ELMA REÇELİ | TEXTİNG✅

9

Selam birtanelerim,napıyorsunuz nasılsınız.
Bu aralar o kadar sıcak ki
kitap yazarken başım çatlıyor.
Kitabım artıkın keşfedilirse çok memnun olacağım.

Sizi çok seviyorum🎀
Keyifli okumalar🦋

Bol bol satır arası yorum yapmayı unutmayın💐🧚🏼‍♀️

❄❆❁❀⁂❃❄❆❁❀⁂❃❄❆❁❀⁂❃

"Aslı bitti! Tamam mı BİTTİ" dedikleriyle boğazımdaki acıyla yutkundum. Beni bırakıp gitmişti,ben ise hala geri döner ümidiyle onu bekliyordum. Artık kapanış saatine denk gelmiştim.

Omzuma değen el ile kafamı kaldırıp baktım. Heyecanlanmıştım. O geldi sanmıştım. Gelen Berkay'dı. Okulun son sınıf öğrencisiydi. Herkes onu tanır ama o işine geleni tanırdı. Beni 1 yıldır instagramdan takip ediyordu ama hala beni tanımıyormuş gibi bakması hayret vericiydi.

Gözlerimin içi yanarken ona bakmaya devam ediyordum. Bana bakıp yutkundu bir nefes aldı"Merhaba lokantayı kapatıyoruz" derin bir nefes verdim "Biliyorum,kusura bakmayın."dedim. Bana bakarak kaşlarını kaldırdı."İyimisin" gözümden akan yaşı elimin tersiyle sildim"iyiyim diyemem" bana bakıp buruk bir ah çekti."Bilirim bu duyguyu" ona sinirlenip güldüm "Siz,erkekler mi" derin bir nefes verdim"Siz nereden bileceksiniz üzülmeyi, siz sadece kırmayı,dökmeyi bilirsiniz"Bana bakıp kaşlarını çattı. Sert çıkacağımı zannetmiyordu.Ellerini omzumdan çekti ve diğer sandalyeye yasladı."Öylemi küçük hanım" ona bakıp akan göz yaşlarımı sinirle sildim. Ayağa kalktım ve derin bir nefes aldım"Siz erkekler neden varsınız ki zaten" dediğim cümlenin sonunda. Berkay neye uğradığını şaşırdı. Derin bir ah çekti "Kahve" dedikleriyle gülmeme engel olamamıştım. Şuan kahvenin ne önemi vardı."Şaka mı yapıyorsun?" Derin bir nefes verip kaşlarımı çattım. "Şaka çekecek halde değilim"Dediklerimle göz devirdi ve elimden tutup"Gel hadi" dedi.

Çok kötüydüm,kendimi aşırı suçlu ve kötü hissediyordum.Belkide Yağmur en başından beri haklıydı. Olanları Barış'a hiç söylememeliydim.

❄❆❁❀⁂❃❄❆❁❀⁂❃❄❆❁❀⁂❃

Berkay iki kahve alıp yanıma geldi. Oturduğumuz kanepenin önündeki sehpaya kahveleri indirdi. Ellerini dizlerine koyup bana döndü. "E küçük hanım anlat bakalım"kaşlarımı çattım "Neyi" bana güldü"Neyi olacak ,saatler önce lokantada çığlık atmanı" onun bu sözleri canımı yakmıştı.Sevdiğim adam beni bıraktı gitti. Diyemezdim ki.

Bana bakmaya devam ederken"anlat ben seni dinlerim.Yargılamak yok söz"ona dönüp hafifçe gülümsedim. "Tamam o zaman" diyip yutkundum. Devam ettim"Az önce beni terkedip giden adam benim ilk defa âşık olduğum kişiydi. Onu kaybettim."gözümden ard arda akan yaşları sildim. Burnumu içime çektim. Ellerimi sıka sıka duruyordum. Ona sinirliydim ama bu fazla sürmüyordu.
Bana baktı. Ellerini omzuma koydu"Benimde canımı verecek bir sevdiğim vardı ama bak şimdi yok. Demekki beni hiç haketmemiş. Belkide senide o haketmiyordur."ona döndüm dediğini düşündüm. "Bilmiyorum."sadece bu cümleleri kurabildim. Yorgun,bıkkın,çaresizdim. Bana baktı eli saçlarıma gitti"seni tanıyorum sanki" gülümsedim. "Nihayet ya"bana bakıp güldü."Sen beni tanıyorsun değilmi"ona bakıp kafamla onayladım. Kahvesinden bir yudum aldı."Asıl soru bunca zaman ben seni nasıl farketmedim"dediğiyle dönüp ona baktım."Etrafındaki onca kızdan dolayıdır." Aslında tanıması gereken kişi ben değildim. Yağmur'du. Yağmur uzun süredir Berkay'ı seviyordu. Fakat Berkay sadece kendini düşünen bencil biriydi. Yağmur'u bir türlü farketmemişti. Şimdi de onunla sohbet eden o değilde bendim. Bu adaletsizceydi. Bunu Yağmur'a söylesem bayağı üzülürdü. Bu yüzden söylemeyecektim.Zaten Berkay'la fazla konuşmadan gidecektim.