Κίτρινος Υάκινθος( girlxgirl) (completed)

Καριόλα

Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι για άλλη μια φορά έπεφτε τόσο χαμηλά...
Το άτομο που τα είχε προκαλέσει όλα αυτά ήταν η Αναστασία.

Αισθάνθηκα θυμό να καίει στον θώρακα μου..ήθελα να την σκοτώσω.
Εδώ και τώρα. Ήθελα να σβήσω αυτό το ειρωνικό υφακι από την άσχημη μάπα της μια και καλή.

"Πάλι εσύ...δεν βαρέθηκες να καταστρέφεις ανθρώπους, ήθελες κι' άλλο;" ρώτησα νιώθοντας αηδία για λογαριασμό της.

"Τι αστειο...το ίδιο ακριβώς θα έλεγα και εγώ εσένα. Αυτή η φωτογραφία που έβγαλε ο αγαπημένος σου φίλος με εμένα και τον Νίκο...και εμένα με κατέστρεψε...αλλά ποτέ σας δεν σας ένοιαξε...με πετάξατε στην άκρη σαν σκουπίδι"
"Ναι γιατί είσαι ένα σκουπίδι" απάντησα αδίστακτη.
"Μόνο ένα σκουπίδι θα μπορούσε να πηδιέται με το αγόρι της φίλης της...και να υποδύεται την καλή και ηθική".
"ΜΕ ΚΑΤΑΣΡΆΨΑΤΕ.." άρχισε να φωνάζει σαν υστερική.
"Όλοι με φωνάζουν πουτάνα πίσω απο την πλάτη μου και γελάνε μαζί μου".
"Το επέλεξες,  Αναστασία μου, αργά ή γρήγορα θα μαθαινόταν...αλλά και παλι αντί να παραδέχεσαι το λάθος σου κάθεσαι και με απειλείς ενώ δεν σου φταίω σε τίποτα"
"Φταις...και οι τρεις φταίτε για αυτό και εγώ θα αποκαλύψω όλα αυτά που ξέρω για εσένα και την αχώνευτη καθηγητριούλα σου...για να δεις πόσο καλά είναι" είπε με δάκρυα στα μάτια.
"Είσαι ψυχοπαθής γαμώτο δεν παίζει...και για πες...πως θα τα αποδείξεις όλα αυτά, χρυσό μου;" είπα.

Μου έδειξε το κινητό της...ήταν μια φωτογραφία με εμένα και την Νατάσα την ημέρα των γενεθλίων της...με φιλούσε.
Άρχισα να νιώθω πάλι φόβο όπως πριν...είχε δίκαιο, με αυτή την φωτογραφία θα μπορούσε να αποδείξει τα πάντα.
"Για να δούμε ποια γελάει τώρα...καριόλα" είπε.
Και τότε κατάλαβα ότι η δουλειά της Νατάσας αλλά και η σχέση μας βρισκόταν στα χέρια μια ψυχοπαθούς.

Ξεκίνησε τον villain πρόλογο της.

"Αρχικά ήθελα απλώς να σε κάνω ρεζίλι και να σε κοροϊδεύω...για αυτό και σε ακολούθησα όταν σε είδα κάτω κρατώντας εκείνη την ανθοδέσμη. Ήθελα να δω ποιος θα ήταν τόσο ηλίθιος και κατώτερος για να μπλεξει με κάποια σαν εσένα...δεν μπορείς να φανταστείς την έκπληξη μου όταν είδα να σε περνει από το σπίτι σου η μία και μοναδική κυρία Κωνσταντινίδου. "
"Ε μετα σας ακολούθησα και έβγαλα κάνα δυο φοτό...έχω να παραδεχτώ ότι ήσασταν πολύ γλυκές μαζί...μου είχε έρθει να ξεράσω"

"Τελειώσες την κώλοιστορία σου τώρα;. Νομίζεις ότι θα βγεις κερδισμένη μετα από όλο αυτό αλλά η αλήθεια είναι ότι θα νιώθεις το ίδιο μίζερη με πριν... γιατί προσπαθείς να φτιάξεις το μέσα σου καταστρέφοντας την ευτυχία των άλλων...αλλά όσο και να το κάνεις , το κενό μέσα σου θα μεγαλώνει έως ότου να σε καταστρ-"
"ΒΟΥΛΩΣΕ ΤΟ " φώναξε.
"Λοιπόν, Αναστασία κάνε ό,τι θελεις με αυτήν την φωτογραφία ...αλλά κανείς δεν θα βγει κερδισμένος από όλο αυτό" είπα όταν κατάλαβα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να την πείσω.
"Μην προσπαθείς να με πείσεις...μόνο εγώ ξέρω τι θα με κάνει να νιώσω καλύτερα...και αυτό είναι να σε καταστρέψω όπως εσείς εμένα"
"Μόνη σου καταστράφηκες " επέμενα.  Έπειτα έφυγα νιώθοντας τον κόμπο στον λαιμό μου να με πνίγει.  Φαινόταν ακλόνητη ,δεν θα άλλαζε άποψη...ήθελε να μας καταστρεψει και αυτό θα έκανε.

Δεν ήμουν έτοιμη να αποχωριστώ την Νατάσα μου. Η καρδιά μου ήταν κενή στην σκέψη του μέλλοντος.

.................
Χτύπησα το κουδούνι του σπιτιού της.
"Γειά σου κοριτσάκι μου, πώς είσαι ...γιατί δεν μου είπες πως θα περάσεις να με δεις;" είπε η Νατάσα και με φίλησε.
Χαμογελούσε και φαινόταν τόσο χαρούμενη που με έβλεπε.

Η καρδιά μου βαρυνε στην σκέψη αυτού που έπρεπε να της πω.
Ότι λεπτό με λεπτό...μπορεί να μαθευτούν όλα για εμάς τις δυο.

"Μωρό μου τι έχεις;" με ρώτησε με ανησυχία να κατακλύζει τα όμορφα πράσινα μάτια της.
"Αριάδνη, πες μου" επέμενε.
Δεν μπορούσα να το κάνω αλλά έπρεπε.
"Νατάσα.." δάκρυα είχαν αρχίσει να τρέχουν στα μάτια μου.
"Τα ξέρουν όλα για εμάς" ψιθυρισα, κοιτώντας κάτω. Όχι ,δεν μπορούσα να αντικρίσω το βλέμμα της, δεν μπορούσα να την κοιτάξω.

Εγώ θα ήμουν η αιτία του τέλους μας και ένιωθα τις μεγαλύτερες τύψεις για αυτό.