İyi okumalar, oy vermeyi ve fikrinizi belirtmeyi unutmayıın🫶🏿🫶🏿
❤️🔥
Hayatımda en çaresiz hissettiğim anlar çok nadirdir. Bir gün annem eve zil zurna sarhoş olarak geldi. Ama tek değildi. Bana baktı ve 'soyun' dedi. Ne yapacağımı bilemez halde yanındaki insanlara baktım. Daha 15 yaşındaki bir kızdım. O gün babam evde değildi. Belki o bana yardım edebilirdi. Odama çıkmak için arkamı döndüm ama biri kolumdan tutup durmamı sağlamıştı. Tanımıyordum ve benim kıyafetlerimi çıkarmaya başlamıştı. Annem kahkaha atarak bana bakıyordu. Çığlık atıyordum ama kimse duymadı. Sanki sesim çıkmıyordu. Dışarıda korumaların olduğunu biliyordum ama neden duymuyorlardı? Benim çığlıklarım onları tahrik ediyormuş gibi daha çok gümleye, kahkaha atmaya başladılar. Ve bir silah sesi. Bir çığlık. Yerde kan. Bunca şeye rağmen anne diye haykırmıştım.
Anne ben sana her geldiğimde beni neden ittin?
Dışarıdaki 'anne' diye haykırış içimi parçaladı. Aşağı inmek için kapıya yöneldim. Hızlı adımlarla aşağı vardım.
''Ahsen!'' Annem. Neden gelmişlerdi? Ben tanımadığım insanların yanında güvende hissediyordum. Babanım diyen biri bana baba şefkatini hissettiriyordu.
''Anne!'' ve bir çığlık daha. Yerlerde kan. Bir kız çocuğu. Bir kadın. Annesi olduğunu düşündüğüm kadına sarılmış biri. Yanlarına koştum. Yerdeki kadına baktım. Karşımdaki küçük kadına baktım. Olgun bir kadın ama hâlâ küçük bir kız çocuğuna.
''Küçük fahişemde geldiğine göre her şeyi anlatabilirim hm?'' Babam. ''Ben fahişe değilim, özellikle de senin.'' diye bağırdım.
''Ah hadi kızım, daha değilsin ama o işler yakın merak etme.'' dedi. Sanki dünyanın en normal şeyini söyler gibi. ''İğrenç insan. Ailenin ayıp kişisi. Pis yaratık!'' dedim. Ahsen daha yaratıcı ol. Pis yaratık ne?
''Ayıp yatakta olur Ahsen. Ve ben en büyük ayıbımı 19 sene önce yaptım.'' dedi tükürürcesine.
''Yaptın da yanında mıydın orospu çocuğu!'' Kaya. Tanımadığım ama bir şefkat hissettiğim biri.
''Sen kimsin lan!'' dedi babam. Ahsen babam demesen mi ki? Hani sana fahişe falan dedi ya gerizekalıcım.
''Benim oğlum'' dedi biri. Burası iyice kitap sahnesine döndü dimi Ahsen?
''Bende onu diyorum amına koyayım! Siz kimsiniz!'' Hayır kahkaha atmayacağım. Yanımdaki kadına bakayım yaşıyor mu diye. Ahsen komik bir şeyde yok ama sen bilirsin.
''Gani Talu.'' dedi adam. Ne yani Kayaların babası Gani Talu muymuş? Haaaaa Talu şirket ordan geliyor, şimdi anladım. Allahım yarabbim zeka seviyen yerlerde senin.
'' Beyler işinize devam edin ben sadece gözünüze dağı vermek için geldim. Bir dahaki gelişimde kadını ve bir çok kişiyi öldürürüm. Ahsen sen de bizimle geliyorsun.'' dedi.
''Bana sormadın. Düşünmem için süre vermedin?'' dedim kinayeli bir sesle.
''Ah özür dilerim. Hadi düşün bakalım'' dedi pislik. Bir süre bekledim.
''Neyi bekliyorsun zaman verdim işte sana başka şansın da yok zaten geleceksin'' dedi.
''Sana, Âgâh Bey'e verdiğin süre kadar süre veriyorum.'' dedim ve içeri girdim. Thats my girl!!
Az önce vurulan kadını içeri götürmüşlerdi. Onun yanına gittim. Ahsen, Tahsin baya zort oldu herkes tarafından.
