(Metin'in anlatımı ile)
Karşımda duruyordu.
Kıvırcık saçları uzamıştı. Beline kadar. Söz verdiği gibi.
" 'Dünya bana yeterince zehir oldu. Sen onları tatma. Söz ver bana o saçlar kesilmeyecek.'
'Söz!' "
Kokusu, duruşunu.. Herşeyini özlemiştim.
"Sevdem.." diye mırıldandım. Bana baktı. Gülümsedi ve yavaş adımlarla yanıma geldi.
Ona kollarımı açacaktım ama gücüm yetmedi. Ahsen fark etmiş olacaktı ki hemen tuttu kollarımdan.
İki sevdiğim de yanımda. İşte şimdi benden güçlüsü yok.
Bana sarıldı.
Neredeyse 5 dakika boyunca öylece kaldık. Herkes kilitlenmiş bizi izliyordu.
Yavaşça geri çekildim. Tekrar gülümsedi.
"Oo güzel karım duyduğuma göre ölmek istemiş ve becerememiş. Orospu!" diye bağırdı Tahsin.
Yumruğumu sıktım. Kaya'nın Tahsin'e doğru bir atak yapacağını anladım. Tutmadım.
Ve her şey aniden gelişti. Kaya yumruğunu Tahsin piçine geçirdi. Elleri ile burnunu tutan Tahsin'in kalkmasına izin vermeden sırtına tekmeyi savurdu. Daha sonrasında ise kendini hemen dışarı attı.
Ahsen'e baktığımda Tahsin'e bayık bayık bakıyordu.
Kimse Tahsin'e yardım etmiyordu.
"Ahsen, bebeğim. Bir tanem. Gel kaldır beni. Babacığını." diye konuştu Tahsin. Sıra bendeydi anlaşılan. Tam Tahsin'e yöneldiğimde Ahsen beni tuttu. Ah şu kadın.
Yere eğildi ve Tahsin'i kaldırdı. Annesinin yanına gitti.
"Niye geldin sen?" diye sordu Ecem Tahsin'e bakarak.
"Karım değil mi? Görmeye geldim." dedi Tahsin ağzındaki kanı yere tükürürken. Ecem ona iğrenerek baktı.
"Artık değil." dedi Efsun. Diğer teyzesi.
Tahsin kaşlarını çattı. Ne alaka der gibi baktı.
"Avukatıma gittim. Şiddet uyguluyor dedim. Uzaklaştırma aldım." dedi.
"Çok komiksin karıcım. Ama sanki biraz geç olmadı mı?" diye sordu Tahsin.
Ahsen'in nefes alıp verişi hızlandı.
Yanına gidecekken onun bana geldiğini gördüm. Hızlıca sarıldı bana. Olayın şokunu atlatamamıştım. Sanırım dünyanın en güzel anını ben yaşıyordum. Bende ona sarıldım.
"Güzeller güzelim, yine yeniden gidelim mi?" diye sordum. Kafasını salladı.
"Ne bakıyorsun lan sen bön bön? Dön lan önüne!" diye bağırdı Alaf Tahsin'e.
Sevdem, Alaf, Taha da arkamızdan geldiler.
Arabanın yanına vardığımızda sigarasını içerken ağlayan Kaya'yı gördük.
"Amına koyduğumun hayatı! Bir gün lan bir gün! Güzel geçsin! " diye bağırdı boşluğa.
Ahsen'e baktım. Ona hep bakıyorum. Ama her zaman daha da aşık bakıyordum.
Otursam karşısına alırdım sigarımı yakardım ona. Herşeyim ona.
Sabaha kadar izleyip yine de ondan daha güzel bir şiir yazamazdım. Anlatamazdım onu. Sığamazdı güzelliği hiç bir yere.
