BELA ve TEHDİT

Bölüm 4

O iğrenç geceden sonra ellerimi açmıştı ama ben yatakta ceset gibi yatıyordum. Her şeyimi almıştı benden.Şu dünyada Cihandan daha fazla nefret ettiğim biri yoktu.

Odaya girip beni kucağına aldı.Sesimi çıkarmıyordum.Aşağıya mutfak sandalyesine beni bıraktığında önüme uzattığı tepsiyi elimin tersiyle ittim.

Derince bir nefes verdi.

-Ne olsun istiyorsun güzelim?

Ona bok gibi baktım.

-Bırak beni.Benden istediğini de aldın zaten!

-Senden istediğim bedenin değildi güzelim.Ama buna beni sen mecbur bıraktın.

-Senden tiksiniyorum.Bana her dokunduğunda midem bulandı.

-O halde zamanla alısacaksın.

-Sen teca..

Eliyle ağzımı kapadı.

-Duymaya dayanamadığın şeyi bana yaşattın.Sen hastasın git tedavi ol.

-Çok bir şey istemiyorum senden Ecem! Beni sevmeni istiyorum bu da beni hasta yapmaz! Aşığım.

-Seven insan sevdiğini incitmez! Benim sevdiklerim perişan olmuştur.

-Seni bırakıcam.

Gözlerim hızlıca ona dönmüştü.

-Söz veriyorum bırakıcam.Ama biraz süre ver bana.İkimizin de istediği olacak.

Dönüşümün şimdi olmayacağını anlayınca hayal kırıklığıyla önüme döndüm.

-Söz verdim Ecem.Ama sende bu sürede önüne ne verirsem ye sağlığından olma.Çok zayıflarsan Samet seni beğenmez hem.

Ne yapmaya çalışıyordu bu salak.Ama işin ucunda eve dönüşüm olduğu için sesimi çıkarmadım.Buradan kurtulduğum gibi Cihanı şikayet edecektim. Önümdeki yemeği yemeye başladım.Gülümsedi.

İçeride boş boş televizyona bakarken kapı çaldı.Öyle heveslenmiştim ki.

İçeriye giren kişiyle hep şok oldum.

-Yağmur!

Hemen ayaklandım

-Yağmur buradasın! Buldunuz beni! Yardım et bana!

-Sen benim odama geç Yağmur.

Cihanın sözünü dinleyen Yağmura bakakaldım. Peşinden gidecekken Cihan kolumu tuttu.

-Burada kal Ecem.Üzüleceksin.

-Yağmur neden burada! Ve neden beni görmezden geliyor!

-Benim için geldi çünkü.

-Bana açıklama yapmak zorundasın Cihan!

Yavaşça yanıma sokuldu.Nefesi boynumu ürpertiyordu.

-Öyle mi ... neden?

Onu göğsünden ittim.Koşarak odaya çıktım.

-Yağmur.. neden buradasın?

-Cihanla konuşacak bir şeyimiz var Ecem.

-Ben buradayım.Aylardır beni aramıyor musunuz.Neden şaşırmıyorsun!

-Şaşırdım.Şimdi izin verirsen Cihanla konuşacağız.

****

Kırkbeş dakika sonra Yağmur odadan Cihan peşinden çıkmıştı.

-Yağmur Samete söyle.Beni burada zorla tutuyor!

Yağmur yüzüme acıyarak bakarak çıkıp gitmişti. Saniyeler sonra Cihan yanıma geldi.Yüzüne sertçe tokat attım.

-Ne dedin ona! Neden yüzüme bile bakmıyor! Onu da mı tehdit ettin!! Ama eminim Samete söyleyecek burada olduğumu yardım yollayacak bana!

-Hiç bir şey demeyecek kimseye! O tokatın hesabını da sonra konuşacağız! Kimseyi tehdit ettiğim de yok sevgilim.

-Sana inanmamı bekleme!

-Sen istersen inan ama diğer kızlar bana inanmak için sıraya girmiş durumda.Yağmur bana körkütük aşık.Ne desem inanmaya hazır.Yüzüne bakmadığını sen de gördün. Ayrıca merak edersen eğer onunla yatmadım.Çok istedi ama benim kalbim bir kişiye ait.

Yüzüme tiksinti ile karışık bir ifade takınıp o konuya hiç değinmeden devam ettim.

-İstediği kadar aşık olsun sana buna kayıtsız kalmaz.Önünde sonunda yakalanacaksın.

Yine o vücudumu uyuşturan ilacı bana enjekte edip odaya çıkardı.

****

Bir üç hafta daha geçmişti.Eve ara ara doktor gelip benden kan alıyordu.Cihan o iğrenç seyleri vücudumda yapmaya devam ediyordu.Bir insan bu denli değişebilir miydi? Ya da ben salaktım anlamadım.Ama kesinlikle öldürmüştü beni artık yaşamıyordum.O an aklıma gelen şeyle ayaklandım.Çaprazımda sehpanın üzerinde duran vazoyu elime aldım.Hiç düşünmeden sehpanın kenarına çarpıp sivrileşmesini sağladım.

Cihan sesi duymuş olmalı ki odaya girdi.

-Napıyosun Ecem!?

-Uzak dur benden.Çok aşıksın dimi bana! Bense senden nefret ediyorum! Ve senden intikamımı çok güzel alıcam.

Vazonun kırık parçasını boynuma doğru tutmuştum.Madem çok aşıktı bana yokluğumla cezalandıracaktım onu.Ben yaşamıyorsam o da yaşamayacaktı.

-Ecem dur..lütfen bak sakin ol konuşalım.

-Bir bucuk aydır konuştuğumuz gibi mi!! Defol!

Tam parçayı boğazıma saplayacağım anda bağırdı.

-Hamilesin! ...Dur.

***