DG Series #3: Never Gonna Let You Go

Chapter 28

Jolene

LALONG lumakas ang kaba sa dibdib ko ng pumasok na ang kotse sa loob ng malaking gate. Dahil sa lakas ng kabog ng dibdib ko sa kaba ay hindi ko tuloy ma-appreciate ang malaki at magandang bahay nila Atlas. Kung ano ano pang senaryo ang tumatakbo sa isip ko. Maraming what if. Pero ang pinaka malaking what if ay kung paano nga kung hindi kami matanggap mag ina ng mommy ni Atlas. Kaya hinahanda ko na ang loob ko.

"Papa ang laki laki po ng bahay nyo! Parang castle!" Bulalas ni Jeremiah na namimilog ang mata habang nakasilip sa bintana ng kotse at nakatanaw sa bahay.

Modern type ang bahay na may dalawang palapag at puro salamin. Brown and white ang kulay nito. Maganda ang arkitektura ng bahay. Para itong mansion na nakikita ko sa social media sa ibang bansa. Halos lahat naman ng bahay na nadaanan namin dito sa loob ng subdivision ay malalaki at iba iba ang disenyo. Mga nakakalulang tingnan. At siguradong nakakalula din ang halaga ng mga ito. First time namin ng anak ko na makapasok sa isang eksklusibo at mamahaling subdivision. Siguro kung hindi lang puno ng kaba ang dibdib ko ay kanina pa ako kumukuha ng pictures ng mga nadaanang bahay.

Bumaba na kami sa kotse. Si Atlas ay inalalayan si Jeremiah na bumaba. Nilibot ko naman ang mata sa paligid. May malawak na lawn at marami ding halaman sa paligid na hindi pamilyar sa akin ang iba. May iba pa ngang halaman na halos kasing laki na ng puno na nakalagay pa sa malalaking paso. Mukhang mahilig sa halaman ang mommy ni Atlas.

Tumingala ako sa bahay. Nakakalula ang laki nito at nagsusimigaw ng karangyaan.

"Papa ang ganda ganda po ng bahay nyo!"

Tumawa si Atlas. "Bahay nyo na rin ito ng mama mo son. Nagustuhan mo ba?"

Sunod sunod na tumango si Jeremiah. "Gustong gusto po papa. Dito na po ba kami titira ni mama?"

"Kung gusto ni mama pwedeng pwede."

Bumaling naman sa akin si Jeremiah. "Mama dito na po tayo tumira ni Tita Leah. Ang ganda po ng bahay at ang laki laki."

Ngumiti lang ako sa anak at hindi sumagot. Hindi ko naman kasi alam kung ano ang isasagot ko dahil kinakabahan ako.

Lumapit naman sa akin si Atlas at hinawakan ang kamay kong nanlalamig.

"Are you ok sugar?"

Lumunok ako. "Kinakabahan ako Atlas. Parang.. parang hindi ko pa yata kaya na humarap sa mommy mo. Umuwi na lang kaya muna tayo."

Pinisil ng kanyang isang kamay ang kamay ko. Ang isa naman ay inabot ang aking kanang pisngi at hinaplos.

"Relax sugar. Kasama mo ko. Wag kang kabahan mabait si mommy. Magugustuhan ka nya. Magtiwala ka lang sa akin hmm?"

Humugot ako ng malalim na hininga para ikalma ang sarili. Pinilit ko ang sariling ngumiti at tumango.

"Tita Ava!"

"Ay nandito na pala ang poging baby boy ni tita!"

Sabay kaming lumingon ni Atlas kay Ava na kalalabas lang ng bahay at patakbong sinalubong si Jeremiah. Nagyakap silang dalawa. Akala mo ang tagal nilang hindi nagkita. Samantalang kahapon ay dumalaw ulit si Ava sa bahay at maraming dalang pasalubong kay Jeremiah na puro mga pagkain. Tapos kanina ay nagvideo call pa silang magtita bago kami pumunta dito.

"Welcome to our lovely home poging pamangkin!" Magiliw na sabi ni Ava at pinanggigilan na naman ang pisngi ni Jermiah. Panay naman ang hagikgik ng anak ko.

"Si mommy?" Tanong ni Atlas habang hawak ang kamay ko.

"Nasa dining nagpe-prepare ng food para sa pagdating nyo."