The Sinister's Web

Epilogue

GRAY

From the moment I met Red at the orphanage to this very day, my life had been forever changed.

"Sonson, nak?"

Napalingon ako kay sister Rona nang tawagin niya ako. Kanina lang ay hindi ko maalis ang tingin ko kay Red. Nakaupo siya sa bench sa ilalim ng puno at hindi ko magawang lumapit dahil nagtatampo parin siya sa akin.

Anim na taon na ang lumipas simula no'ng may umampon sa akin at nawalay kay Red. Hindi ko nga rin alam bakit ayaw ni Red makipag kaibigan sa iba, buti pumayag siya na kaibiganin ako kahit madalas niyang gustong mapag isa.

"Nak, tawag ka na ng daddy mo."

Napatingin din si sister kay Red nang makalapit siya sa akin. "Nag aalala ka ba sa kanya?"

Malungkot akong lumingon kay sister. "Sister, alagaan niyo po siya ah?"

Hinawakan ni sister ang mga pisnge ko. "Oo naman, atsaka puwede mo siyang bisitahin paminsan minsan."

Buwan-buwan kong binibisita si Red hanggang sa dumating ang araw na wala na siya sa bahay ampunan.

"Kinuha na siya ng tita niya."

Nalungkot ako sa sinabi sa akin ni sister. Ulila si Red at wala na raw ang mga magulang niya sabi ni sister sa akin kaya naawa ako. Lumaki siya na wala ang mga magulang niya sa tabi niya kaya ginagawa ko ang lahat para bisitahin siya kahit hindi niya ako pinapansin. Gusto ko lang na masiguro na maayos siya.

Kaya masakit sa akin na malamang wala na siya sa bahay ampunan. Simula no'n, nag focus na lang ako sa pag aaral hanggang sa madiskubre ko ang condition ko sa tulong ni papa, ang kumupkop sa akin na doctor na kalauna'y totoo ko palang ama.

Sabi niya, inalyo ako ni mama kay papa hanggang sa nagpasiya si mama na dalhin ako sa bahay ampunan dahil sa trahedyang naganap sa pagitan ng kanilang pamilya at pamilya ni papa.

Ang naturang trahedya raw ang nagsilbing bangongot sa akin para magkaroon ako ng Post Traumatic Disorder na siyang naging dahilan para mabuo ang condition ko. Namatay si mama dahil sa trahedya at hindi iyon ginusto ni papa.

Nagpasalamat si papa nang malaman niyang buhay ako at kinuha niya ako mula sa bahay ampunan at pinag aral sa East Arcanina Nexus High kung saan ko nakilala ulit ang taong namiss ko sa loob ng ilang taon. The beauty of the school paled in comparison to the person who would become my someone.

"Alam mo bang bawal ang tatanga-tanga dito?"

I can vividly remember our first encounter. I was in a hurry at that time because I was running out of time, ayaw pa naman ng subject teachers namin ng mga late kaya dahil sa pagmamadali ay nabangga ko si Red.

I know it's him. I've been hearing about him since he successfully passed the Arcanian Quest Examination. I felt happy that time and even happier knowing that we were roommates.

Red's determination and kindness were evident from the very beginning, whether it was facing the challenges of the school or supporting his friends during tough times. Our bond only grew stronger as we faced the mysterious incidents that seemed to haunt our every step.

The Entrepreneurs Fair brought us closer as we worked together to solve the poisoning incident, leading us to unexpected allies and new friendships. Through the highs and lows, Red's determination remained constant, inspiring us all to push forward no matter the odds. His courage became a beacon of hope, reminding us that even in the darkest moments, there was always a way to survive.

We spend so much time during school days, from being partners in group work such as our outreach.

Medyo nalungkot lang ako no'ng hindi niya ako maalala. No'ng kasagsagan ng mga batang nawalala ay natakot ako at na alarma dahil natatakot si Red kaya pinangako ko sa sarili ko na proprotektahan ko siya kahit anong mangyari.