Something To Live For (unfinished)

22-1-15 Anthony : Confrontatie

Ierland, Cork

22-1-15

19:09

Ik realiseerde me dat ik geen avondeten in huis had.

De inhoud van mijn koelkast bestond uit twee pakken melk, een blok kaas, jam en wat blikken soep.

Ik was twee dagen niet naar buiten geweest en had geen boodschappen gedaan.

Ik had twee keuzes; of ik zou boodschappen gaan halen, of ik zou het avondeten overslaan.

Het was verleidelijk om voor dat tweede optie te gaan. Ik had nog een paar zakken met nootjes en pinda's ergens liggen. Het probleem was dat ik vandaag had geleefd op een geroosterde boterham en een zakje drop.

Ik had een gezonde avondmaaltijd nodig.

Met tegenzin trok ik mijn bodywarmer aan.

Zolang ik Denise of William niet tegenkwam was alles goed. Denise had haar pauze al gehad dus over haar hoefde ik me geen zorgen te maken. De kans dat ik haar tegenkwam was klein.

William was iets meer onvoorspelbaar aangezien zijn werktijden constant veranderde. Ik zou een oogje voor hem openhouden.

Dat ik op straat er voor andere mensen uit zag als een paranoïde gek maakte me niet zoveel uit.

Eenmaal in de supermarkt pakte ik een mandje en liep ik door naar de vriezers.

Ik ging niet moeilijk doen met pannen en ovens. Ik zou gewoon een magnetronmaaltijd meenemen. Lasagna ofzo.

Ik keek even twijfelachtig door de ruit.

Uiteindelijk pakte ik de kip tandoori maaltijd voor ik tegen al mijn principes inging en naar de vriezer met het ijs liep.

Ik pakte niet één bak maar drie. Ik pakte twee bakken met banaan en een met karamel. Fuck it, dacht ik bij mezelf. Een keer kon geen kwaad.

Ik pakte nog een paar appels en een bak met aardbeien om mezelf het gevoel te geven dat ik nog iets gezonds naar binnen had gewerkt.

Ik draaide me om om naar de kassa te lopen. Ik stopte toen ik een bekend persoon zag.

Denzel.

Hij pakte een glas wijn uit het schap voor zich. Ook hij draaide zich om met het idee naar de kassa te gaan.

Toen hij me zag sprong hij een meter in de lucht van de schrik.

Ik schrok zelf ook, want zijn gezicht was bedekt in blauwe plekken. Zijn lip was dik en gescheurd..

Hij zag er toegetakeld uit.

'Shit,' floepte ik eruit terwijl ik met grote ogen naar hem staarde. 'Wat is er met jou gebeurd?'

Denzel legde de fles met wijn in zijn mandje. 'Vraag dat maar aan je nieuwe bodyguard,' siste hij kwaad. Hij begon zo ver mogelijk van mij af richting de kassa te lopen. 'Blijf uit mijn buurt.'

Mijn bodyguard? Waar had hij het over?

'Wat?' Ik keek hem verward aan. Denzel negeerde me. Toen ik naar voren stapte om hem tegen te houden sprong Denzel achteruit alsof hij zichzelf ergens aan had verbrand. Hij vloog zo hard tegen het schap aan dat er wat glazen naar beneden stortte. Meteen deed ik een stapje achteruit, met mijn handen als een gebaar van vrede in de lucht.

De inhoud van de gebroken wijnflessen verspreidde zich als een bloedzee over de vloer.

'Wat is hier aan de hand!?' Schreeuwde de vrouw die achter de kassa had gezeten. Ze stormde als een dolle stier op ons af. Zodra ze de vernielde wijnflessen zag leek er stoom uit haar oren te komen.