Kızlarla yavaşça aşağıya iniyorduk. Yemek yer yukarı geri çıkarım diye düşüyordum tabi kızlardan kaçabilirsem.
"Selam millet!"
Yeji ve ben her zaman sosyal insanlar olmuştuk. Kimseden çekinmezdik ve konuşurduk. O yüzden çevremiz geniş olurdu bundan kaynaklı olarak Yeji gayet rahat bir giriş yapmıştı.
Lisa ise pek kimseden hoşlanmaz ama hoşlandığı kişilerle çok samimi olurdu o yüzden o Yeji gibi bir giriş yapmayı saçma bulurdu ki yüzünden bile okunuyordu hissettiği duygular.
"Yujin gelmiş sonunda! Geçmiş olsun güzelim... Söylemesi zor ama bir an senden umudumu kesmiştim. Sen yine şaşırttın beni!"
Felix'in enerjik sesi karşında minik bir tebessüm ettim.
"Okulda kapalı kalmışız ve sen bana benden umudunu kestiğini mi söylüyorsun? Çok tatlısın!"
"Ya sonuç olarak şimdilik yaşıyoruz. En fazla bir süre sonra açlıktan ölürüz bir şey olmaz!"
Etraftan bir kahkaha sesi gelirken bende onlara katıldım. Bu çocuk cidden şapşaldı.
"Okul birincimizde geldiğine göre yemek mi yesek artık!"
"Jin yemek yemek için beni beklenize gerek yoktu ki!"
"Sence bizim yemek yememize izin verirler mi Yujin!?"
"Changbin ne güzel savundun beni! Böyle devam kanka!"
Changbin Jin'in söylediklerine karşılık havadan bir öpücük gönderdi ona, Jin ise öpücüğü havadan yakalamış gibi yaptı. Bunların kafası nasıl çalışıyordu...
<<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>>
Yemek bitmiş herkesin karnı doymuştu. Ama ben hala yukarı kaçamamıştım. Herkes aşağıda bir arada oturuyordu. Bazıları sohbet ediyor, bazıları kulaklıklarını takmış -tahminimce müzik dinliyorlardı- bazıları kitap okuyor, bazılarıysa benim gibi boş boş oturuyordu...
Canım sıkıldığı için kaç kişi olduğumuzu saymıştım. Tam 26 kişiydik... Okulda bir sürü kişi vardı ama sadece biz hayatta kalmıştık. Ne kadar acıydı... Etrafı izledim kim var kim yok bakındım.
Hyunjin, Felix, Jin, Changbin, Chan, Lia, Jisoo, Namjoon, Minho ve Rosé kızlar dışındaki tanıdıklarımdı. Hepsini çok severdim... Rosé hariç, kendisi bencilin tekiydi ve çok konuşurdu. Etrafında bir sürü insan olurdu ama o da bilirdi etrafındaki insanlarda onu sevmezdi. Garip bir kızdı, ondan haz etmezdim. Diğerleri ise harika insanlardı!
"Abi şu fermuar sıkıştı yine, açılmıyor bir baksana."
Ses Felix'e aitti ve Minho ile konuşuyordu. Bir dakika... Abi mi!? Felix ve Minho kardeş miydi?
Lee Felix...
Lee Minho...
Tabiki ya!
Oysaki Felix yakın arkadaşlarımdan biriydi. Onu tanıdığımı zannediyordum... Bir süre Minho'nun Felix için çantanın fermuarı ile uğraşmasını izledim. Bunu izlerken düşünmeye de devam ediyordum... Ben şu dört duvar bir çatı olan binada kimi tanıyordum ki... Yeji ve Lisa dışında başka sığınağım yoktu benim!
"Yorgun hissediyorsan yukarı çıkabiliriz Yujin'im ister misin?"
Gülümseyerek konuşan Yeji'ye döndüm.
"Felix ve Minho kardeş değil mi?"
