🪐EDDİE MUNSON - FREAK LOVES🪐

16.BÖLÜM

Herşey hazırdı hep beraber yola çıktık. Steve arabayı sürüyordu Nancy ön koltuktaydı, ben arkada cam kenarında oturuyordum eddie yanımda eddie' nin yanında dustin, ve erica... Max, Lucas ve Robin' de tekli koltukta oturuyordu. Yol boyunca kimse konuşmadı herkesin içinde korku ve endişe vardı,eddie bana sadece yandan endişeli bir bakış attı, içimdeki korku çok büyüktü arkadaşlarım içindi bu korku özellikle de Max için...

Herkes yerlerini almıştı eddie dustin ve ben upside down'da karavana geldik steve'ler tam gideceği sırada Steve bize doğru dönerek "hey sakın kahramanlık yapmayın, planın dışına çıkmayın"
Dustin: " merak etme steve kahramanlık yapmayız o görevi sen üstlenebilirsin"
Eddie: " ayrıca bizden kahraman olmaz, öyle bir tip yok biz de"
Dustin ve eddie bana dönerek aynı anda "Michelle hopper ayrı, (eddie) Michelle tam bir kahraman, kahraman olmaz diye dustin ve kendimi kastettim" dedi gülerek dustin de onu onayladı gülerek
Michelle: " (bıkkın şekilde) kapayın çenenizi... Herneyse, (Steve dönerek) lütfen sizde dikkatli olun Steve" dedim Steve sadece tebbesüm etti ve gittiler, bu hiç kolay değildi umarım sevdiğim bir kişiyi daha kaybetmem...

"Evet hazırmısın bebeğim?" Dedi eddie' elindeki alev kırmızısı elektronik gitarı ile -tanrım o kadar hayalıydı ki- olduğum yerde heyecanla zıplayarak "hemde nasıl" dedim eddie güldü
Dustin: " evet hazırız" dedi dustin hoparlörle uğraşırken, ben de o sırada dürbünü almak için bizimkilere arkamı döndüm dürbünü alıp eddie' lere döndüğümde yoklardı
"Ne?...noluyor... Eddie... Dustin... Eddieee..." Korku ve şaşkınlıkla içinde bütün sesimle eddielere seslendim ama ne ses ne eddie ve dustin yoktu...

Ürkütücü bir ses "seni duyamazlar Michelle"dedi korkuyla etrafa bakındım ama kimse, yoktu arkamı döndüğümde korkunç bir şey le karşılaştım, vecna...

V: "Zamanı geldi Michelle"
M: " (korkuyla) ne?" Dedim tanrım buradan kurtuluşum yoktu beni kurtaracak müzik bilgiside yoktu eddie'lerde
V: " (bana doğru ilerleyerek) acına son verebilirim...kız kardeşinin babanın ve Billy'nin yanına gidebilirsin Michelle, tıpkı istediğin gibi"
M: " (gözlerimi yumarak ve sesimi yükseltip) tanrım... Rahat bırak beni seni pislik" elimde olmadan bütün korku bedenimi sarmıştı ve göz yaşlarım kendiliğinden süzülüyordu. Dizlerimin üzerine çöküp gözlerimi yumdum ve bir yandan sesimin çıktığı kadar bağırıyor bir yandan da kafama vurarak "RAHAT BIRAK BENİ, ÇIK ZİHNİMDEN...ÇIK ŞU LANET ZİHİNDEN (sesim kısılmıştı kısık sesle) lütfeenn" dedim

Kendimi kapana kısılmış gibi hissediyordum artık yolun sonu diye düşündüğüm sırada bir müzik sesi duydum "the final countdown" gitar versiyonu çalıyordu -tanrım en sevdiğim müzik- şaşkınlıkla etrafa bakarken o sırada bir geçit açıldı, dustin ve eddie oradaydı bedenim havada süzülüyordu o sırada da eddie ve dustin endişe ile bana seslenmeye çalışıyordu...

Eddie gitarıyla en sevdiğim şarkıyı çalıyordu, vecna bana daha fazla yaklaşmıştı o bana doğru ilerlerken ben geçitte doğru koşmaya başladım tüm var gücümle eddie' ye ulaşmaya çalışıyordum...

Gözlerimi açtığımda karavandaydım
Eddie: " (endişeli bir sesle) tanrım... Michelle iyimisin?"
Michelle: " eddie" Gözyaşları içinde eddie' ye sarıldım
Dustin: " (endişe, korku ve sinir karışık bir şekilde) lanetlendiğini neden söylemedin...tanrım... Michelle az kalsın ölebilirdin, eddie o lanet şarkıyı çalmasaydı belki de ölebilirdin...tanrım düşünmek dahi istemiyorum"
M: " ben... Özür dilerim"
E: " herneyse önemli değil, sen iyisin değil mi hayatım"
M: " hı hı... Sadece"
E: " ne? Bir yerin mi ağrıyor" dedi endişe ile
M: " hayır hayır iyiyim, sadece... Az önce dünyanın en iyi konserini kaçırdığım için biraz üzgünüm" dedim yüzüme masum bir gülümseme ekleyerek
E: "( tatlı bir gülümseme ile bana dahada sıkıca sarıldı ve çenesini kafamın üstüne yumuşakça dayayarak) şu lanet yerden kurtulalım söz veriyorum sana en mükemmel konseri vericem"