Sunshine

1

"NNNNNNNNNEEEEEEEEEEEEEEEE??!"

"NE BAĞIRIYORSUN HAYVAN!"

"AĞLAYACAĞIM YEMİN EDERİM AĞLAYACAĞIM ŞİMDİ!"

"NE OLDU?!"

"AAAAAĞĞAĞAĞAĞAAĞAĞAĞ"

"LAN GERİ ZEKALI N'OLUYOR?!"

Tek bir bildirimle tüm duygular birbirine girebilir mi? Benimkiler girdi işte. Huzurlu ve mutlu hissederken daha güzel bir şey yazmadığıma sinirleniyor, nedenini hangi duygudan aldığını bilmediğim bir şekilde ağlıyordum. Sabah uyandığım gibi gördüğüm twitter bildirimi beni şu an tam anlamıyla mahvediyordu.

"SEUNGMOOOOOO😭😭😭"

"YA NE VAR NEEEEEE"

Göz yaşlarımı silmeden telefonu Seungmin'e uzattım. Gözlerini ve ağzını açarak bana baktı. O da delirmişti.

"YALAN!"

"DEĞİL!"

"ŞAKA YAPIYORSUN!"

"HAYIR YAPMIYORUM!"

"NE DEMEK BANG CHAN ÇİZİMİNİ GÖRDÜ?! BİR DE YANIT VERMİŞ DELİRECEĞİM!"

"SEN Mİ BEN Mİ?! YEMİN EDERİM BAYILACAĞIM ŞURAYA!"

Evet. Bang Christopher çizimimi görmüş, üstüne yanıt atmıştı. DELİRMEYEYİM DE NE YAPAYIM?!

3Racha şarkılarıyla, Chan ise varlığıyla kurtardı beni dipsiz kuyumdan. Karanlık gecelerime minik bir mum ışığı oldular çizimlerim için. Vanilya ve çilekli bir mum.

Mum gibiydim ben de. Yanıyordum. Tek eksiğim ışığımdı. 3Racha ışığım olmuştu işte.

"AY İNANAMIYORUM!"

Seungmin ise beni o durumdan kurtaran şeyleri, kişileri merak ederek fanları olmuştu. Sonradan da Changbin'e tutulmuştu işte.

"FELİX!"

"NE OLDU YİNE? BAŞKA BİR ŞEY KALDIRAMAM NE OLUYOR YİNE?!"

"AAAAAAAA"

"NE VAAAAAR😭"

"SAKİNLEŞMELİYİZ. EVET SAKİNLEŞMELİYİZ."

Gözlerimi kapatarak derin bir nefes aldım. Kalbim duracak gibi atıyordu ama sakin görünmeye çalışıyordum.

"Tamam sakiniz. Söyle şimdi ne oldu? Kaldırabileceğim bir şey olsun lütfen."

"Kaldıramayacaksın. Eminim."

Seungmin söylemedikçe aklımdaki ihtimallerle daha da deliriyordum. Korku kaplıyordu vücudumu.

"Ne olmuş olabilir? Nefret yorumu mu attı? Dalga mı geçti ne yaptı?"

"Daha kötüsü."

"Engelledi mi amına koyayım söyle şunu artık!"

"BANG CHRISTOPHER..."

"EVET?!"

"İLK VE TEK AŞKIN OLAN BANG CHAN..."

"EVET SEUNGMİN SÖYLE ARTIK!"

Gözlerini kapattı, derin bir nefes aldı. Ardından tekrar gözlerini açtı ve tepinerek bağırdı.

"SENİ TAKİBE ALMIŞ!"

"NE?!"

Yarım saat. Yaklaşık yarım saat ağlayarak ve tepinerek evi turladık. Benim göz yaşlarım durmuyordu. Hâlâ ağlamaya devam ediyordum ve bir yere oturamıyordum.