I'm dreaming.. Right? -dutch 5sos story-

Hoofdstuk 3

-Luke pov-
Als we klaar zijn met eten gaan Calum en Ashton een film kijken met Rosie.
Ik ga gelijk even kijken bij Michael, die nog steeds naar de muziek aan het luisteren is.
Snel pak ik nog een Greenday cd voordat ik de kamer inloop.
Als ik de kamer in loop zie ik gelijk dat hij de pizza heeft gegeten.
Ik pak het bord en wil weer weglopen, maar Michael houdt me tegen.
"Blijf alsjeblieft hier..." Mompelt hij.
"Tuurlijk" zeg ik lachend.
Ik geef hem de Greenday cd en plof dan naast hem op zijn bed.
"Wat doe je?" Vraag ik als ik zijn laptop zie staan.
"De begravenis regelen..." Mompelt hij.
"Misschien moeten we maar eens naar het buitenland gaan en even alles vergeten" stel ik voor.
"Nee, dan moet jij Rosie weer missen, dat wil ik niet" zegt hij beslist.
"Vanaf volgende week heeft ze vakantie hoor, en dan kunnen we weg voor even een weekje" zeg ik blij.
"Oke dan" mompelt hij.
"Waar wil je heen?" Vraag ik.
"Weet ik niet..." Antwoordt hij.
"Wacht hier" ik ren de kamer uit en vertel het plan aan de jongens en Skyler.
Ze stemmen er allemaal mee in.
"Dan is deze week de begravenis en daarna gaan we weg" vat Ashton samen.
"Helemaal juist" antwoord ik.
"Wat een goed idee van je" zegt Skyler terwijl ze van achter haar armen om me heen slaat.
"Mogen we vanavond hier blijven slapen? We hebben namelijk toevallig onze slaapspullen bij ons" zegt Calum met een knipoog.
"Ja, gezellig!" Zegt Skyler opgewekt.

-Calum pov-
"Ik ga even naar Michael toe" zeg ik terwijl ik opsta.
Als ik Michael zijn kamer inloop, overvalt het harde geluid van een cd van Greenday me.
"Michael!" Roep ik over het geluid heen.
Hij kijkt op en ziet me dan pas staan.
Ik klik het licht aan, want het is helemaal donker in zijn kamer.
"Je hoeft de begravenis niet te regelen, onze ouders doen dat" zeg ik met een glimlach.
Hij zucht opgelucht. "Dankje" zegt hij blij.
"Ik maak me echt zorgen om je, Michael" zeg ik terwijl ik naast hem ga zitten.
"Je hebt maar 2 stukken pizza op, normaal eet je een hele pizza" voeg ik er aan toe.
Michael wordt langzaam rood.
"Je hebt toch niet de pizza weggegooid he?" Zucht ik.
"Luke moet gewoon niet ongerust worden! Ik heb 1 stuk weggegooid" flapt hij eruit.
"Gelukkig maar 1..." Mompel ik.
"Zeg het alsjeblieft niet tegen Luke" smeekt hij.
"Oke dan" zeg ik met de grootste zucht die er bestaat.
"Dankje" mompelt hij.
"Ga anders slapen, de begravenis is namelijk morgen" zeg ik terwijl ik opsta.
Met grote ogen kijkt hij me aan. "Morgen?" Zegt hij bang.
Ik knik van ja. "Het spijt me Mikey, ik ben er altijd voor je" en dan verlaat ik de kamer.
"Gaat Rosie morgen mee naar de begravenis?" Vraagt Ashton als ik de kamer inkom.
"Ja, ze heeft zijn ouders goed gekend, ik vind het vervelend voor haar, maar ze kan het vast wel" zegt Luke.
"Ze moet naar bed" zegt Skyler.
Rosie geeft Ashton, Luke en mij nog een knuffel en verlaat dan samen met Skyler de kamer.
"Misschien kan hij het loslaten na de begravenis" zegt Ashton.