Yeji kafasını olumlu anlamda salladı ve onlara baktı.
"Çok tatlı değiller mi? Bak Minho'nun yanında da bir kız var. O ise Minho'nun sevgilisi!"
"Ne! Sevgilisi mi?"
"Evet adı Yeon-ah. Kız başka okuldanmış okula yapılan saldırının olduğu gün Minho'yu görmeye gelmiş. Kıza 'Buradan kurtulmak mı yoksa Minho ile burada kalmaya devam etmek mi?' Diye sordum. Minho'yu seçti... Minho'da ona karşı çok nazik... Aşırı tatlılar!"
Minho ve yanındaki kıza baktım. Kız gerçekten sevimliydi. Onunla tanışmayı aklımın bir köşesine yazdım.
"Ah gerçekten tatlılar ama ben buradan kurtulmayı seçerdim."
"Tabiki de öyle yapardık!"
<<>><<>><<>><<>><<>><<>>
En sonunda güvenli bölgemde, yatağımdaydım... Aslında burası ne zaman güvenli bölgem oldu bilmiyordum ama öyleydi işte. Yatağım benim için güvenliydi.
Uzandım ve tavanı izledim... izledim... izledim...
Uykum yoktu. Momo aklımdan çıkmıyordu. Bir anda kaymıştı ellerimden ve ben düştüğünü bile görememiştim. Kim bilir belki onu düşerken görsem tutabilirdim elinden...
Ona sarılmak istiyordum, içimdeki her şeyi anlatmak istiyordum, o elimden gittiği için çok şanssız hissediyordum...
Bütün yaşananları yeni evine gelip sana anlatacağım Momo... Yeni evin ile bizzat ben ilgileneceğim, en güzel çiçeklerle süsleyeceğim... O zamana kadar yaşananlardan sana bahsetmeyeceğim çünkü sana buradaki korkularımı değil, buradaki korkularımdan kaçış hikayemi anlatmak istiyorum...
Biz yarım kaldık güzelim... Acı çekerek gittin elimden, sana bunları yapan kişiyi bulacağım! Bizi ayıran kişiyi bulacağım!
<<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>>
~593 kelime~
SELEMELEEEEERRRRRRR AYAYAYAYYYY
Beni çok özlemişsiniz öyle duydum 🤭💅🏻 Saka saka öyle bir şey duymadım NDMSJDMSJDMSISJS AMA DUYMUS GIBI YAPACAGIM DMSMDMMSJSKS
Bu bölümü yarım bırakmışım... Tableti elime alır almaz tamamladım ve şuan sizlerle buluşuyooooorrrrr. Baya baya paslanmışım. Yazar bu bölüm ne anlattı ben bile anlamadım 🥰
Amannn sanki yabancı biri görecek NDMSHSMSJSMSJS BIZ BIZEYIZ BURADAAAAAA
SIZIIII SEVİYOREMMMMMMMM
İYİKİ VARSINIZZZZZZ GÜZEL KIZCELERIMMM
Sizi seven insanlar var eveettt onlardan biri de benim! Ama sizi seven insanlar arasında en önemlisi yine sizsiniz. KENDINIZE DEGER VERİN, KENDINIZIN FARKINA VARIN! HARIKASINIZZZ FARKLARINIZZZZZ ILE HARIKASINIZZZZ, KUSUR BULDUGUNUZ SEYLER ILE HARIKASINIZZZZZZ UNUTMAYIN!
(Yazım yanlışları olabilir! Kontrol etmedim de ehehehehe)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Killer | Hwang Hyunjin
FanfictionAramızda bir katil var ve bizimle eğleniyor... İçimizden birilerini seçiyor... Onları korkutuyor, bize karşı dolduruyor... Seçtiği o insanlar ve kendi durmaksızın birilerinin canını alıyor... Söylesene sevgili katil sıra bana ne zaman gelecek..? Y...
