-22. Bölüm-

134 15 217
                                    

Lisa yatağında yoktu, Ryujin etrafta gözükmüyordu ve ben her geçen saniye deliriyordum.

"Hyunjin gerçekten delireceğim!"

Hyunjin fazla sessiz ve durgundu, Namjoon etrafta dolanırken Seungmin kolumu tutmuş bana sarılıyor, beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

"Sakin olmalısın Yujin..."

Yeji kenardaki koltukta oturmuş öylece yeri seyrediyordu.

Herkes umudu kesmişti anlaşılan...

"O da mı gitti..? Momo gibi?"

Seungmin gözünden bir damla yaş akarken bana daha sıkı sarıldı, Namjoon ise arkasına döndü.

Hyunjin aynıydı, yüzünde en ufak bir hareket yoktu. Yeji ise sessizce ağlıyordu.

"Seni anlıyorum..."

"Buradaki herkes beni anlıyor..."

Namjoon bir şey görmüş gibi bir anda karşı tarafa koşmaya başlayınca Yeji oturduğu yerden hızla kalktı.

Ama Hyunjin aynıydı... Hareket etmiyordu.

Seungmin benden ayrılıp o tarafa bakarken ben tüm odağımı Hyunjin'e vermiştim.

"Ryujin... Ryujin kanlar içinde!"

Namjoon bize haber verir gibi bağırırken Yeji hemen oraya koştu, bense Hyunjin'e.

"Sorun ne sevgilim, sorun ne?"

Hıçkırıklarımı tutamayarak konuşmam ile gözlerini kapattı ve kollarını boynuma dolayarak beni yanına çekip sıkı sıkı sarıldı.

"Ben çok yoruldum. Düşünmekten, olanlardan, sürekli bir çıkmaza girmekten..."

Derin bir nefes aldım ama göz yaşlarım akmadan duramıyordu.

"Bencillik belki ama... Bundan sonra sadece sen varsın benim için, başkalarını düşünmek kendimi üzmekten başka bir işe yaramıyor."

Kollarını sıkılaştırdı ve başını başıma yasladı.

"Bende yapabilir miyim bu söylediklerini..? Sence o kadar cesur muyum?"

Sadece bir kişiye odaklanmak...

Gerçekten cesaret isteyen bir şeydi ve ben bunu yapabildiysem, o bunu rahat bir şekilde yapardı.

"Dediğini yapacağım Yujin..."

Düşündüklerimi mi duymuştu yoksa kendi iç sesi onu böyle bir sonuca mı getirmişti bilmiyordum...

Daha az önce Lisa için ağlarken şimdi sadece Hyunjin'e odaklanacağımı söylüyordum... Ama daha fazla düşünürsem gerçekten delirecektim...

Umarım ölmüşsündür Lisa'm...

Bir söylentiye göre koma halindeyken bazen ruh bedenden çıkar ve etrafta dolaşır, olanları görürmüş.

Belki de sen tüm olanları, katili gördün ama kendini koruyamadın bile... Bunun stresi sana daha çok zarar veriyordu, buna eminim güzelim.

Momo ile bir arada mutlu olun... Mezarlarınızı bizzat ben yapacağım ve en güzel çiçekler ile süsleyeceğim...

Lisa ile yaşadığımız anılar aklıma gelirken göz yaşlarım usulca akmaya devam ediyordu ki bir anı ile durdum.

Komadan çıktığım gün... Lisa ile olan konuşmamızda rüya deyip geçiştirdiğim şeyde bir tür gezi miydi..?

Karanlık bir odadaydım. Nerede olduğumu veya buraya nasıl geldiğimi çözebilmiş değildim... Biraz etrafa bakındım. Bir koltuk, birkaç sıra, iki kırık sandalye ve... Ve cesetler...

Killer | Hwang Hyunjin Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin