KIRIK CAM TEORİSİ | +18

14✁HİS

Yukarıya bir adet Alin'in matematik öğretmeni Poyraz'ı bırakıyorum:))

spotify çalma listesine profilimdeki linkten ulaşabilirsiniz. Bu arada bir soru sormam gerek, 13. Bölüm herkeste gözüküyor mu? Ben düzenlemek için açtığımda sadece 96 kelime olduğu gözüküyor, umarım sorun yoktur eğer cevap verirseniz çok sevinirim 🫶🏻

Lütfen, lütfen, lütfen oy verip yorum bırakmayı unutmayın <33 keyifli okumalar hepinize şimdiden^^ siz bu satırları okurken ben çoktan 15'i yazmaya başlamış olacağım çünkü

küçük hatırlatma: renk serisi ilk kitabı olan kırık cam teorisinin renk kodu kırmızı, yani maroon(:

✁

♭

why don't we, in too deep

daft punk, instant crush ft. julian casablancas

maroon, taylor swift

♭

BÖLÜM 14

"His"

✁

Ve sonra gökyüzü parçalara ayrılıyor.

Bilmiyorum, belki de sadece benim dünyamdaki gökyüzü daha fazla dayanamıyor.

Öğrencilik hayatımda en nefret ettiğim şey, cumartesi günleriydi.

Bazıları için tüm haftanın yorgunluğunu üzerlerinden atabilecekleri bir gün olan cumartesi, bazıları için sadece her gün evde kavganın başlamasını sağlayan o gündü işte. Sabah tam saatinde girerdiniz sınava, siz daha eve gitmeden listeler asılırdı panolara. Herkesin sıralaması gözler önüne serilirdi. Düşük mü yaptınız, o günkü deneme diğer günlere göre daha basit olmasına rağmen matematikten on neti bile geçemediniz mi, ailenize çoktan o bildirim gitti bile. Arkadaşlarınızın yanında hissettiğiniz, kendinize duyduğunuz öfke ve siniri içinizde iyi saklayın çünkü son zil çaldığı anda size on misliyle öfke yöneltecek ailenizin yanında o soluğu almak zorundasınız.

Sabah alarmdan önce gözlerimi açıp hepsini teker teker kapatırken düşündüğüm ilk şey buydu.

Uyandığımda yanımda Poyraz yoktu. Zaten hep erkenden kalkar, sabah sporunu yapar, duşuna girer öyle başlardı gününe. Ben kendimi yataktan dışarı attığım anda onun çoktan hazırlanmış ve dinç bir şekilde mutfakta olduğunu biliyordum bu yüzden. Sadece üç saat uyumuştum, yorgunluktan gözlerim kapanıyordu biraz daha oturursam tekrar kendimi yatağa bırakıp uyuyacaktım. Eğer uyursam Poyraz da uyandırmazdı beni. Gelir, uyanmadığımı görür bunca şeyin üzerine dinlenmem için ses etmezdi, tanıyordum onu. Bu yüzden hızlıca oturduğum yerden kalkarak kendimi banyoya attım.

Yüzümü buz gibi suyla defalarca yıkadım. Aynadaki solgun görüntüme bakarken soğuk su damlayan ellerimin tersi boğazıma, bir çift elin dün sıktığı yere kendiliğinden gitmişti.

Dün yaşanılan şeyleri yine zihnimin derinlerine itecek, sanki hiç yaşanmamış gibi davranacaktım. Etrafımdaki kimseye hissettirmeyecek, iyi rolünü üstlenecektim. Bunca zaman böyle devam etmiştim hayatıma, birden bunu değiştiremezdim.