TAMING MR. COLD-HEARTED CEO
ELIAS VILLANUEVA
"Ah pasensya na po kayo at wala po akong sofa oh tv. Maliit lang po kasi ang space dito sa apartment po kaya hanggang kitchen, bathroom at bedroom lang ang kakaya dito" ang nahihiya ko pang saad nung pinaupo ko sila dining table kung saan kami nagsa-salo salong dalawa nang kambal.
"I might say mr. Villanueva, your apartment may be small yet it's very neat and clean. I like it" saad ng katabi ni sir Julius. Na kapatid niya, kilala ko 'to syempre. Mayaman rin 'to. Known as a ceo lawyer from the jones justice law firm. At kasama siya sa top 5 richest in the Philippines and top 10 richest in the whole world.
At naging kalandian rin 'to ni sam kaya kilalang kilala 'to ni sam at syempre kilala ko rin. Kinakabwisetan niya pa nga 'to since siya ang nagnakaw ng unang halik kay sam kaya pikon na pikon parin 'yong si gaga kapag nakikita man yan sa fb feeds niya, news report, at kung ano ano pang social media agad agad niya itong nire-remove o hindi kaya ay nire-report hays parang bata kung kumilos si gaga e noh?
Ngumiti naman ako at tumango. "Salamat po, at gusto ko rin po kasing malinis ang apartment ko, pero pasensya na po talaga since kung mainit man po, nasa 3rd floor po kasi tayo.." saad ko muli habang hindi parin tinitignan ang mga mata nito. Kinakabahan kasi ako at nahihiya. Kasi ateko. Yung suot ko ay naka pang-pajama pa ako at isa pa mukha akong baduy tignan dahil wala pa akong toothbrush o ligo manlang 'yan. Biglaan siya mga daisxx like tignan niyo! Ang putla ng bibig ko huhu, hindi na siya plump at kissable lips nito.. kaya please.
Tagain niyo nalang ako sa hiya please.
"Ah.. gusto niyo ng kape? O mga maiinom.. baka medyo napagod at nauhaw rin po kayo sa byahe. Gusto niyo rin po ba ng makakain?" Ang sunod sunod kong tanong dito. Pero ang tanging nasagot lang nito ay umiling lang siya ateko. Maygosh apaka nonchalant.
"No, it's fine. We weren't going stay for too long. I'm just here for to get my sons home with me, however thank you for your concern mr. Villanueva" saad naman niya. Awkward naman ako ngumiti at tumango.
Pero sumagi sa aking utak ang sinabi niya. Kaya parang may kung anong tumusok sa'kin ewan. Para akong tinaga sa sakit eh. I mean kasi it's almost going to be 2 months simula nung nakilala ko ang kambal, at napamahal narin ako sakanila. Gaya nga sa lagi kong sinasabi ay parang anak ko na rin kung ituring ko eh, as in na parang akin talaga. Pero wala eh. Sometimes talaga ay maisasampal talaga tayo ng katotohanan, katulad ngayon. I thought that forever na eh. I didn't tried to go to the police to report yet i tried searching online about their information yet nothing was seen. Tinry ko silang itago sa mundo para lang makasama ko pa sila.. pero sa totoo lang ay kailangan rin sila ng magulang nila. Tama nga ako nagaalala rin ang magulang nila sakanila..
"Hey? mr. Villanueva? Hello? Are you okay?" Ang tanong ni damian habang winawagayway ang kamay niya sa mukha ko natauhan lang ako nung pumitik siya eh.
"A-ah! Pasensya na po.. may naisip lang, ano po 'yong sinasabi niyo?" Kahiya ka bhie.
"My brother we're asking about how you saw them. Like did you helped them to escape at their kidnappers?" Tanong niya. Ahh yon ba..
