KARABAYIR

5. Bölüm BOMBA

Merhabalar herkeseee

100 okunmayı geçtiikkk
Kitabı okuyan herkese çok teşekkür ederim
Bir süredir şehir dışında olduğum için yeni bölümü yazamadım
Umarım bu bölümü beğenirsinizz
                ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Çalan alarmımla uyandım.Bugün kendimi biraz rahatsız hissediyordum.Ama abartılacak kadar kötü değildim.Mardin kışları soğuk bir yerdi.Daha kar yağmıyordu ama şuan yağan yağmurun sesi kulaklarıma geliyordu.Sabah ki normal işlerimi hallettikden sonra camdan dışarıya baktım.Yağmur abartılacak derecede yağmıyordu.Hastaneye yürüyerek gidebilirdim.Şemsiyemi aldım ve evden dışarıya çıktım.

Sonunda hastaneye geldiğimde eşyalarımı dolabıma koydum ve herkesin olduğu yere gittim.Herkesle selamlaştıktan sonra konuşmaya başladık.Aylin bana döndü ve konuşmaya başladı" Berfu Hanım ben kendime kahve alacağım.Size de getireyim mi?"dedi.Başımı olumlu anlamda salladım "Çok iyi olur.Teşekkür ederim."dedim.Aylin rica edip ortamdan ayrıldı.Buradaki doktorlar ve hemşirelerin hepsi kafa dengiydi.Bazı benim gibi işinde yeni.Bazıları ise işinde ustaydı.

Bir süre sonra Aylin geldi ve kahvemi verdi.Tekrardan sohbete daldıktan bir süre sonra başka bir hemşire yanımıza geldi ve telaşlı bir şekilde konuşmaya başladı"Acil hastalar geldi.Bıçaklananlar var.Size ihtiyaçları var."dedi.Hepimiz ayağa kalktık ve koşarak hastaların yanlarına gittik.

Hepimize görevlendirme vermişlerdi.Ben şuanda bir hastanın ameliyatındaydım.Hastada bıçak yarası vardı.Aslında yara çok derin değildi ama buraya gelene kadar fazla kan kaybından dolayı bilinci kapanmıştı.

Ameliyat fazla uzun sürmemişti.Ameliyathaneden dışarıya çıktım.Çıkar çıkmaz yanıma bir tane kadın geldi.Kadının etrafında başka insanlar da vardı.Kadın konuşmaya başladı ama onu anlamıyordum çünkü kadın kürtçe konuşuyordu ve ben kürtçe bilmiyordum.Kadına ve etrafındakilere bakıp "Ben kürtçe bilmiyorum."dedim.

İçlerinden bir tane kız Türkçe konuşmaya başladı."Annem 'Oğlum nasıl?'diyor."dedi.Bu kızın Türkçeyi bilmesi iyiydi."Hastanın durumu iyi.Fazla kan kaybettiği için bilinci kapanmış.Ama yarası derin değil."dedim.

Az önceki kız bu sefer de herkese bakarak Kürtçe konuşmaya başladı.Büyük ihtimalle benim dediğimi çeviriyordu.Az önce konuşan yaşlı kadın bu sefer de konuşmaya başladı.Kız tekrardan çeviri yapmaya başladı"Abimi ne zaman görebiliriz?"dedi."Şimdi odaya alıyorlar.Geçmiş olsun."dedim.Kız teşekkür etti ve ben oradan ayrıldım.

Galiba benim Kürtçeyi öğrenmem gerekiyordu.Gelen hastaların çoğu Kürtçe konuşuyordu.Üstümdekileri çıkartıp önlüğümü giydim ve koridora çıkıp yürümeye başladım.Hastanede az önceki yaralanmalardan dolayı bir sürü Kürt vardı.Bazıları ağlıyor bazıları ise kendi aralarında tartışma içerisindeydiler.

