12 කොටස
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
මං ගිහින් සෙටි එකේ වාඩි උනා නෙවේ සෙටි එකට වැටුනා. කිසිම එකෙක් මා එක්ක කතා කරන්න ආවේ නැති එක ලොකු සහනයක් උනා. අහස් ඔය තරන් තරහා ගන්නවා මම දැකලා නැ. බොරුවට මට පෙන්නන කුකුල් කේන්තිය ඇරුනාම ඔහොම පරල වෙනවා මම දැක්කාමයි. ඒකට මගේ පපුව තාම ගැහෙනවා. ඒ අහස්ට බයකට නෙවේ ඔය තරහට අහස් ගන්න තිරණ වලට බයට.
"මල්ලි.."
"ම්ම්හ්.."
"මොකද?"
"මංදා අයියේ.. මට තේරෙන්නේ නැ"
"අහස්ට ටික වෙලාවක් දිහන් මල්ලි"
"ඒ ටික වෙලාවට මාව නොපෙනෙන, නොදැනෙන දුරකටම විසික් කරලා දායි කියලයි මට බය.."
"හරි බං කලබල නැතුව හිටහන්.."
"ම්ම්ම්.."
ලොකුලා අපේ උන් මාව සනසන්න සැනසිලි වදන් කිව්වත් වෙනදා වගේම මහ මස්තබාල්දු හැඟිමක් මට දැනුනා. මගේ ෆෝන් එක එක දිගටම වදින්න ගත්ත නිසා මම අතට ගත්තේ කවුරුම හරි වෙච්ච කෝප්පේ හෝදන්න ගන්නවා ඇති කියලා හිතන්.
"අප්පච්චි!!!"
ලොකුගේ ඇස් ටීක් උනා..
"අවුලක් නැ අයියේ අප්පච්චි ශේප්.."
"තමුසෙත් පව් බං.. හරි කතා කරනවාකෝ මම අර පැත්තට ඔළුව දාලා එන්නන්.."
"අප්පච්චි.."
"ආ.. මොකද උඹ සද්දයක්වත් නැනේ බං"
"ම්ම්ම්.."
"දැන් හෙන ප්‍රසිද්ධයි නේ ද?"
අප්පච්චි ඔක්කොම දැනගෙනයි කතා කරේ. එතනට අනුපයත් ආවා.
"අප්පච්චි මොකෝ වෙන්නේ. මෙන්න මෙහෙ පුතා ජනප්‍රිය වෙලා අපිට බේරගන්න බැ..හරිම වදේ අපිට "
YOU ARE READING
Angry Writer..
Romanceලියන එක එච්චරම ලේසි වැඩක් නෙවේ.. ආදරේ කරන එකත් ඒ තරම්ම ලේසි වැඩක් නෙවේ.. තනියෙන්ම ඉන්න එක හොඳයි කියලා හිතෙන එක තනියෙම ජිවත් වෙන එක හැමදේම එක තප්පර ගානකට වෙනස් කරන්න පුලුවන් කමක් උඹට තිබ්බා. ඇත්තටම උඹ පොඩි එකෙක්. ජිවිතේ කිසිම දෙයක බරක් ගන්නේ නැති. ඒත...
