I'm dreaming.. Right? -dutch 5sos story-

Hoofdstuk 45

-Skyler pov-
We zitten nu al zo lang te wachten op het vliegveld.
Luke kan ieder moment landen.
Dan wordt er omgeroepen dat er een vlucht vanuit Nederland net is geland in Sydney.
Ik spring op en trek Michael met me mee naar de deuren waar Luke door heen moet komen.

Een kwartier later staan we er nog steeds te wachten, Calum en Ashton zijn er ook bij komen staan.
"Hij komt echt wel" zegt Michael geruststellend als hij mijn bange gezicht ziet.
Dan gaat de deur open en komt er iemand met een zwarte capuchon over zijn hoofd de ongtvangsthal binnen gestrompeld, hij leunt op een andere jongen.
"Luke!" Schreeuw ik terwijl ik naar hem toe ren.
Hij kijkt op en laat zijn tas vallen.
Snel hinkelt hij op me af, ik weet niet waarom hij hinkelt, maar oke.
Ik ren op hem af en zodra ik bij hem ben sla ik gelijk mijn armen om hem heen.
Hij slaat zijn armen om me heen en trekt me super dicht tegen hem aan.
Ik verberg mijn gezicht in zijn trui en trek hem nog dichter tegen me aan.
Dan barst ik in huilen uit.
"Ik dacht d-dat ik je nooit meer zou zien!" Snik ik terwijl ik met mijn hand door zijn haar ga.
Luke geeft geen antwoord, maar inplaats daarvan drukt hij zijn lippen op de mijne.
Ik voel zijn tranen naar beneden stromen, en de mijne ook.
Hier staan we dan in de ontvangsthal, huilend en zoenend tegelijk.
Michael, Calum en Ashton slaan ook hun armen om ons heen.
We halen onze lippen van elkaar, maar we houden elkaar nog steeds vast.
Nu staan we met z'n vijfen te knuffelen, iedereen kijkt ons aan alsof we gestoord zijn, maar het maakt me niks uit.
"Je ziet er slecht uit, je hebt enorme wallen" fluistert Luke dan opeens.
"Jij ziet er ook niet goed uit hoor, waarom hinkel je?" Fluister ik terug.
"Ze hebben mijn been gemarteld zodat ik niet zou kunnen ontsnappen.." Antwoordt hij verdrietig.
"Kijk niet zo verdrietig babe, ik vind het zo erg voor je... Je been wordt vast snel beter. ik laat je nooit meer los" zeg ik om hem op te beuren.
Hij legt zijn hoofd op mijn schouder en geeft er een kusje op.
Langzaam laten Michael, Calum en Ashton ons los.
Ik pak Luke zijn hand en ga naast hem staan.
"Je hebt rust nodig, kom, we brengen je naar huis" zegt Michael.
Ik ondersteun Luke aan de ene kant en Michael aan de andere kant.
Michael zijn ouders zorgen ervoor dat we gemakkelijk langs iedereen kunnen. Luke zijn ouders wachten thuis op hem, Calum zijn moeder helpt met bagage shouwen. Voor de rest zijn er geen ouders, die wachten thuis op hun zonen.
"Gaat het?" Vraag ik als Luke zijn gezicht vertrekt van de pijn.
"Ja hoor" kreunt hij.
"Waar is Bram naar toe?" Vraagt Michael dan.
"Die is gelijk weer terug naar Nederland gegaan" antwoordt Luke met een pijnlijk gezicht.

We lopen naar buiten, de auto staat al voor de deur, met Ashton erin.
Ik help Luke met instappen en dan ga ik naast hem zitten.
Michael komt naast me zitten en sluit de portier.
Luke legt zijn hoofd op mijn schouder en binnen een minuut ligt hij te slapen.
"We kunnen gaan" zegt Calum die de auto instapt.
"Stil! Luke slaapt" fluister ik gehaast.
"Oh sorry..." Mompelt hij terwijl hij zachtjes de portier dicht doet.
Ik pak Luke zijn hand die op mijn been ligt en streel erover.
"Ik ben blij dat hij weer terug is" fluistert Calum ineens.
"Ik ook" antwoordt Michael.
"Me too" mompelt Ashton terwijl hij op de weg let.
"Ik hou van je Skyler..." mompelt Luke ineens in zijn slaap.
"En ook van de band..." Voegt hij eraantoe.
"Ik hou ook van jou Luke" fluister ik lachend.
Ik laat mijn hoofd op zijn hoofd rusten en al snel val ik in slaap.

Ik word wakker omdat Michael en Calum me Luke zijn huis indragen.
Stiekem gluur ik door mijn wimpers terwijl de jongens staan te hijgen.
Michael heeft mijn voeten vast en Calum heeft me onder mijn oksels vast.
"Gaat het nog?" Hoor ik Calum aan Michael vragen.
"Ja hoor" antwoordt Michael buitenadem.
Dan zijn ze ineens stil.
Voordat ik het weet gooien ze me op Luke zijn bed.
"We weten dat je wakker benr Skyler" zegt Michael lachend.
Lachend open ik mijn ogen, "ik wou niet lopen"
Ashton komt de kamer in met 3 matrassen.
"We blijven hier slapen" deelt hij mee.
Ik kruip naast Luke in zijn bed en ga heel dicht naast hem liggen.
Hij kreunt en opent dan zijn ogen.
"Hey prinsesje" zegt hij met een glimlach.
Ik glimlach en geef hem dan een kus.
Hij trekt me nog dichter tegen hem aan en slaat dan zijn arm om me heen. Zo vallen we samen in slaap.

-Luke pov-
"Skyler... Wakker worden" fluister ik terwijl ik haar zachtjes door elkaar schud.
"Hoe laat is het?" Mompelt ze verward.
"11 uur 's ochtends" antwoord ik.
"Waarom maak je me wakker?" Vraagt ze.
"Ik kan niet zelf naar beneden vanwege mijn been en de jongens zijn al beneden" antwoord ik. Mijn been is er slecht aan toe, maar ik kan wel weer optreden over een weekje hoop ik.
Ze staat op en steekt haar arm uit, als teken dat ik op haar moet leunen.
Ik leg mijn arm op haar schouder en ik strompel samen met haar naar beneden.
Als we de kamer inlopen staat mijn moeder ons al op te wachten, omdat ik gister sliep heb ik haar nog niet gezien.
"Mam!" Zeg ik opgelucht, snel laat ik Skyler los en hinkel ik naar mijn moeder.
Ik geef mijn moeder een knuffel.
Dan laat ik haar weer los.
"Ik ben blij dat je terecht bent" zegt ze met tranen in haar ogen.
"Ik ook mam" antwoord ik blij.
Dan hinkel ik naar Ben en Jack, ik geef hen ook een knuffel en dan strompel ik naar de bank.
Ik plof naast Michael op de bank en dan pak ik de afstandsbediening.
Snel zapp ik door wat programma's, maar er is niks leuks op tv.
"Ik heb pannenkoeken
gemaakt!" Roep mijn moeder ineens vanuit de keuken.
Gelijk rent iedereen naar de keuken.
Verbaasd blijf ik achter, gaat niemand mij helpen?
Ik zucht, maar dan duw ik mezelf omhoog en hinkel ik naar de keuken.
In de keuken zit iedereen al rustig te eten.

-Michael pov-
"Kom lekker zitten Luke!" Zeg ik met mijn volle mond.
Skyler ziet er al een stuk beter uit dan gisteren zie ik nu.
"Ik zal zo even je been verzorgen" zegt Liz dan tegen Luke.
Hij knikt van ja.