kpop one shot (İstek Alınıyor)

62~° Sana - Jimin

Jimin'in bakış açısı

beyaz elbisesi hafif esintide dalgalanıyor, güzel sarı dalgalı saçları zarif bir şekilde omuzlarına düşüyor. Güzel bir gülümseme yüzünü süsleyerek güzelliğini tamamlıyor. Bana el sallayıp yanına gitmemi işaret ediyor. Gülümseyip ilerlemeye devam ediyorum.

Ama ona ulaşamadan bir ışık beni kör etti. Gözlerimi açmaya çabalıyorum ve bunun bir minibüs olduğunu fark ediyorum, ona doğru son hızla yaklaşıyorum. Ona doğru koşabildiğim kadar hızlı koşarken adını haykırıyorum. Kornalar çaldı. Çığlık attı.

Düştüğünü gördüm. Ağır çekim bir video gibiydi. Bana döndü ve o çok sevdiğim gülümsemeyle gülümsedi. Yıpranmış bir oyuncak bebek gibi yere düştü; öylesine savunmasız, öylesine kırılgan,

"Sana! Hayır! Sana!"

"Jimin hyung! Uyan hyung!" Gözlerimi açtım. Jungkook yanımdaydı ve ellerimi tutuyordu. , alnım terle doluydu. "Sana! Sana'yı bulmalıyım!" Bağırdım ve onun sıkı tutuşundan kurtulmaya çalışarak doğruldum.

"Hyung sakin ol! Hyung!" Jungkook beni daha da sıkı tuttu ama ben onun adını bağırarak kıpırdamaya devam ettim. "Hyung! O artık burada değil!" Jungkook bağırdı.Dondum, sesi havada asılı kaldı. O artık burada değil. Jungkook bana sarıldı Gözyaşlarımın akmasını durduramadım

"Hyung, kazanın üzerinden 3 ay geçti... İyi misin?" Bir süre sonra Jungkook sordu. Zayıf bir şekilde başımı salladım ve mutfağa gitmek için ayağa kalktım.

Kendime bir bardak su doldurdum, onun artık burada olmaması nedeniyle ellerim titriyordu. 3 ay oldu ama aynı kabus hala devam ediyordu.

"Jimin..." Fısıltıdan daha yumuşaktı ama kimin sesi olduğunu anlayabiliyordum. Arkamı döndüm. İşte oradaydı; mükemmel saçları, güzel gözleri ve öpmeyi çok özlediğim dudakları. Ama gözleri yaşlarla doluydu.

"Sana..." öne çıktım. Onun için gözyaşlarını silmek istedim, ona her şeyin yolunda olduğunu, her şeyin sadece bir yalan olduğunu söylemek istedim. Bu sadece bir kabustu. Ama kelimeler boğazımda düğümlendi, hiçbir şey söyleyemedim.

"Jimin... Buraya gelme..." Bir gözyaşı düştü. Onun ağladığını görmekten nefret ediyordum, sadece ona itaat edip olduğum yerde kalabilirdim.

"Sana, seni özledim..."

"Jimin, 3 ay oldu. Unut beni..." Ağlamaya başladı, "Bana beni unutacağını ve yoluna devam edeceğini söyle..." Yapamadım."Seni seviyorum..." .

Gitmesini istemediğim için ona sarılmaya çalıştım. Ama dokunabildiğim tek şey havaydı. İnce hava. O burada değildi.

"Sana, ben de seni seviyorum..." diye fısıldadım kendi kendime.