Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bayan Gaulle, Bay Lois az sonra eve geleceği için heyecanlıydı. Üzerinde ona iki beden büyük gelen kıyafetleriyle, tatlı topuz saçlarıyla birlikte, yapabileceği en güzel yemekleri yapmış, evi mis gibi kokularla donatmıştı.
Son tabakları da masaya koyduğunda gelen zil sesiyle heyecanla yerinden fırladı.
"Hoşgeldiniz bayım."
"Bu kokular..."
Bay Lois kafasındaki bereyi çıkarıp bir ayağıyla içeri adımladı.
"Bana yemek mi yaptınız?"
Genç kadın yüzüne en masum tebessümünü yerleştirdi.
"Yorgun geliyorsunuz acıkmışsınızdır diye düşündüm."
"Ah ne kadar hoş artık kapılarda karşılanıp hazır sofralara oturacağım demek." Bay Lois'in dudaklarından ufak bir kahkaha döküldü.
20'li yaşlarının ortalarında olan genç kız Bay Lois'e gülümsedi.
İşte o an dünyalar Bay Lois'in olmuştu.
Minik elleriyle Bay Lois'in sırtındaki kabanı alıp astı.
Masanın uç köşelerine geçerek birlikte mum ışığında güzel bir yemek yediler.
Bay Lois mutluydu. Uzun zamandır hissedemediği aile sıcaklığını tam da şu anda iliklerine kadar hissediyordu.
Bayan Gaulle ise hiçbir zaman hissedemediği aile sıcaklığını ilk kez tadıyordu.
Hayatında ilk kez birine yemek yapmıştı. Ve nedense de bu ona oldukça iyi gelmişti.
Şu anda kendi de farkında değildi belki ama içten içe onun da gönlü kaymıştı bu adama.
Bay Lois zaten ilk gördüğü anda kalbinden vurulmuştu bile. Hayatında ilk kez bir şey onu ilk görüşte etkileyebilmişti. Ve o şeyi kaybetmeye de pek niyeti yoktu.
Bayan Gaulle'nin aklına gelenlerle, karşısında duran adama olan bakışları; hayranlığını, korkuya bıraktı.
"Bir sorun mu var Celin?"
Vardı. Sorun tam olarak kendiydi. Eğer bu adam onun kim olduğunu öğrenirse hiçte iyi şeyler olmazdı. Hatta yanına bile yaklaşmak istemezdi. İlk kez kendini bu kadar güvende hissediyordu. Bunu kaybedemezdi.
"Ha-hayır yok."
"Emin misiniz?"
"Evet bayım."
Bay Lois'in gözleri kadının kıyafetlerine kaydı.
"Bu arada isterseniz yarın birlikte alışverişe çıkabiliriz."
"Hayır size daha fazla yük olmak istemem."
Bu söylediği Bay Lois'in oldukça komiğine gitmişti.
Kendisinin ona bir yük olduğunu zannediyordu, ona her baktığında omzundaki tüm yüklerin hafiflediğini bilmeden.
Eğer o bir yükse bile ömrünün sonuna kadar taşımak istediği değerli bir hazineden farklı değildi.
"Yük falan olmuyorsunuz aksine sizinle vakit geçirmek bana iyi geliyor."
Bayan Gaulle gözlerini kaçırıp, utançla gülümsedi. Bu Bay Lois'in oldukça hoşuna gitmişti.
Zaten bu kadının her hareketi hoşuna gitmekten başka birşey yapmıyordu ki.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