Akşam olmuştu. Kimseden çıt çıkmıyordu ve bende sessizliği koruyordum. Bu sessizliğin ardından büyük bir patlama olacak gibiydi. Metin, Alaf ve Taha evde yoklardı. Olaydan sonra çıkmış olmalılar.
Mutfakta kendime kahve hazırladım ve masaya oturdum. Az önce neler yaşamıştık öyle? Kadın yaşıyor muydu acaba? O kız iyi olacak mıydı?
"Oturabilir miyim?" diye düşüncelerimi bölen Kaya'nın sesiydi. Ona oturması için işaret ettim. Sandalyeyi çekti ve karşıma oturdu.
"Az önce yaşadığımız şeyler daha başlangıç sayılırdı Ahsen." biliyordum. Kafamı salladım.
"Bak Ahsen bizimle kalmak istiyor musun? Yoksa annenin yanına dönecek misin?" diye sordu. Annemi özlemediğimi biliyordum ama ailem olan Ceren ve Duru'yu özlemiştim. Deli gibi hemde.
"Bilmiyorum Kaya, ailemi özlemedim ama evimi özledim. Duruyla Ceren'i özledim. Okula gitmeyi özledim. Evet cidden bana çok iyi geldiniz ve geliyorsunuz. Ama dediğin gibi bu olan şey daha bir başlangıçtı. Dahası gelecek. Az önce Tahsin babam korkup gitmiş olabilir o adamdan ama geri gelecek ve ben sizin canınızı tehlikeye atamam. Biliyorum bu bir kaçış oyunu ama ben her zaman evde saklanan oldum. Durdum ve aramalarını kovalamalarını bekledim. Burda hem siz hem ben tehlikede olacağım. Gitmek istemiyorum 1 hafta bile olsa alıştım size. Ama canım çok yanıyor Kaya." dedim. Geçmişimi hatırlamıyordum ama onlarla çok yakın olduğumuzu hissediyordum.
"Ahsen, eğer sen istemiyorsan buradan gitmek; gitmeyeceksin. Bşze bir şey olmaz ve olursa da bu senin değil bizim dikkatsizliğimiz yüzünden olur. Eğer sen kendini suçladığın için gitmek istiyorsan seni göndermeyiz. Hayır Kaya ben ailemi de özledim diyorsan, her zaman bir nefes kadar yakınında ama bir o kadar da uzağında oluruz. Sen istemediğin sürece hiçbir şey bitmeyecek Ahsen. Evet biliyorum bu çok zor, güvenmen bile çok zorken biz sana aileniz diyoruz ama biz buradaysak Ahsen, senin canın yanmayacak. Sana sözümüz olsun burada değiller ama canın canımızdır, canını yakanları yakarız. Yapmadığımız şey değil ama yakında daha çok yapacağımız şey." dedi. Derin bir şekilde baktı. Düşünsene Ahsen, bunlar bizim öz kuzenimiz olabilirdi. Her şey daha manidar olabilirdi. Ama böyle de güzel Ahsen.
"Ben böyle de alışırım size, böyle de kabul ederim. Ne kadar güvenmeliyim bilmiyorum. Kafam o kadar yanmış bir durumda ki. Yakın hissediyorum, hiç olmadığım kadar. Ama bu da canımı çok yakıyor. Sizin de canınız yanıyor mu? Yakınsın ama hatırlamıyorsun. Çok zor Kaya. Sizi hatırlamamak, Âgâh Bey'i hatırlamamak, Metin'i hatırlamamak ki Metin yıllardır benimleymiş. Onu görmemişim bile." güldüm öylesine. O bana baktı. Gözlerime baktı. Buruk bir şekilde gülümsedi. Bir şeyler vardı gözlerimde.
" Son kararın ne Ahsen? Kalacak mısın, gidecek misin?" diye sordu.
❤️🔥
Selam aşk parçalarııımmm ben geldiiimmm. Güzel bir bölüm sayılıırrrr, bu aralar edit falan da yapamıyorum ama fikirleniriniz varsa yazın banaaaa.
Sınav haftam başladı yine bu hafta zor bölüm atabiliriiimm.
Sizler nasılsınııızzzz???
Hep iyi oluuunn çok çok kalpp
