I'm dreaming.. Right? -dutch 5sos story-

Hoofdstuk 21

-michael pov-
Het gaat altijd fout bij mij op het vliegveld.. Waar is mijn telefoon?!
"Luke! Help me!" Roep ik in paniek.
"Wat is er?!" Vraagt hij terwijl hij komt aangerend.
"Ik ben m'n telefoon kwijt" stotter ik.
"Hier zo sukkel, hij lag nog op de rand van de wasbak. Ik heb hem meegenomen" zucht hij terwijl hij me m'n telefoon geeft.
"Dankje! You're a life saver!" Roep ik opgelucht.
"Schiet nou maar op, het vliegtuig vertrekt zo!" Zegt Luke een beetje geïrriteerd.
"Sorry Lukey" zeg ik met een hoog stemmetje.
Luke draait met zijn ogen en loopt terug naar de rest.
Ik loop hem achterna terwijl ik mijn telefoon opstart.
14%
Great.
Ik doe m'n telefoon maar weer uit en steek hem in mijn zak.

Met z'n allen lopen we richting de gate waar we moeten zijn.
"He luke, kijk eens" zeg ik terwijl ik naar Skyler loop.
"Wat??" Vraagt Luke twijfelend.
Ik til Skyler op.
"Ik heb je vriendin!!!!" Roep ik plagerig.
"Michael Gordon Clifford! Zet mijn vriendin neer!" Roept hij.
"Michael laat me los" gilt Skyler.
"Jongens!" Roept Calum z'n moeder beschaamd.
"Sorry" zeggen we alle drie in koor.
We strompelen verder naar de gate.
Net als we komen aanlopen gaat de gate open.
Als allerlaatste stap ik het vliegtuig in.
"Auw.." Kreun ik als ik m'n hoofd stoot.
"Sukkel" fluistert Luke, die voor mij loopt, lachend.
"Haha." Zeg ik sarcastisch.
Ik plof op mijn stoel. En weer zit ik naast Luke.
De rest versprijdt zich over de stoelen terwijl Skyler en Luke naar een filmpje op Luke z'n telefoon kijken.
Ik staat voor me uit.
Stomme telefoon, hij moet ook altijd leeg zijn.
Als we opstijgen bedenk ik me dat ik m'n kauwgom ben vergeten. Snel draai ik me om. "Calum! Deel met me!" Smeek ik.
"Hierzo sukkel" zegt Calum die me een stukje toegooit.
"Dankuuu" zeg ik terwijl ik hem in mijn mond steek.

-luke pov-
Ik word weer eens wakker geschud. Zeker weer in slaap gevallen.
"We zijn er slaapkop" zegt Skyler.
Ik spring blij op, Australië here we come!

-skyler pov-
Hand in hand loop ik met Luke het vliegtuig uit, ik ben vandaag een beetje depri, maar ik laat het niet merken. Ik heb mezelf gisteren weer gesneden..
Ik denk er maar niet meer aan en loop verder.
Er staan weer een helehoop fans. De jongens en ik doen hetzelfde zoals gewoonlijk. We gaan allemaal naar een paar fans en maken foto's.

Als we naar buiten stappen verblind het felle daglicht me eventjes.
"Holy shit" zegt Ashton die zijn hand voor zijn ogen houdt.
Snel vis ik mijn zonnebril uit mijn zak en zet hem op.
Ik neem afscheid van Calum en zijn familie, Michael en zijn moeder en Ashton en zijn familie.
We gaan allemaal naar onze eigen huizen, ik natuurlijk naar dat van Luke.
Ik stap in de auto, en ga naast Luke zitten. Ben gaat voorin en Jack naast mij.
Luke slaat zijn arm om me heen en zo rijden we naar zijn huis.
Langzaam valt Luke in slaap, maar deze keer praat hij in zijn slaap.
"Zwieber.. Niet stelen.." Hoor ik hem kreunen.
Jack en ik kijken hem verbaasd aan.
"Yeah.. Wat je wilt luke.." Zegt Jack twijfelend.
Ik barst in lachen uit.
"Wie wat waar?" Vraagt Luke verward die blijkbaar wakker is geworden.
"Nee niks" giechel ik.
"Whatever" zegt Luke beduusd.
"Oh we zijn er" zegt Jack ineens.
"Jeej" zegt Ben.
We stappen uit, ik voel dat Luke op mij steunt, waarschijnlijk omdat hij net wakker is.
"Luke, verman je nou even" puf ik terwijl ik hem probeer te trap op te slepen.
"Ughhh" kreunt Luke.
"Iemand is een watje" zeg ik plagerig.
Ineens is hij klaarwakker.
"Ik? Een watje? Dacht het niet!" Roept hij, daarna rent hij de trap op.
Hijgend staat hij bovenaan de trap.
"Ha! Ik zei het toch" lacht hij tussen zijn gehijg door.
Even steekt mijn pols, snel grijp ik ernaar en knijp erin.
"Wat is er?" Vraagt Luke die naar me toe komt lopen.
"Niks hoor" zeg ik met een glimlach.
Ik loop de laatste treden op en ga Luke zijn kamer in.
Snel doe ik mijn pyjama aan.
"Luke? Waar is mijn lange mouwen shirt?" Roep ik.
"Hier, maar het is warm. Doe korte mouwen aan joh" zegt hij terwijl hij me m'n shirt geeft.
"Nee dankje" zeg ik, waarna ik snel mijn shirt aan doe.
Luke gaat in zijn bed liggen en kijkt naar me terwijl ik mijn mond spoel.
Ik spuug het water uit, "wat valt er te zien?" Vraag ik.
"Niks" zegt hij blozend.
Ik loop naar zijn bed en ga naast hem liggen.
Ik geef hem een tedere kus op zijn mond.
Langzaam open ik mijn mond zodat hij zijn tong naar binnen kan laten glijden.
Onze tongen spelen een leuk spelletje, todat we de trap horen kraken.
Snel trekken we terug en doen we alsof we slapen.
"Luke?" Vraagt zijn moeder.
"Trusten mam" zucht hij.
"Trusten liefje" antwoordt ze.
Ze doet de deur weer dicht en loopt naar beneden.
"He klote" lacht Luke zachtjes.
"Ach ja, er komen nog meer dagen" lach ik.
Ik voel dat Luke glimlacht.
Ik voel dat ik in slaap val, Luke geeft me nog een kusje op m'n kruin en dan val ik in slaap.

