I'm dreaming.. Right? -dutch 5sos story-

Hoofdstuk 4

-Luke pov-
De volgende dag staan de jongens en ik klaar in pak om naar de begravenis te gaan.
Michael blijft volhouden dat zijn ouders niet dood zijn en dat we niet moeten gaan, maar we proberen te doen alsof we hem niet horen.
Skyler komt in een zwarte jurk met Rosie op haar arm de badkamer uit.
"Laten we maar gaan dan..." Zegt ze met een zucht.
"Je ziet er mooi uit" zeg ik tegen haar.
"Dankje" zegt ze met een zwakke glimlach.
We lopen naar de auto en stappen in.
"Ze zijn niet dood!" Zegt Michael pissig als we net onderweg zijn.
De jongens en ik doen net alsof we het niet horen.
"Luister naar me! Ze zijn niet dood!" Schreeuwt hij bijna.
"Sjjj! Rosie is er bij!" Sist Skyler.
"Maar ze leven nog!" Zegt Michael met tranen in zijn ogen.
"Mikey, stop nou, we gaan naar hun begravenis" zegt Calum met een zucht.
Dan barst hij in tranen uit.
Rosie, die naast hem zit, legt haar penguïn knuffel op zijn schoot.
Hij glimlacht en veegt zijn tranen weg.
"Mikey mag niet huilen" zegt ze terwijl ze met haar hand zijn laatste tranen wegveegt.
Ik parkeer de auto op de parkeerplaats en stap uit.
Snel doe ik de portier waar Rosie zit open en haal ik haar eruit.
Ik til haar op en wacht tot de rest is uitgestapt.
Gelijk komen Michael zijn tante en oom naar hem toe gesneld.
"Oh Michael! Wat erg!" Zegt zijn tante met een snik in haar stem.
Michael knikt en loopt dan weg.
Snel ren ik hem achterna.
"Waarom loop je nou weg?" Vraag ik verbaasd.
"Allemaal medelijden terwijl ze nog leven" antwoordt hij simpel.
"Michael, jezus, luister, ze leven niet meer!" Zeg ik doordringend.
"Ze leven wel, hou je er buiten Hemmings" sist hij, dan beent hij boos weg.
Vol ongeloof blijf ik achter.
"Is Mikey boos?" vraagt Rosie.
"Een beetje" mompel ik.
"Waarom dan?"
"Het is niets Roos" stel ik haar gerust.
Ik zet haar op de grond en gelijk rent ze Michael achterna.
Een paar tellen daarna komt ze huilend naar me toe gerend.
Ik ga op mijn hurken en ze rent regelrecht mijn armen in.
Michael komt gehaast haar achterna.
Ik til Rosie op en kijk hem woest aan.
"Hoe durf je?! Eerst mij beledigen en nu mijn dochter aan het huilen maken?!" Roep ik kwaad.
Snel komt Calum naar ons toe.
"Jongens, niet vandaag, Luke, Michael is gewoon verdrietig. Maar Michael, dit was zeer onnodig" zegt hij sussend.
"Het spijt me..." Stamelt Michael verdrietig.
"Zeg dat maar tegen Rosie" sis ik kwaad.
"Het spijt me Rosie..." Mompelt hij.
Ze kijkt me met betraande ogen aan.
"We moeten maar naar je familie toe" zeg ik zonder emoties tegen Michael.
Snel loop ik weg.

