Something To Live For (unfinished)

11-10-13 William : Sure, boss

Ierland, Cork

11-10-13

9:22

Ik zeulde de krat met wijnflessen naar binnen.

'Is dat de laatste?' Vroeg Denise toen ik hem voorzichtig op de bar neerzette. De glazen kletterde onschuldig tegen elkaar voor ze tot stilstand kwamen.

Ik knikte.

'Geen gebroken flessen?' Vroeg ze. Ze wierp een blik in de krat.

'Heb ik ooit ook maar één fles gebroken?' Antwoordde ik droog.

Ik vond Denise maar een rare kwibus. May had haar drie weken geleden aangenomen. Denise was erg gepassioneerd. Binnen twee dagen had ze alles al onder de knie gehad. Ze kwam altijd op tijd en nam haar werk heel erg serieus. Ondanks dat ik hier langer werkte leek Denise het logisch te vinden om mij te vertellen wat ik moest doen.

Ze was, en dit vond ik het vreselijkste, een prater. Minuten achter elkaar. Het was ongelofelijk. Het was werkelijk een wonder als ze voor een paar seconden haar mond dichtdeed.

Ze maakte zich altijd op alsof ze op het punt stond om naar een vijf sterren restaurant te gaan. Hoge hakken, korte jurken en rinkelende sieraden.

Het kon haar niks schelen wat andere van haar dachten, maar tegelijkertijd was ze constant bezig met proberen anderen onder de indruk te krijgen. Ze hechte veel waarde aan dure parfum, felle kleuren en was, als ik de verhalen die ze me vertelde mocht geloven, een feestbeest.

Ik had meerdere keren geprobeerd haar te intimideren. Wanneer ze maar door bleef gaan over haar mislukte kappers opleiding of het nieuwe zwerfdier dat ze in huis had gehaald. Wanneer ze haar mond maar niet hield en ik er gewoon niet meer tegen kon.

Ze was echter niet bang voor me. Ze was niet eens een klein beetje geïntimideerd!

De eerste keer had ze zelfs gelachen en me 'aandoenlijk' genoemd. Ik? Aandoenlijk? Ha. Nooit. Mensen weken voor me uit als ik ze op straat passeerde en zij had het lef om me aandoenlijk te noemen? Ik stond perplex.

Gek genoeg mocht ik haar wel.

Denise krabbelde wat op een kladblaadje, scheurde hem af en gaf hem aan mij. 'Als je deze aan de leverancier zou willen geven.' Ze gaf me haar charmante Denise Walsh glimlach.
Een glimlach die ongetwijfeld veel mannen het bed in had gekregen.

'Zeker weten dat je zo een taak wel aan mij over wilt laten, baas?' Vroeg ik schamper. 'Wat als ik onderweg raak afgeleid en het vergeet?'

'Maak je geen zorgen. Ik weet zeker dat de klus niet te hoog gegrepen is voor je.' Ze sloeg haar haar over haar schouder. 'Maar misschien overschat ik je.'

Ik bekeek haar geamuseerd. 'Jij bent lekker pittig vandaag zeg. Dat moest wel een goede wipbeurt zijn geweest met..wat was zijn naam ook alweer? Nemar? Nick? '

'Noel.' Verbeterde ze me.

'Hij moet wel een enorm geduldige persoonlijkheid hebben om een relatie met jou te kunnen behouden.'

Denise kneep haar ogen gekrengd samen. 'Als je interesse in hem hebt kan ik wel wat voor je regelen.'

Nu was het mijn beurt om mijn ogen samen te knijpen. 'Noem je me gay?' Vroeg ik, de grijns van mijn gezicht verdwenen.

Ze legde een hand op haar hart en keek me quasi gechoqueerd aan. 'Ik zou er niet van durven dromen. Kan je nu misschien even opschieten. De leverancier staat te wachten. Daarna heb ik nog een klusje voor je klaar staan.' Ze begon van me weg te lopen om een nieuwe klant te helpen.

'Meen je dat? Nog een klus?' Ik wreef enthousiast in mijn handen. 'Is kerst soms vroeg gekomen dit jaar?'

'Ha. ha,' zei ze nuchter. 

Speciaal om Denise te irriteren zong ik een stukje van het liedje Jingle Bells voor ik naar buiten liep om de leverancier het briefje te geven.

-----------------------------------------------------

SORRRYYYY dat ik zo lang niet heb geüpload. 
Ik ben op het moment bezig met 3 verhalen tegelijk en het is stressvoller dan ik dacht.
Ik beloof nu braaf iedere week minstens 1 x dit verhaal te uploaden.

Bedankt voor het lezen!