-luke pov-
"Wakey wakey!" Roep ik.
Skyler kreunt.
Zachtjes plaats ik mijn lippen op de hare, en voel dat haar ogen open gaan.
"Goedemorgen schoonheid" fluister ik.
"Goeiemorgen Hemmings" lacht ze.
"Mijn moeder heeft pannenkoeken gemaakt" fluister ik blij.
"Echt?" Vraagt ze enthousiast.
"Jaa" roep ik.
Ik pak haar pols en trek haar uit bed.
Ze trekt ineens haar arm los. "Auww niet doen" huilt ze bijna.
"Wat? Wat heb ik gedaan?" Vraag ik geschrokken.
"Niks laat maar.." Fluistert ze.
"Hee schoonheid.." Fluister ik terwijl ik haar bij haar schouders vast pak.
"Niet zo depri, pannenkoeken zijn blij" fluister ik grijnzend.
Ze glimlacht even naar me.
"Kom, we gaan naar beneden" ik pak haar hand en trek haar zachtjes mee.

-skyler pov-
Wat moet ik toch zonder hem, hij maakt me altijd blij. Zelfs als hij me troost met pannenkoeken.
Ik laat me zachtjes mee trekken door Luke, dan realiseer ik me dat ik eerlijk moet zijn..
Ik kan niet meer liegen over het snijden. Hij zal er achter komen en dan zal hij boos zijn. Ik voel dat ik in paniek raak.
Ik trek me los. "Ik kom zo ga maar alvast" zeg ik met een fake glimlach.
"Oke" zegt Luke argwanend, maar hij gaat toch.
Ik ren naar boven en plof op Luke zijn bed.
-waarschuwing zelfbeschadiging-
Ik pak mijn mesje en snij mezelf heel vaak.
Ik pak verband en doe het er omheen. Het doet zoveel pijn.. Ik bijt op mijn lip en trek snel normale kleren aan.
-einde waarschuwing-
Ik ren naar beneden. "Ik ga even wandelen!" Roep ik. Terwijl ik probeer de snik te verbergen. "Maar de pan-" hoor ik Luke roepen, maar dan gooi ik de deur dicht.
Ik ren naar Michael zijn huis. Ik heb hem al heel lang als een grote broer gezien, hij was de gene die er was als Luke er even niet was.
Ik klop aan, hopend dat hij thuis is.
Zijn moeder doet open.
"Ik kom voor Michael" Zeg ik snel.
"Hij is boven" zegt zijn moeder. Ze stapt opzij zodat ik er langs kan.
Ik ren de trap op, en ren z'n kamer in.
Hij zit op de grond voor z'n tv te gamen.
"What the fuck doe jij hier?!" Roept hij verbaasd.
Ik plof naast hem neer en barst in huilen uit.
Hij legt zijn game controler aan de kant en wrijft over mijn rug.
"Hee.. Wat is er?" Vraagt hij meelevend.
"Ik.. Ik snij mezelf en Luke denkt dat ik gestopt ben.. Ik kan niet meer tegen hem liegen" snik ik.
"Je doet wat?!" Vraagt hij verbaasd.
"Ik weet het" snik ik, en ik begin nog harder te huilen.
"Je moet het hem vertellen" zegt Michael, die me tegen zich aandrukt.
Hij staat langzaam op en helpt mij ook opstaan.
"Kom, we gaan samen naar hem toe" zegt hij.
"Niet bij zijn moeder" snik ik.
Michael pakt zijn telefoon en belt Luke.
"Hey Lukeyboy, kom naar het park over 2 min. Tot zo doeii" zegt hij, dan hangt hij op.
"Kom mee" zegt hij, hij slaat zijn arm om me heen en begeleid me naar beneden.
"Ik ben zo terug mam" roept hij.
Snel doet hij de deur open en duwt me er zowat doorheen.
Hij gooit de deur weer met een klap dicht en begint snel richting het park te lopen.
Als we daar aan komen zie ik Luke op een bankje zitten. Hij ziet er bezorgd uit.
Als hij mij ziet springt hij op. "Skyler!" Roept hij, "ik was zo ongerust!"
"Lukey, ga even zitten" zegt Michael zachtjes.
Luke gaat weer op de bank zitten.