-Michael pov-
De begravenis is net voorbij, Luke is gelukkig niet meer kwaad op me.
Maar ik weet zeker dat ze nog leven.
Dan gaat mijn telefoon, het is een anoniem nummer.
"Michael Clifford" zeg ik als ik opneem.
"Hoe was de begravenis van je dooie mama en papa?" Zegt een vrouw gemeen.
"Wat-" begin ik, maar dan gaat de lijn dood.
Van angst gooi ik mijn telefoon tegen een boom aan.
"Wat doe jij nou?" Vraagt Luke verbaasd.
Met grote, bange ogen kijk ik hem aan.
"Michael? Wat is er gebeurd?" Vraagt hij terwijl hij op me afstapt.
Dan flitst het gezicht van mijn moeder voorbij.
"Mama..." Mompel ik.
"Michael?" Hoor ik Luke in de verte vragen.
Wat gebeurd er met me?
"Michael!" Roept Ashton.
Ik word doorelkaar geschud, maar de gezichten van mijn ouders blijven voorbij flitsen. Dan de gezichten van de vrouwen van 3 jaar geleden.
Ik hoor de jongens wat onverstaanbare dingen zeggen.
"Michael!" Roept Skyler.
"Wil je naar je mama toe?" Zegt een stem in mijn hoofd.
"Hij draait door" hoor ik Ashton zeggen.
"Ja" antwoord ik de stem in mijn hoofd.
"Pleeg dan geen zelfmoord, maar vind ze, ze leven namelijk nog" zegt de stem.
"Mama?" Vraag ik bang als ik mijn moeder voor m'n ogen zie. "Lieverd, wees niet bang, papa en ik zijn oke..." Zegt ze met haar lieve stem. "Waar zijn jullie?" Vraag ik terwijl ik naar haar toe probeer te gaan. "Het hoogste punt van Parijs" zegt ze. Dan verdwijnt alles.
"ZE LEVEN NOG!" Schreeuw ik bang.
"Michael, rustig! Wat bedoel je?!" Roept Luke.
"Ze waren er, het zijn die bitches, we moeten ze vinden ze leven nog!" Ik heb gevoel dat ik inderdaad aan het doordraaien ben.
"Skyler, breng Rosie naar de auto" zegt Luke tegen Skyler. Ze knikt en tilt Rosie op en loopt dan weg.
"Ze zijn op de Eiffeltoren!" Snik ik in paniek.
"What the fuck?" Mompelt Calum verward.
Voordat ik het weet heeft Luke me in mijn arm geknepen.
"Waar is dat goed voor?" Zeg ik kwaad terwijl ik over mijn arm wrijf.
"Michael, wil je naar een psychiator?" Vraagt Ashton voorzichtig.
"Maar ik meen het!" Zeg ik pissig.

-Calum pov-
Ashton trekt me een stukje mee naar achteren.
"Wat nou als die dude gelijk heeft?" Fluistert hij twijfelend.
"Ash, begin nou niet dezelfde onzin te kramen, ze zijn dood! De politie heeft het zelf gezegd!" Zeg ik met diepe zucht.
"Maar kijk dan wat ik vond" hij laat me Michael zijn telefoon zien, het scherm is helemaal kapot maar je kan nog wel een bericht lezen dat net is binnengekomen:
Gelooft niemand je? Zielig hoor. Want wij weten dat je gelijk hebt xoxo
Twijfelend kijk ik Ashton aan.
"Misschien leven ze dan nog ja..." Mompel ik.
"Ze hebben toch geen lijken gevonden? Alleen bloed en kleren? Nou dan" zegt Ashton.
"Luke... Kom hier" zegt Ashton.
Luke loopt naar ons toe en snel loop ik naar Michael, die huilend op de stoeprand zit.
"Ik geloof je" zeg ik terwijl ik naast hem ga zitten.
Met betraande ogen kijkt hij me aan. "Echt waar?" Vraagt hij hoopvol.
Ik knik van ja.
"Dankje Calum" zegt hij met een zwakke glimlach.
"We moeten ze wel vinden, en als het blijkt dat ze echt dood zijn dan ga jij naar de therapeut." Zeg ik streng. "Deal" zegt hij blij.
"Wij geloven je ook" zegt Luke die ineens met Ashton voor ons staat.
Michael springt op en kijkt ze blij aan.
"Dank jullie wel" zegt hij.

-Skyler pov-
Als we terug in ons huis zijn bestellen de jongens gelijk vliegtickets naar Parijs.
"We vliegen morgen!" Zegt Luke die wacht tot de tickets uit de printer komen.
"Heel erg bedankt" zegt Michael blij.
"Alles voor jou Mikey" zeg ik terwijl ik hem een knuffel geef.
"Mikey!" Roept Rosie blij.
Ze springt in zijn armen en knuffelt hem.
"Ben je echt niet meer boos?" Vraagt Michael aan Rosie.
"Nee hoor Mikey" zegt ze blij.
"Liefje, je moet je koffer gaan inpakken, welk speelgoed wil je mee?" Vraag ik nadat ik haar koffer uit de berging heb gehaald.
Michael laat haar los en samen met Luke gaat ze haar koffer inpakken.