Κίτρινος Υάκινθος( girlxgirl) (completed)

Το φιλί

Την φιλούσα για αρκετή ώρα. Καμία μας δεν ήθελε να τελειώσει αυτό το όνειρο. Τα απαλά της χείλη μου χάριζαν μια ασφάλεια, μια ζεστασιά που δεν είχα νιώσει ποτέ με κανένα αγόρι ή κορίτσι. Το μεθυστικό της άρωμα με είχε εγκλωβίσει στην αγκαλιά της. Δεν ήθελα να την αφήσω από πάνω μου.

Μόλις είχαμε μείνει και οι δύο από ανάσα, τραβηχτηκαμε η μία από την άλλη.
"Αριάδνη.." είπε χαμηλόφωνα.
"Δεν πρέπει"
"Μη μου το λες αυτό τώρα" είπα νιώθοντας τύψεις.
" Ό,τι και να αισθάνομαι για σένα, είναι λάθος, εξακολουθείς να είσαι μια μαθήτρια μου"
"Νατάσα, δεν θα το μάθει κανείς για εμάς τις δυο"
"Όχι, Αριάδνη μου, δεν θα μπορούσα ποτέ να σου το κάνω αυτό. Το να σου στερώ τον έρωτα που αξίζεις, το να έχεις μονίμως το άγχος να μην μας δουν"
"Δεν καταλαβαίνεις, Νατάσα, δεν καταλαβαίνεις ό,τι θα έκανα τα πάντα για εσένα, δεν θα μου στερείς τίποτα "
Με έπιασε από την μέση και συνέχισε να με φιλάει με παθος θαρρείς και θα με έχανε.
Μου χάιδεψε τα μαλλιά.
"Κορίτσι μου όμορφο, δεν είναι όλα τόσα απλά στον έρωτα, και ως μεγαλύτερη σου ,πίστεψέ με, το ξέρω καλύτερα ".
"Ας ζήσουμε μόνο το τώρα, και ας αφήσουμε το μέλλον " είπα.
Αγκαλιαστήκαμε για αρκετή ώρα κάτω από το φεγγαρόφοτο και μιλούσαμε...μέχρι που κατάλαβα ότι είχε περάσει μιαμιση ώρα και τα παιδιά με περίμεναν πίσω.

Φιληθήκαμε μια τελευταία φορά και έπειτα οι δρόμοι μας χωρίσαν. Στον δρόμο μέχρι τα παιδιά χοροπηδούσα και έτρεχα στην παραλία σαν κανένα παιδάκι...δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που είχε γίνει μόλις.

Ξαφνικά όμως οι φωνές που άκουσα με έκαναν να σταματήσω.
Ακουγόταν η Εύα..και μια αντρική φωνή...νομίζω ότι ήταν ο Νίκος. Μάλωναν άσχημα.

Πλησίασα και αντίκρισα την Εύα με δάκρυα στα μάτια και τον Νίκο να φωνάζει :
"Ποτέ δεν σου άξιζα, μωρή παρανοϊκή, εσένα πρέπει να σε κλείσουν μέσα στο τρελάδικο "
"Πρόσεχε πως της μιλάς μπάσταρδο" του φώναξα.
"Ωχ ήρθε και ο φύλακας άγγελος της να την σώσει" είπε αυτός.
Ο Χρήστος μας υποστήριξε:
"Φύγε τώρα από δω, δεν έχεις καμία δουλειά με εμάς "
"Ναι έχεις δίκιο,  δεν έχω καμία δουλειά με σένα , πούστη, και με την κωλοπαρέα σου"
Η Αναστασία δεν μιλούσε.
Ο Νίκος ανέβηκε στο μηχανάκι και  έφυγε.
"Στον διάολο, κωλοααρχίδι" φώναξα και έτρεξα να δω την Εύα.

"Μην τυχών και χαραμίσεις άλλο ένα δάκρυ για αυτό το βόδι" της είπα ,σκουπίζοντας τα δάκρυα της.
"Έχεις δίκαιο" είπε.
"Εγώ φταίω  για όλα ,ήξερα πως ήταν
...τι άνθρωπος ήταν και όμως έτρεχα πίσω σαν το σκυλάκι του"
"Τώρα θα σου βρούμε έναν όντως ωραίο γκομενο του οποίου το μαλλί δεν παραπέμπει σε καροτοκαλλιέργεια" είπε ο Χρήστος
Γελάσαμε.

Για κάποιον λόγο η Αναστασία είχε μείνει σιωπηλή και ήταν λίγο απομάκρυσμενη. 
Ξέραμε ότι ο Νίκος ήταν παλιος φίλος της και μάλλον ένιωσε άσχημα για την συμπεριφορά του.
Μετά από το σκηνικό μαζέψαμε και φύγαμε.

.............
Το υπόλοιπο Σαββατοκύριακο κύλησε ομαλά...μαθήματα και πάλι μαθήματα.  Το βράδυ της Κυριακής δεν μπορούσα να κλείσω ούτε μάτι καθώς σκεφτόμουν τα χείλη της πάνω στα δικά μου...και το τι μου είπε μετά, ότι δεν ήθελε να μου στερήσει τον έρωτα που αξίζω.

Δεν ξέρει ότι θα έπαιρνα όλα τα ρίσκη μόνο για να ξαναζήσω εκείνη την στιγμή ξανά και ξανά. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Ευχόμουν να κλείσω τα μάτια μου και να την δω στον ύπνο μου όπως την έβλεπα σχεδόν κάθε βράδυ από την μέρα που την πρωτοείδα μπροστά μου. Όμως προβληματιζόμουν...τι θα σήμαινε όλο αυτό που είπε για την σχέση μας από εδώ και πέρα...και ποιος ήταν αυτός που την είχε πάρει τηλέφωνο εκείνη την ημέρα;

...........
Άραγε θα αφήσει η Νατάσα τις αμφιβολίες τις πίσω της...ή αυτές θα στερήσουν από τα κορίτσια τον έρωτα τους;

Ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση!!!