Killer | Hwang Hyunjin

-2. Bölüm-

Soobin'in ölümü üzerinden bir hafta geçmişti... Kalabalık olmayan ufak bir cenaze yapılmıştı. Onun ölümü öğrencilerin okula olan güvenini zedelemiş, bazılarının okuldan gitmesine sebep olmuştu. Koskoca okulda bir güvenlik kamerası bile Soobin'in nasıl öldürüldüğünü ve okulun ortasına nasıl getirildiğini görmemişti. Parmak izi de bulunamamıştı, yani katil her kimse gerçekten bu işte iyiydi.

Ve de ayrı bir saçmalık olarak öğrencilerin cinayetin bir sonraki günü okula devam etmesi bekleniyordu. Şaka gibi! Ben bu bir hafta içerinde okula gitmemiştim ama diğerlerini daha fazla yalnız bırakamamak için bugün gelmiştim.

"Yujin! Şükürler olsun geldin be güzelim."

Oturduğu sırasından bir anda kalkması ve de merhametli bakışlarıyla Yeji'nin beni gerçekten özlediğini ve merak ettiğini anladım. En azından diğer dostlarım benimlelerdi değil mi..?

Hemen yanıma geldi ve bana sarıldı. Saçlarımı okşadı, bir süre yüzümü inceledi. Gözünden bir damla yaş aktı sonra... Hemen burnunu çekerek akan göz yaşını sildi.

"İyisin değil mi..?"

"Kötünün iyisi diyelim."

Ellerimden tuttu ve bana sıkı sıkı sarıldı. Ardından arkamdan birilerinin sarıldığını daha hissettim. Kızlar... En kötü günlerimde yanımda olan kardeşlerim... En güzel hediyelerim...

"Artık ağlamayalım!"

"Momo haklı!"

Lisa ve Momo... Bu kızlardan biri eksik olsa ne yapardım acaba..?

"İyiki varsınız-"

Sözüm çok yakından gelen silah sesiyle bölündü. Bir çocuk hemen camın önüne koştu. Camın önüne geldiği anda bir silah sesi daha duyuldu ve çocuk kanlar içinde yere düştü. E-Evet kanlar içinde yere düştü...

Ardındannsınıfta bir çığlık koptu ve herkes koşturmaya başladı. Bende hemen kızlardan birinin elini tuttum ve koşmaya başladım.

Koşarken koridorun ortasında maskeli bir adam görmem ile hemen duvarın arkasına geçtim. Elim hemen kalbime gitti, çok hızlı atıyordu. Sonra bir iç cekme sesi duydum ve sağıma döndüm... Lisa... Ağlıyordu. Hemen ona sarıldım ama iki saniye sürdü tesellim çünkü o adam her an buraya gelebilirdi. Sessizce fısıldadım Lisa'ya.

"Bugün ölmene izin vermeyeceğim."

Hızla kafasını salladı ve elimi tuttu. Buradan kurtulabilir miydik emin değildim. Ama kendim için olmasa bile Lisa için deneyecektim.

Yavaşça kafamı uzattım ve koridordaki adama baktım. Bunu yaparken Lisa'nin ellerimi daha çok sıktığını farkettim. Benim için korkuyordu... Sözüm söz Lisa. Adam koridorda yoktu, şimdi çıkmazsak bir daha çıkamayabilirdik buradan. Hemen merdivenlere koşmaya başladım.

Yeji ve Momo umarım sınıftan canlı bir şekilde çıkmışlardır.

Bir alt kata geldiğimizde sağıma baktım. Bir adam vardı ve bizi görmüştü!

"Lisa kimseye görünmeden kaçıyorsun heme-"

Hissettiğim acı ile sustum ve yere düştüm. Eh galiba sonum buydu. Eğer gittiğim yerde sizi izleyebilirsem yaşadığını görmek istiyorum Lisa...

<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>>

-384 kelime-

Kısacık ve her şeyin ani gerçekleştiği bir bölüm ile karşınızdayımmm

Cidden çok hızlı gerçekleşti her şey ve bu benim pek hoşuma gitmedi ama şuan silmeye de üşeniyorum şahsen jcdmdjsmdj

Neyseeee gidim bir de Unknown past için yeni bölüm yazmaya çalışayım (umarım yazabilirim dnmdhrje)

Bölümü yazarken Esleminho ve Seongin ile konuşuyordum yanlışım olabilir yane. Tüm suçlu onlar 🥰😎👍🏻.

NEYSEEE
SIZI SEVIYOREMMMMM

KENDINIZEE COK İYİ BAKIN VE SIZI SEVEN BIR SURU INSANIN OLDUGUNU UNUTMAYIN
Harika olduğunuz için bu kadar sevilmeniz normalllll değil miiiii