kpop one shot (İstek Alınıyor)

88~° Nayeon - Jaebum

Gerçekten çok geç olmuştu ve Jaebum, üzerine çöken uyuşukluğu hissedebiliyordu: göz kapakları daha da sarkıyordu ve başı da yana doğru sarkıyordu. Zor bir gün geçirdi ve gece geç saatlerde yaptığı bu televizyon molası onun tek molasıydı. Çok geçmeden uyuklamaya başladı.

Sonra kapısı çalındı.

Kusura bakmayın, diye düşündü kendi kendine. Belki cevap vermezsen uyuduğumu düşünür.

Sonra bir tık sesi daha duyuldu. Ama bu sefer bir kız sesi de geldi. "Ya! Oppa! Aç şunu!" Jaebum'un gözleri faltaşı gibi açıldı.

"Oppa! Hadi ama! Bu kadar uzun süren ne?"

Jaebum gözlerini kapattı ve saf bir sıkıntıyla derin bir iç çekti. Şu an bunun için çok yorgundu. Ama ayağa kalktı, oturma odasının ışıklarını yaktı ve kapısını açtı.

Yirmi yaşlarında bir kız verandasında bacaklarını açarak oturuyordu. Onunla aynı siyah saçlara ve yüzünde aynı ifadeye sahipti. Bir eliyle ceketinin kollarını, diğer eliyle de su şişesini tutuyordu.

"Sorun ne? Neye ihtiyacın var, Nayeon- ah?" Jaebum ona soğuk ama uykulu bir şekilde sordu. Küçük kız kardeşinin tuhaflıklarından sıkıldığı açıktı.

Nayeon ona baktı. Makyajı sanki ağlamış gibi akmıştı ve gözleri kırmızıydı. "Benden ayrıldı, oppa." Tekrar gözyaşı dökmeye başladı.Jaebum tek kaşını kaldırdı. "Kim yaptı?"

"Jackson yaptı", diye geveledi, somurtarak, "ve o bundan gurur duyuyor."

"Peki neden beni bu saatte rahatsız ediyorsun"

"Eve gidecek arabam yok."  Nayeon evinden birkaç kilometre uzakta yaşıyordu.

"Senden ayrıldı ve sonra da seni terk mi etti?" Jaebum alay etti. Ablasıyla göz göze geldi. "Burada uyumana imkan yok."

"Lütfen oppa." Burnunu çekti. "Eve gitmek istemiyorum."

"Senin sorunun bu. Sen yetişkin bir kadınsın, Nayeon, kendine bakabilmelisn."

'Hadi, oppa! Bu kadar zahmet etmeyeceğim."

"Aish, ikimiz de bunun sonunun ne olacağını biliyoruz."

"Ah!" Kardeşinin koluna vurdu. " Neden bana karşı bu kadar kabasın?"

"Nayeon, saat sabahın biri! Uyumam lazım!"

"Oppa lütfen." Nayeon ağlamaya başladı. hatta inliyordu.  komşuları uyandırmasından korkuyordu.

Jaebum gözlerini devirdi ve onu tiksintiyle kucakladı. "Hadi, hadi, Nayeon- ah, ağlamayı bırak" dedi,

Sonra onun kokusu ona çarptı. "Sarhoş musun?" Ve sanki bunu beklermiş gibi Nayeon sarsıldı, kardeşinin kucaklaşmasını bıraktı ve sanki yarın yokmuş gibi kardeşinin banyosuna koştu. Jaebum elinde su şişesini tutarak orada kalmıştı. Kapağını açtı ve içindekileri kokladı.

Evet, diye düşündü. Sarhoş.

Nayeon'un her şeyi kustuğu kapalı banyosuna doğru ilerledi. Kapıyı açtı ve kız kardeşinin hıçkırarak klozetin önüne oturduğunu gördü, bu da durumu olduğundan daha kötü gösteriyordu.

Jaebum yüzünde tiksinti dolu bir ifadeyle yaklaştı ve saçını ona doğru tuttu. Nayeon yaklaşık on dakika boyunca kusarken Jackson'ın adamı hakkında bayat ifadeler ağlayarak devam etti. "Beni asla terk etmeyeceğini söyledi" veya "Onun gerçekten özel biri olduğunu düşündüm" veya "Bir gün çocuk sahibi olacağımızı sanıyordum" gibi şeyler. Her şey berbattı ama tıpkı büyük bir ağabey gibi (ki bu onu hasta ediyordu) bunun üstesinden geldi.

