έχωσε το κινητό της στα μούτρα. Μου έδειχνε μια φωτογραφία...
Όχι, δεν μπορεί....
Μπορούσα να διακρίνω το παπάρι, τον Νίκο και μια γνωστή φυσιογνωμία δίπλα του, πολύ γνωστή. Φασωνόταν σε ένα δασάκι.