KARAHİNDİBA-Dönem Kurgusu/ Tamamlandı/

~12.Bölüm~

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. 🤍

İlyas Yalçıntaş - Hançer

Gecenin yorgunluğuna rağmen; sabah erkenden kalkan Dide olmuştu. Önce kocasını güzelce; uyandırmamaya özen göstererek öpmüş daha sonra duş alıp, odadan çıkmıştı. Doğruca mutfağa inmiş; un ve taze süt çıkarıp, ekmek yapmaya başlamıştı. Önce hamuru güzelce yoğurmuş, daha sonra dinlenmesi için özenle üzerine temiz bez örtmüştü. Küçük tandırın içine odunlar atıp, yakmıştı. Tandırın is kokusu ve kara dumanı etrafa dağılırken, hamurun başına geçmiş hamuru güzelce açmaya başlamıştı ki, Zemheri'yi görmesiyle kocaman gülümsemişti. Anlaşılan tek erken uyanan kendisi değildi, Zemheri'nin pijamalarından ve dağınık saçından anladığı kadarıyla uyanır uyanmaz doğruca onun yanına gelmişti.

- Günaydın güzel kızım!" demişti Dide, sevecen bir tavırla. Önüne gelen kızıl saçlarını geriye doğru savurmuştu.

- Günaydın Dide ana! Ekmek mi yapacaksın?" diye sordu meraklı bir tavırla, bir yandan da Dide'nin yanına varmıştı bile. Elindeki hamur yumağına bakmış, daha sonra tekrar anasına çevirmişti gözlerini.

- Eğer bana tereyağı getirirsen, yağlamada yapacağım." demişti muzur bir tavırla. Zemheri anında başını olumlu anlamda sallamış ve tereyağı getirmek için koşmuştu. Zemheri, hamur yağlamasına bayılıyordu! Ana-kız güzelce hamurlar açmış ve pişirmeye başlamışlardı. Evin çalışanı Emine hanım, gördüğü  manzara karşısında ufak bir şok yaşasada ses etmemişti. Dide'nin bu hallerine artık gerçekten alışması lazımdı. Onlar ekmek ve yağlama yaparken, Emine hanımda kahvaltı sofrasını hazırlamaya başlamıştı.

Yaman Ali ise uyanmış, karısını yanında görmemişti. Onu beklemeden odadan çıkmasına azıcık bozulmuştu. Merdivenin son basamağında  durmuş, buruna dolan taze ekmek ve tereyağı kokusu ile mutlulukla gülümsemişti. Adımları tandır başına doğru yönelmiş, duyduğu kıkırtılar ve şen seslerle evin kızları olduğunu anlamıştı. Anlaşılan Dide yine iş başındaydı, gördüğü manzara onu mutlulukla daha çok güldürmüştü. Dide, Zemheri'ye ekmek yapmayı öğretiyordu ve ikisininde üstü başı un olmuştu. Zemheri halinden öyle mutlu gözüküyordu ki; bir kez daha şükür etti Yaman Ali, hayatına Dide girdiği için.

- Hayırlı sabahlar hanımlar!" diyerek varlığını belli etti.

Dide başını çevirmiş ve kocasına bakmış, derince iç çekmişti. Bu adam gittikçe gençleşiyordu, her geçen gün bu kadar yakışıklı olmak zorunda mıydı?
Zemheri elindeki hamuru bırakmış ve az önce tandırdan çıkan ekmeği kaptığı gibi soluğu babasının yanında almıştı.

- Bak baba! Ben yaptım. Senin için yaptım, Dide anamda pişirdi" diyerek neşeyle konuşmuştu. Yaman Ali eğilmiş ve kızının boyuna erişmişti. Şu şen şakrak, hallerini çok seviyordu kızının, Kara saçlarındaki hamur parçasını eliyle almıştı. Her yeri un ve hamur parçaları olmuştu Zemheri'nin.

Yaman Ali, kızının elindeki sıcak ekmekten bir parça almış ve ağzının içine atmıştı. Ekmeğin sıcaklığıyla, yanak içleri yanarken bozuntuya vermemiş, başını olumlu anlamda sallamıştı.

- Elinize sağlık! Pek güzel olmuş" dedi beğeni dolu bir sesle. Dide memnuniyetle gülümsemiş, taze ekmek ve yağlamaları büyük bakır tepsiye koymuştu.

-Zemheri güzel kızım, hadi koş elini yüzünü yıka sonra banyo yaptırayım seni."

Zemheri başını olumlu anlamda sallamış ve elindeki ekmeği babasına verip, koşarak eve doğru gitmişti. Dide kocasına dönmüş