kpop one shot (İstek Alınıyor)

103~° Roséanne - Seokjin

"Aferin çocuklar. Devam edin!" Dans koçum bağırdı. Şarkının sonu yaklaşıyordu ve ciğerlerim yanmaya başlamıştı.

- dans koçum - Jin-  önümüzde durup işimizi bitirirken hepimizi izliyordu.

Işık hızında nefes alıp vererek çantama koştum ve su şişemi çıkardım. Onu yutarken diğer kızların Jin'e doğru koştuğunu duydum.

"Oppa, nasıl görünüyordum?"

"Jin oppa beni gördün mü?"

"Oppaaaa, beni izleyeceğine söz vermiştin!"

Çantamdan bir havlu alıp terimi sildim ve kısa bir süre sonra kazağımı üzerime geçirdim.

Bunların  20 yaşındaki bir adamla flört etmeye çalışan yetişkin kadınlar olduğuna inanamazsınız. Elbette uzun boylu, yakışıklı, en mükemmel- . her neyse

"Tamam kızlar, bugün harikaydınız! Umarım önümüzdeki hafta hepinizle görüşürüz." Dans stüdyosundan çıkarken etrafındaki kadınlar ciyaklayarak kendi aralarında sohbet ediyorlardı.

Su şişemi ve havlumu bir kenara koydum ve çantamı omzuma astım. Kapıya doğru döndüğümde Jin'in bir sandalyeye oturduğunu, dizlerinin üzerine eğildiğini ve elleriyle saçlarını karıştırdığını gördüm."Hey, iyi misin Seokjin?" Ona doğru yürürken yüzündeki hayal kırıklığını gördüm.

"Jin"

"Ha?"

"Bana Jin de. Birbirimizi birkaç yıldır tanıyoruz Roséanne, bu kadar resmi olmana gerek yok" bana gülümsedi. Bu ani davranışı karşısında anında heyecanlandım ve telaşlandım.

"Elbette, Se- Jin....Seni rahatsız eden hiçbir şey olmadığından emin misin, sadece biraz üzgün görünüyorsun" diye belirttim. Ayağa kalktı ve stereoya doğru yürüdü.

"Benimle dans et" bir sorudan çok bir ifadeydi. Müzik yumuşaktı. Ona gülümsedim ve çantam omzumdan indirdim.

Düetimin müziğiydi ama bugün ortağım yoktu. Şans eseri koreografı Jin'di, yani her hareketi biliyordu.

Vücutlarımız yumuşak bir ritimle yavaşça dans etti. bir kez daha sordum: "Sorun nedir Jin?"

"Son zamanlarda gördüğüm bir kız var. Gerçekten çok güzel bir kız, ama..." tekrar konuşmadan önce biraz daha dans ettik, sonra beni zarif bir şekilde yukarı çekmeden önce beni yavaşça aşağıya doğru indirdi, "... Benimle o kadar ilgilendiğini sanmıyorum".

"Onun ilgilenmediğini sana düşündüren ne?" sözleriyle kalbim sıkıştı.

"Eh, birbirimizi bir süredir tanımamıza rağmen benimle pek fazla konuşmuyor. İş dışında da benimle hiç ilgilenmiyor." Müzik devam ediyor ve sanki daha önce birlikte dans etmişiz gibi hareket ediyoruz.

"Hiç ona senin hakkında ne hissettiğini sormayı denedin mi?" Ona sordum. Hayallerindeki kıza nasıl ulaşacağı konusunda ona tavsiye vermek biraz canımı sıktı. Bir yanım bahsettiği kişinin ben olmamı umuyordu ama zaten iş dışında biriyle görüştüğünü biliyorum.

"Eh, mesele bu..." bir dalış daha yaptı, bu sefer sağ eli sırtımı bıraktı ve bacağımı okşayıp yerden biraz kaldırdı.

Bu dansın bir parçası değil.

Bu küçük ama samimi hareket karşısında yanaklarım pembeleşti. Baştan savmaya çalıştım ama utancımı gizlemeye çalışırken çok zorlandım.

"....Ona çıkma teklif etmeyi düşünüyordum. Nasıl tepki vereceğini bilmiyorum" diyerek beni kendime getirdi, yüzlerimiz çok yakındı ama hiçbir yerde birbirimize yakın değildik.

Müzik sessiz bir tona ulaştığında ona "Sadece ona sor" dedim.

"Evet....evet belki yaparım" müziği kapatmak için stereoya gidip telefonunu alırken. Ani temas kaybıyla tüm vücudum titredi.

"Eee, yarın görüşürüz." Soğuk üzerime hücum ederken çantamı aldım ve koştum.Çantamı arabamın arka koltuğuna fırlatıp sinirle direksiyona çarptım.

Telefon çalmaya başladığında  kimliğini kontrol etmeden telefonumu aldım ve 'kabul et' tuşuna bastım, ancak daha konuşamadan bir ses sanki nefesi kesilmiş gibi soludu;

"Benimle randevuya çıkar mısın?"