İki kardeş, bir sevdâ..
Sevgi her engeli aşar mıydı, imkânsızı mümkün kılar mıydı? Cevap evet olur büyük ihtimalle. Peki engel kardeş olsa bile mi? Kim bilir belki de aşk herkese rağmen galip gelir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya Asaf💯 ~~~~~~
Sabah erkenden gözlerimi açtım. Gözlerim acıyordu doğru düzgün uyuyamamıştım sevinçten. Kalkıp rutin işlerimi hallettim ve aşağı indim bugün cumartesiydi. Islık çala çala mutfağa doğru adımladım henüz kimse uyanmamıştı. İçimden kahvaltı hazırlamak geldi ve meşhur menemenimden yapmaya koyuldum, uzun zamandır ilk defa böyle neşeli görüyorum kendimi hâlâ inanmakta güçlük çekiyorum, içimde az da olsa yine karşılaşırız umudu vardı ama bu kadarını beklemiyordum. Şimdi her şey daha mümkün görünüyor gözüme. İkra... Atakan'ın sesiyle düşüncelerimden çıktım:
"Ooo Asaf bey siz mutfağa girer miydiniz hasret kaldık şu kokuya valla. Keyifler de yerinde bakıyorum hayırdır?" dedi sırıtarak.
"Sana da günaydın canım kardeşim. Evet keyfim yerinde sen bile bozamazsın bunu. Hem sen nasıl kalktın bu saatte top patlasa kalkmazsın!"
"İyi iyi abimi böyle görmek güzel bu sayede midem bayram edecek daha ne olsun. Kalkmazdım da işte üniversiteden bir arkadaşla sözleştik birazdan çıkacağım. Ama şimdiden pişman oldum alışık değilim ben bu saatte ayakta olmaya bee öff"
"Sanki akşama kadar sırtında taş taşıyorsun ne tembel adamsın lan sen. Madem kalktın gel bi işin ucundan tut da bir işe yara" deyip sofrayı suratına attım sığır herif.
Homurdana homurdana sofrayı serdi. Annemler uyanana kadar her şeyi hazırlamıştık. Onlar da gelince sofraya oturduk. ~~~~~~~ Çalışma masamda soluksuz çalışırken biraz ara vermek için geriye yaslandım. Haftasonları genelde evden çalışırdım aileme de vakit ayırmaya son derece önem veriyorum.. Çizimin sonuna yaklaşırken zaferle gülümsedim çok çalışmıştım ama değmişti doğrusu. Kalkıp odadan çıktım aşağı indim annem salonda oturmuş televizyona bakıyordu. Yanına gittim:
"Annem ne yapıyorsun sen tek başına?"
"Gel oğlum baban çarşıya çıktı ben de oturdum öyle dalmışım."
"Hayırdır nereye daldın bakalım?"
"Nereye olacak bu oğlanların turşusunu mu kuracağım diye kara kara düşünüyorum. Biriniz bana bir gelin getirmediniz ben de torun sevmek istiyorum artık eşek kadar oldunuz bir ses olsun şu evde" diye pompalı tüfek gibi saydırdı anam gülüp cevap verdim.
"Anam bir sakin soru sordum borçlu çıktım. Neyine yetmiyoruz biz senin Atakan zaten küçük bir çocuğu aratmıyor hem nasip bu işler" dedim.
Annem gözlerinden hafif bir şimşek çıkararak baktıktan sonra konuştu tırstım biraz. "Ya sabır nasip de biraz da gayret lazım hergele kendiliğinden mi gelecek kız sana. Ne kendin getiriyorsun ne bana izin veriyorsun bakayım birilerine. Atakan'dan zaten beklentim yok ama sen de tırt çıktın aklı başında diyordum ama yok iş başa düştü ben bulacağım bi kız"
Aklıma direk İkra düştü gerçi pek çıktığı yok ama annemin gelini olarak bu evde düşündüm de kalbim tekliyor resmen. Daha kızın haberi yok eve gelin geldiğini hayal ediyorum iyice hayalperest oldum gerçeklere dön artık be oğlum, söylesem mi acaba anneme belki de vakit gelmiştir ama daha İkra'ya bile niyetimi belli etmedim nasıl olacak bu iş Allah'ım yol göster. "Ayıp oluyor ama sultanım tırt falan. Hele bir dur belki yakındır 'anne biri var' dediğim günler"
"Nee yoksa biri mi var? Kimdir kimlerdendir iş yerinden mi tanıyor muyuz?" diye heyecanla sorarken gülüp durdurdum.
"Anne bir sakin ol olabilir dedim yarın ne olacağını kim bilebilir belki bir anda karşıma çıkar o kişi ha" deyip göz kırptım.
"Aman sizden birşey olmaz karışmıyorum ne yapıyorsanız yapın" deyip başını diğer tarafa çevirdi. Yeterince tatlı değilmiş gibi bir de küçük çocuk gibi küsüyor hemen tutup kendime çevirdim.
"Senin tribini yerim kadın küsecek misin bu yakışıklı efendi akıllı çalışkan oğluna?"
Kıs kıs gülerek "deli oğlan iki dakika küs kalamıyorum da. Kahve yapayım bari ana oğul karşılıklı içelim" deyip kalktı.
"İçelim anam hasret kaldım bir haftadır yeminle"
Günlük anne dozumuzu da aldık çok şükür.. ~~~~~~~ Kahvemi içtikten sonra biraz dolaşmaya çıktım. Düşünmeye ihtiyacım vardı. Ne yapmalıydım bu zamana kadar kimseye bahsetmemiştim ondan ama artık vakit gelmişti, yüreğim bu hasrete dayanamıyor vuslat istiyordu artık annem de sıkıştırmaya başladı iyice. Nereden başlayıp kime söylemeliydim ilk. Direk karşısına çıkıp 'İkra benimle evlen' mi desem yok ya ne oluyor derler adama. Sevdiğimi söylesem yok konuşamam, en iyisi birine anlatıp akıl almak. Annem hemen oldu bittiye getirir o olmaz. Atakan olabilir zevzek falandır ama iyi bir dinleyicidir yeri geldiğinde olgun düşünür evet en iyisi Atakan'a anlatmak. Biraz olsun hafiflemiştim bunca zaman içimde tutmanın ağırlığını şimdi daha iyi hissediyorum ama artık buna gerek kalmayacak inşaAllah...