-Ashton pov-
"Ik weet het niet..." Antwoordt Luke bedenkelijk.
Ik pak mijn telefoon en zie dat er allemaal mensen op Twitter vragen wat er met Michael is.
Dan besluit ik dat we ze niet langer met vragen kunnen laten zitten, ik ga de vragen beantwoorden.
Dear fam,
Michael his parents past away in a terrible car accident. He won't be online for the next few days. He does not eat or sleep so i don't know when there will be a show again..
Xx Ash
Tweet ik op ons hoofd-account.
Gelijk komen er een helehoop geschrokken reacties.
Ik zet mijn telefoon uit en besluit dan ook even naar Michael te gaan.
Als ik zijn kamer inloop is er niemand.
Hij is ook niet op de wc..
Dan zie ik dat het raam openstaat.
"Luke! Michael is ervandoor!" Roep ik terwijl ik de woonkamer inren.
"Wát zeg je?!" Roept hij terwijl hij opspringt.
Calum, Luke en ik rennen naar zijn kamer.
We besluiten dat we eerst bij zijn huis gaan
Luke laat een briefje achter voor Skyler en dan rennen we het huis uit.

Als we bij zijn huis aankomen staat de deur open.
Calum stormt als eerste naar binnen, maar komt kort daarna weer naar buiten, zonder Michael.
"En?" Vraag ik.
"Niks, noppes, nada" antwoordt Calum buitenadem.
"Jezus cristus..." Mompelt Luke.
"Niet vloeken..." Mompel ik terug.

-Calum pov-
"Wacht, waar is dat ongeluk gebeurd?" Vraag ik.
"En kruising een paar minuten hiervandaan met de auto" antwoordt Luke.
"Waarom?" Voegt hij eraantoe.
Helaas waren we rennend dus nu moeten we lopen.
"We gaan naar het kruispunt" antwoord ik.

Na 20 minuten te hebben gerend, in Ashton's geval gelopen, zijn we er dan eindelijk.
En ja hoor, daar zit Michael op een stoeprand.
We lopen naar hem toe en gaan bij hem zitten.
"Flik ons dit nooit meer" zegt Luke tegen hem.
"Ik wou gewoon even alleen zijn" mompelt hij.
"We gaan naar huis" zegt Luke.
"Nee" zucht Michael.
"Kom op bro, je ouders zouden ook gewild hebben dat je door zou gaan met je leven" zeg ik.
"Ja... Maar toch..." Antwoordt hij.
"Het is al laat, kom nou" zegt Ashton die opstaat.
Michael knikt van nee.
"Zullen we morgen na de begravenis lekker dronken worden?" Stel ik voor.
Michael kijkt gelijk op.
"Dan heb je iets om je op te verheugen, maar dan moet je nu wel meekomen" zeg ik doordringend.
Hij knikt en staat gehoorzaam op.
Luke en en ik staan ook op en langzaam beginnen we naar Luke zijn huis te lopen.

-Michael pov-
Na een hele lange wandeling zijn we uiteindelijk terug bij Luke zijn huis.
"Ik ga naar bed" zegt Luke die zijn eigen kamer induikt.
"Wij ook" zegt Calum terwijl hij en Ashton naar de 2 banken lopen.
Ik strompel mijn eigen kamer in en laat me op het bed vallen.
"Waarom doen jullie me dit aan mam en pap..." Zucht ik diep tegen me zelf.
"En waarom zijn jullie lijken bijna helemaal weg? Nou moeten we een hoopje kleren begraven" mompel ik.
"Mikey, ga lekker slapen joh, maak je niet zo druk" zegt Luke die opeens in de deuropening staat.
"Ik snap het gewoon niet Luke, ik heb het gevoel dat ze nog leven, snap je?" Antwoord ik.
"Ik snap het, maar ze leven niet meer Mikey, ze hebben hun auto gevonden" zegt hij verdrietig.
"Maar ik weet zeker dat ze nog leven" zeg ik hopeloos.
"Mikey... Ga lekker slapen, stop met nadenken" zegt hij met een diepe zucht.
"Maar-"
"Nee Michael, ga lekker slapen, weltrusten mikey" hij sluit de deur achter zich en ik hoor hem weglopen.
Snel trek ik mijn pyjama aan en stap ik in bed.
"Ik weet gewoon zeker dat jullie nog leven" mompel ik tegen de foto van mijn ouders op het nachtkastje.
Dan val ik in slaap.