Koridorda yürürken Ayaz'ı gördüm.Bunun dinlenmesi gerekiyordu.Burada ne işi vardı?Sol eliyle serum sopasını tutarken karşısında bir tane adamla konuşuyordu.Karşısındaki adam endişeli görünüyordu.Ben Ayaz'ların olduğu yere bakarken Ayaz ile göz göze geldim.Ayaz'ın yanına gidip "Senin dinlenmen gerekiyordu.Niye kalktın?"diye sordum.Ofladı ve "Canım çok sıkıldı.Ayrıca hastanede ayaklanma oldu.Merak edip geldim."dedi.

Bu sefer diğer adam konuştu."Kızım sen dohtorsun değel mi?"diye sordu.Kafamı sallayıp "Evet amcacığım."dedim.Adam tekrardan konuşmaya başladı."Oğlum bıçaklandı.Awir Zemheroğlu.Durumunu bilirsiniz,değel mi?"diye sordu.O adamı ben ameliyat etmiştim."Oğlunuzu ben ameliyat ettim amcacığım.Durumu gayet iyi.Az önce odaya aldılar."dedim.Adam derin bir nefes verdi."Allah razi olsun kızım.Gaç numaralı odada?"sorusuna "207 numaralı odada."dedim.Adam teşekkür edip gitti.

"Kürtçe biliyor musun?" Ayaz'ın sorusuyla kendimi o yöne çevirdim ve sorusuna cevap verdim "Hayır."Ayaz şaşırdı.Bu durumun nesine şaşırıyor ki?"Kürt hastalarla nasıl anlaşıyorsun?Burada çoğunlukla Kürtler var."dedi."Ben Kürtçe bilmesem bile burada Kürtçe bilenler var.Onlar yardımcı oluyor.Ayrıca hastaların çoğu da Türkçe biliyor."dedim."Tamam."dedi.

"Nerdesin oğlum sen?1 saattir seni arıyorum."diyerek yanımıza bir adam geldi.Bunu tanıyordum.Defalarca gördüm."Arasaydın oğlum."dedi Ayaz."Telefonunun yanında olduğunu bilmiyordum.Bilseydim aradım."dedi.Sonra bana döndü."Bu hastanede daha büyük koltuk var mı?O 2 tanesini birleştirince yatamıyorum.Çok küçükler."dedi.Her bir odada 2 tane tek kişilik koltuklar vardı.Bu küçük koltuklar açılıp yatak haline gelebiliyordu ama galiba bu arkadaşın haberi yoktu."Beyefendi o küçük koltuklar açılabiliyor."dedim.

Adamın ağzı açıldı.Arkadaşının bu halini gören Ayaz kahkaha atıyordu."Şimdi o tekli koltuklar açılabiliyor,öyle mi?"dedi.Bunda şaşırılacak bir şey yoktu."Evet.Benim gitmem gerekiyor."dedim.Sonra Ayaz'a baktım ve "Senin dinlenmen gerekiyor.Git dinlen.İyi günler."dedim.Onlar da 'iyi günler' dedikten sonra gittim.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hastanede bir kaç saat daha kaldıktan sonra eve gittim.Gelirken yağmur yağmamıştı ama hava serindi.Yemeğimi yaptım ve televizyonun karşısındaki sehpaya koydum.O sırada annem aradı.Telefonu açtım ve koltuğa oturdum.Annemle normal konuşmalarımızı yaparken televizyonu açtım.

Haber saatiydi.Annemle konuşurken dışarıdan yüksek bir ses duyuldu ve telefon kapandı.Haberlere bakarken son dakika haberi olarak burayı gösteriyordu.

"Evet sayın seyirciler.Aldığımız son dakika haberlerine bakacak olursak Mardin'in Karabayır ilçesinde terör örgütleri bazı bölgelerde bomba eylemleri yaptı.Çok sayıda yaralı var.Bu yaralılar yakınlarındaki Karabayır Devlet Hastanesine sevk edildi."

Ne?Bomba mı?Camdan dışarıya baktım.Her yer toz dumandı.Telefonum çaldı.Arayan Aylin'di.Aylin benim hemen hastaneye gelmemi söyledi.Hastaneye nasıl gideceğimi bilmiyordum ama gitmem gerekiyordu.Hemen üstümü değiştirdim ve evden çıktım.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Bu bölüm diğerlerine göre uzun oldu

Oy ve yorum atarsanız çook sevinirim

Sevgilerle kalın...