Κίτρινος Υάκινθος( girlxgirl) (completed)

Μαριέττα I

Η Μαριεττα έσπασε την σιωπή και σηκώνοντας το φρύδι της αποκρίθηκε στην Νατάσα:
"Για πόση ώρα θα προσποιείσαι ότι δεν με γνωρίζεις, Νατάσα;"
Ξαφνικά, η Νατάσα σήκωσε τα φρύδια της με έκπληξη , σαν να έβρισκε επιτέλους την λύση ενός γρίφου.
"Μαριέττα, Μαριέττα είσαι πραγματικά εσύ;" είπε η Νατάσα με ενθουσιασμό που δεν μπορούσε να κρύψει.
Αγκαλιαστήκαν και εγώ απλά τις κοιτούσα αποχαυνωμένη νιώθοντας ότι έχω χάσει αρκετά επεισόδια.
"Μα έπρεπε να σε είχα καταλάβει νωρίτερα! Αυτά τα χαρακτηριστικά σου μαύρα μάτια" είπε η Νατάσα.
Η Μαριέττα απάντησε:
"Εσένα πάλι σε αναγνωρίζει κάνεις εύκολα μιας που ο χρόνος σε έχει αφήσει ίδια και απαράλλαχτη" είπε και ύστερα χαμογέλασε στην Νατάσα.
Η Μαριεττα χαμογελάει σε άνθρωπο...πρωτότυπο. Γενικά εμένα όλες αυτές οι χαρές είχαν αρχίσει να με εκνευρίζουν απίστευτα, ένιωθα πως έβλεπα κάποια ισπανική νουβέλα και δεν καταλάβαινα τίποτα.
"Γύρισες στην Ρόδο και ούτε μια προσπάθεια να με ψάξεις... Τώρα εγώ να προσβληθώ ή όχι;" έλεγε η Μαριεττα.
"Έχουν γίνει πάρα πολλά, έχει περάσει πολύς καιρός Μαριέττα μου, πάντα σε σκέφτομαι όμως που και που, αυτό το λέω ειλικρινά" απάντησε η Νατάσα.
Καθ'όλη την διάρκεια της συζήτησης που εμένα μου φάνηκε πως διαρκούσε έναν αιώνα, παρατήρησα ότι η Μαριέττα ήταν διαφορετική. Με την Νατάσα, για κάποιον λόγο, δεν είχε χτίσει εκείνον τον τοίχο που είχε με όλους τους υπόλοιπους και δεν άφηνε κανέναν να την πλησιάσει πιο πέρα απο αυτόν τον "τοίχο". Με την Νατάσα, ο τοίχος αυτός δεν ήταν εκεί.

Μόνο σε αυτήν την σκέψη, αισθάνθηκα να σχηματίζεται στον θώρακα μου ένας ανεμοστρόβιλος, τι ήταν αυτό τώρα ; Ζήλεια; Ή απλώς μια ενόχληση; Όπως και να χει παρακαλούσα τον Θεό, που δεν πιστεύω, να τελειώσει αυτή η κουβεντούλα για να τελειώσει και αυτό το συναίσθημα που είχε κατοικησει στον θώρακα μου.

"Θα μιλήσουμε σύντομα, θα το φροντίσω εγώ αυτό, δες το ως αντιστάθμισμα που δεν επικοινώνησα μαζί σου πιο πριν" είπε η Νατάσα, αποχαιρετώντας την θερμά.

Στον δρόμο για το σπίτι ή Νατάσα είχε καταλάβει πως κάτι με είχε ενοχλήσει αλλά επέμενε ότι δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήταν αυτό. Πώς ήταν δυνατόν να μην καταλάβαινε γαμώτο μου;
"Δεν ήταν και τόσο ευχάριστο να κρατάω το φανάρι, σε μια συζήτηση σου με την πρώην μου!" φώναξα εκνευρισμένη.
Η Νατάσα φάνηκε να ξαφνιάζεται ειλικρινά.
"Δηλαδή, η Μαριέττα είναι... πρώην σου; Μη μου πεις! Εκείνη η μαυρομάλλα που μπαινόβγαινε σπίτι σου... εκείνη η γυναίκα ήταν τόσο καιρό η Μαριέττα;". ρωτούσε εκείνη πραγματικά απορημένη.
"Ναι γαμώτο μου! Η Μαριέττα ήταν. "απάντησα εγώ.
"Καλά, εντάξει, δεν ξέρω πως τα έχεις τώρα στο μυαλό σου αλλά η Μαριέττα, εκτός από πρώην σου, είναι και παλιά μου φίλη, την γνωρίζω από το γυμνάσιο, και είχα να την δω τόσα χρόνια, οπότε σκέψου το λίγο λογικά" είπε.
Ένιωσα λίγο να ηρεμώ μόλις άκουσα ότι ήταν παλιές φίλες αλλά και πάλι, δεν μπορούσα να αγνοήσω την ζήλεια που με είχε πιάσει λόγω της μεγάλης τους οικειότητας. Πείτε το κάτι σαν προαίσθημα, αλλά ένιωθα πως κάτι ακόμη υπήρχε στην ιστορία τους που η Νατάσα δεν μου έλεγε.