Κίτρινος Υάκινθος( girlxgirl) (completed)

Η μοιραία συνάντηση

Το κεφάλαιο είναι ολίγον κίνκι, οπότε αν δεν είναι του γούστου σας, μην το διαβάσετε,  δεν θέλω να σας τραυματίσω ψυχικά 🤪

Έβαλε τα μεγάλα της βυζιά πάνω στα δικά μου και άρχισε να με φιλάει. Έκανα κίνηση να της πιάσω την μέση αλλά μου έδωσε σφαλιάρα στο χέρι.
"Σου ειπα να με αγγίξεις;"
"Γιατί, τι θα μου κάνεις.." της είπα ξέροντας πολύ καλά τι θα μου έκανε. 
Με άρπαξε από τα μαλλιά με τα δυνατά της χέρια και με έριξε στο κρεβάτι.
"Να τι παθαίνουν τα ανυπάκουα κορίτσια σαν εσένα" είπε.
"Κάτσε στα τέσσερα τώρα" είπε, συνεχίζοντας να μου τραβάει τα μαλλιά.

Μόνο και στο άκουσμα της φωνής της θα μπορούσα να τελειώσω...αυτή η γυναίκα είχε τεράστια εξουσία πάνω μου. Έτσι ακριβώς μου άρεσε.

Έκανα όπως μου είπε και εκείνη άρχισε να μου δίνει σφαλιάρες στον μεγάλο μου κώλο.
Βογκούσα ασταμάτητα και ο πόνος που αισθανόμουν μετατρέπόταν σε ηδονή.

"Εντάξει νομίζω πήρες το μάθημα σου "
Έβαλε το χέρι της πάνω από το εσώρουχο μου...ήμουν μούσκεμα.
"Τσούλα...ήξερα ότι θα σε άναβε"
"Βάζω στοίχημα ότι είσαι ακόμη πιο μούσκεμα από εμένα αυτήν την στιγμή "
Στριφογύρισε τις κόρες των ματιών της.
"Θα το δούμε αυτό, μόλις τελειώσω με σένα "
Άρχισε να χαϊδεύει το μουνί μου μέσα από το εσώρουχο.
"Μμμμ.."
Έβαλε έπειτα το χέρι της μέσα στο εσώρουχο και ξέροντας πολύ καλά πλέον το αδύναμο μου σημείο, ξεκίνησε να ανεβοκατεβαζει τα δάχτυλα της χωρίς να σταματάει.

Προσπαθούσα να καταπνίξω τα βογκητά μου αλλά μου ήταν πλέον αδύνατο.
Σκέφτηκα ότι η γειτόνισσα μου σίγουρα θα μπορούσε να με ακούσει αλλά δεν θα επέτρεπα τίποτα να σταματήσει την απόλαυση που ένιωθα...

..................
"Τελικά το καλο σεξ, τα λύνει όλα" είπα ανάβοντας το τσιγάρο μου.
"Θα ανάψεις κι'άλλο;" είπε η Μαριέττα με το σύνηθες αυστηρό βλέμμα της. Ώρες ώρες με εκνευριζε απίστευτα.  Ίσως να μην τα έλυνε και όλα τελικά....
"Γαμώτο, άρχισες πάλι, σου είπα, κάνω μόνο μετά το σεξ από κανένα"
"Γιατί; Είναι ηλίθιο."
"Γιατί έτσι με καυλώνει,  αν είναι δυνατόν ρε Μάρα"
"Τέλως πάντων...ήλπιζα ότι ήδη θα το είχες σταματήσει τελείως."
"Τι ώρα είναι, πρέπει να φύγω, έχουμε δουλειά αύριο" συνέχισε.
"Οι ώρα είναι μόνο τρεις, χαλάρωσε, θα μείνεις εδώ και θα πάμε μαζί στην δουλειά".
"Μαζί;" ρώτησε  προβληματισμένη.
"Ναι μαζί" της είπα σουφρώνοντας τα φρύδια μου.
"Και αν μας δει κανείς και υποψιαστεί ότι..."
Της έπιασα τα χέρια και την κοίταξα μέσα στα μάτια.
"Μαριεττα, μου υποσχέθηκες κάτι"
Εκείνη αναστέναξε και κοίταξε το ταβάνι ηττημένη.
"Εξάλλου κανένας δεν θα θεωρήσει δύο γυναίκες στο ίδιο αυτοκίνητο ύποπτο...σκέψου το λογικά"
"Μάλλον...έχεις δίκαιο" είπε.
"Ώπα η θρυλική Μαριέττα Σωτηρίου παραδέχτηκε, μόλις τώρα, ότι έχει άλλος άνθρωπος δίκαιο " είπα βάζοντας τα χέρια στο  κεφάλι μου.
Πήρε ένα μαξιλάρι και το πέταξε πάνω μου πριν μπορέσω να κουνηθώ.
"Χα φα την" μου είπε γελώντας. Ήταν το πιο όμορφο πράγμα να την βλέπω να χαμογελάει...Ίσως επειδή ήταν κάτι τόσο σπάνιο για εκείνη...παρόλα αυτά είχε πανέμορφο χαμόγελο.