Something To Live For (unfinished)

23-1-15 Anthony; The day after

Ierland, Cork

23-1-15

9:36

Toen ik wakker werd scheen er een fel zonlicht in mijn ogen.

Mijn oogleden voelden nog een beetje zwaar aan van het slapen. Ik rekte me uit, maar versteef toen ik wat voelde.

Een warme hand om mijn middel. Om mijn blote middel. Ik keek om me heen. Witte lakens, donkerblauwe muren en dunne, lichtdoorlatende gordijnen trokken mijn aandacht.

Ik was niet thuis, herinnerde ik me. Ik keek voorzichtig opzij.

William sliep nog. Hij lag op zijn buik met zijn gezicht voor de helft in het kussen gedrukt. Zijn mond hing lichtjes open. Hij zag er vredig uit.

Ik veegde het slaapzand uit mijn ooghoeken en gaapte.

Ik dacht terug aan gisteravond. We waren verder gegaan dan dat ik had gedacht dat we zouden gaan. Veel verder. Ik had er geen spijt van.

William was als het erop aan kwam een enorme softie. Hij had om de aantal minuten gevraagd of het wel oké was of of ik wou stoppen. Hij was voorzichtig geweest en had er rekening mee gehouden dat dit mijn eerste keer was met een man.

Ik was nerveus geweest, maar achteraf bleek het nergens voor nodig te zijn geweest.

We hadden nog twee afleveringen van Friends gekeken voor we op de bank in slaap waren gevallen. Ik wist eigenlijk niet echt zeker hoe we opnieuw in het bed terecht waren gekomen.

Wat ik wel zeker wist was dat er geen terugweg meer was.

Wat het ook was dat William en ik hadden, ik wou niet dat het ophield. Nooit.

Ik stond mezelf toe nog een paar seconden te genieten van het gelukkige gevoel dat door mijn hele lichaam heen ging.

Na een tijdje besloot ik een ontbijt te gaan regelen.

Zo stil en voorzichtig mogelijk maakte ik mezelf los uit William zijn greep. Toen ik eenmaal uit het bed was gestapt draaide William zich in zijn slaap om.

In de keuken was het een behoorlijk zoekwerk om de juiste spullen te vinden.

Ik bakte twee eitjes met spek en toast. Ik pakte twee bakjes en vulde ze met wat van het fruit in de schalen op het aanrecht. Net toen ik alles op tafel had gezet vloog de deur van de slaapkamer open.

Mijn mobiel rinkelde.

'Goedemorgen,' zei ik tegen William voor ik me met mijn rug naar hem toe keerde om mijn mobiel op te nemen. Het was Casey. Ze kwam vanavond al langs met Jaimy.

Net op het moment dat ik op wou nemen trok William de mobiel uit mijn hand. Hij gooide hem op de grond.

'He,' protesteerde ik verbaasd. Voor ik nog wat kon zeggen greep William mijn hals vast. Mijn achterhoofd klapte hard tegen de deur van de koelkast aan toen ik geschrokken een stap achteruit zette.

'Wat denk je dat je aan het doen bent?' gromde hij.

Ik keek hem verward aan. 'W-wat?'

'Dit!' William wees naar de tafel met eten zonder zijn ogen van me af te wenden.

Ik keek hem verward aan. 'Ontbijt?'

William zijn greep om mijn hals verstrakte. Ik kreeg moeite met ademhalen.

'William,' bracht ik uit. 'Wat doe je?' Ik probeerde mezelf los te maken.

'Luister goed naar me Anthony. Dit -' William wees met een vinger naar de ruimte tussen ons. 'Dit is nooit gebeurd. Begrepen? Ik wil je uit mijn huis hebben. Nu.'