Nayeon'un gömleğinin her yeri salyalıydı ve ona kendi gömleklerinden birini verip üzerini değiştirmesi için on dakika daha beklemek zorunda kaldı. Sonra tekrar ağladı. "Bununla şişman görünüyorum!"

"Hayır," diye tekdüze bir cevap verdi.

"Oppa, çok şişmanım!" Jaebum onu ​​bir kez daha şişman olmadığına ikna etmek zorunda kaldı ve hatta onu göstermek için aynanın önüne bile çekti. Su içmeyi reddetti çünkü bunun onu eskisinden daha da şişkinleştireceğini söyledi.Jaebum'un banyodaki asi zamanının ardından kız kardeşini kanepeye götürdü ve Jaebum bunu az önce temizlemeyi başardı.

"Bir şeye ihtiyacın var mı? Süt? Su?" Nayeon sadece başını salladı, kendini yere bıraktı daha rahatladı.

"Sanırım burada uyuyorsun." dedi iç geçirerek. Nayeon artık derin bir uykuya dalmıştı, ağzı açıktı ve kanepede tuhaf bir şekilde hanımefendiye benzemeyen bir pozisyondaydı. Bu gece sebep olduğu bu kadar soruna rağmen kız kardeşinin ne kadar komik göründüğünü görünce gülümsedi. Bunu biliyordu; sarhoş olsa bile kız kardeşine bakmaktan kendini alamıyordu.

Onun için aldığı battaniyeyi serdi. Daha sonra kendi yatak odasına çıktı.

-Sabah-

Saat sabahın sekiziydi.

"Nayeon- ah" dedi alnını dürterek. Daha sonra onu sarsmaya başladı. "Nayeon- ah, uyan. Kahvaltı hazır." Kız, adam mutfağa doğru giderken doğruldu. ağabeyinin masaya koyduğu bardaktan suyu içti ve acısını dindirmek için gözlerini kapattı.

Adam bir fincan kahve alıp yudumladı.Nayeon'un yemek yemediğini fark etti. "Yemek yemeyecek misin?" Orada oturmuş boş boş tabağına bakıyordu. O Jackson denen adam için hâlâ üzgündü ve bu açıkça görülüyordu.

"Nayeon." Ona baktı. "İyi misin?" O, başını salladı.

"Aish." Ayağa kalkıp yanına sıkıştı ve o da uyum sağladı. Nayeon'un başını onun üzerine koyması için omzuna hafifçe vurdu ve Nayeon da bunu yaptı.

Kahvaltısını yerken "Bir adam için bu kadar üzülme Nayeon- ah" dedi. "Erkekler aptaldır. Bir şeyleri düşünmeden yapma eğilimindedirler." Çiğnemek için durdu.

"Benden ayrıldı, oppa. Canımı acıtıyor."

"Bu tüm ayrılıklar için geçerli. Uzun sürmeyecek. Ayrıca hiçbir ilişki sonsuza kadar sürmez." Tekrar çiğnedi. "Senden ayrılmaktan başka bir şey bilmiyorsa o sadece bir korkaktır."

Nayeon kardeşinin sözlerine gülümsedi. "Blöf yapıyorsun."

". Ben senin kardeşinim, seni tanıyorum."

"Ben de senin kız kardeşinim. Benimle ne zaman dalga geçtiğini biliyorum."

"Yapabileceğimin en iyisi bu."

"Teşekkür ederim oppa." Nayeon başını kaldırdı. "Sorun için üzgünüm."

"Korkma. Sorun değil." Nayeon tekrar omzuna yaslandı. "Ama bedava değil."

Nayeon'un gözlerini devirdiğini hissetti. "Bu sefer bana neye mal olacak?" diye sordu.

"Yeni bir gömlek" diye yanıtladı. "Dün gece makyaj dolu gözyaşlarınla ​​benimkini mahvettin."

Nayeon kıkırdadı. "Sana yeni bir tane alacağım"