14 කොටස
"අප්පච්චි "
"බැග් එක දියන්.."
"මං ගන්නන් ගොඩක් රෙදි නැ.."
මම බස් එකෙන් බහිද්දි අප්පච්චි හෝල්ට් එකට ඇවිත් හිටියා. බස් එකෙන් බැහැලා ටිකක් දුර යන්න ඕන නිසා අප්පච්චි බයික් එකේ ඇවිත්. යන මඟ අපි කතා කරේ නැ. ටිකක් දුර ගිහින් අප්පච්චි ම කතා කරා.
"ගඟන"
"අප්පච්චි.."
"මොකද උඹ.."
"මුකුත් නැ ඇයි"
"හිත රිදිලානන් රිදිලා කියහන් බං දුකනන් දුකයි කියහන් පාලුයිනන් පාලුයි කියහන් තරහයි කේන්තියිනන් තරහයි කේන්තියි කියහන්.. මොකක්ද උඹ ඔය කරන්නේ"
"ඔය ඔක්කොම තියෙනවා අප්පච්චි. මට වෙලාවකට ලැජ්ජයි.."
"අර අහවල් එකකටද??"
"අප්පච්චිට මේම කතා කරන්න උන එකට.."
"යකෝ උඹ මාර මිනිහෙක්නේ. උඹේ අප්පච්චි මම වෙනකොට උඹ මා එක්ක නැතුව වෙන කා එක්කද කතා කරන්නේ "
"ඒ වුනාට අම්මා උනත්..."
"හා..හා නවත්තපන් බං කෙල්ලෙක් වගේ නහයෙන් අඬනවා.. අම්මා කොයිවෙලෙත් ඕන එකටයි එපා එකටයි පරල වෙච්ච ගමන්. ඒක උඹ දන්නේ නැද්ද බං. අනික ආදරේ කියන එක උඹට දැනෙන දේ. ඒ දේ දැනෙන්නේ ගැණියෙක්ටද පිරිමියෙක්ටද කියන එක උඹ බලෙන් නවත්තන්න ඕන නැ. තනි තිරණ, කෙලින් තිරණ ගන්න පුලුවන් එකෙක් විදිහට මම උඹව හැදුවේ. කාගෙවත් බම්බු නෙවේ උඹට දැනෙන විදිහට වැඩ කරපන් ගඟන. යමන් දැන්.."
අප්පච්චි වගේ කෙනෙක් ඉන්න එක මට සැහෙන වාසනාවක් කියලා හිතුනා. අප්පච්චි පොඩි කාලේ ඉදන් මගේ පැත්තේ හිටියේ. හරියන්න හරි වරදින්න හරි මගේ තිරණ මට ගන්න දුන්නා. ඒලෙවෙල් ආර්ට්ස් කරන්න ගද්දි අම්මා සැහෙන්න මා එක්ක රණ්ඩු උනා. කොමර්ස් හරි සයන්ස් හරි කරන්න කියලා. ඒත් අප්පච්චි තමා මාව බේරගත්තේ. ඒ වගේ මගේ මේ වෙනකන් ගත්ත හැම තිරණයක්ම තනියෙන් ගන්න අප්පච්චි ඉඩ දිලා තියෙනවා. මම ගොඩක් සැනසිමෙන් ඉන්න ඒකත් සැහෙන ලොකු හේතුවක්.
YOU ARE READING
Angry Writer..
Romanceලියන එක එච්චරම ලේසි වැඩක් නෙවේ.. ආදරේ කරන එකත් ඒ තරම්ම ලේසි වැඩක් නෙවේ.. තනියෙන්ම ඉන්න එක හොඳයි කියලා හිතෙන එක තනියෙම ජිවත් වෙන එක හැමදේම එක තප්පර ගානකට වෙනස් කරන්න පුලුවන් කමක් උඹට තිබ්බා. ඇත්තටම උඹ පොඩි එකෙක්. ජිවිතේ කිසිම දෙයක බරක් ගන්නේ නැති. ඒත...