DİLDÂR

9

Lütfen okuyanlar yorumda kendini belli edebilir mi 😊

~~~~~~~~

"Asaf, Asaf lan Asaf hişt, abi, abiiiii"
Sanki uzaklardan bir ses geliyor, biraz da sarsıntı var sanki ne oluyor! Elim, elim az önce sızlıyordu şimdi sızı falan yok. Bir anda transtan çıkmış gibi irkilerek gözlerim açıldı sanki. Gözlerim önce önümdeki duvara kaydı çatlamıştı ama bu sapasağlam karşımda duruyor şimdi. Sesler de artık yakından geliyor sanki. Başımı çevirip baktım. Mert ve Atakan inanamaz gözlerle bana bakıyorlar. İkisi de aynı anda konuştu:

"Lan iyi misin?" "Abi sen iyi misin?"

Nihayet konuşmak aklıma geldi.
"Noluyor oğlum kolumu çürüttünüz iki saattir!"

"Abi on dakikadır duvara daldın gittin sesleniyoruz duymuyorsun bizi iyi misin ya vAllahi artık tokadı yapıştıracaktım kendine gelmeseydin! dedi Atakan.

"Aynen ya kardeşim iyi misin iyice ayarlarını bozdu senin bu toplantılar." diye imayla konuştu Mert.

Yüzümü sıvazlayıp iyice kendime gelmeye çalıştım, ne oldu harbiden bana!
"İyiyim lan iyiyim abartmayın uykusuzum ondandır." Demek ki az önce olanların hepsi hayaldi oh çok şükür o kadar gerçekçiydi ki. Evet çok üzülüyorum hatta üzülmek ne kelime kahroluyorum Atakan'ın sözleri daha da artırdı yangınımı ama bunun için onu suçlayamazdım, bilmiyordu. İkra, o da bilmiyordu kimsenin suçu yoktu aslında bu hikâyede. Kader ilmek ilmek örmüş ağlarını, nereden bilebilirdik ki ben nereden bilebilirdim böyle hayal etmemiştim günler önce nasıl da mutluydum çocuk gibi ama işte hayatın da kendine göre planları varmış yaşayarak gördüm. Ben zaten acı çekiyorum, kor gibi yanıyorum başkalarını da yakmaya gerek yok söz konusu kardeşimse onun mutluluğu için ömür boyu susmaya razıyım. Ne demişler; harda yürü sızını belli etme.. bundan sonra ki durumum böyle olacak sanırım Allah yardımcım olsun..
~~~~~~~~~
Arabamdan inip şirkete doğru yürümeye başladım. Önemli bir proje almış sabah erkenden akşam saatlerine kadar onunla uğraşıyordum. O günün üzerinden günler geçmişti. Birçok gelişme de olmuştu tabi. Verdiğim cesaretle Atakan annemlere açmıştı İkra mevzusunu. Annem o kadar sevinmişti ki İkra'yı zaten severdi şimdi gelini olacağını öğrenmesi onu çok mutlu etmişti. Babam da mutlu olmuş hayırlı olmasını niyaz etmişti. Herkes gülüyordu ben de bir köşede tebessüm ediyordum, acı bir tebessüm.
Gelişmeler bununla kalmamış İkra'nın ailesiyle de iletişime geçmişti annem.
Onlar da mutluydu ve daha fazla uzatmanın anlamı olmadığını düşünerek en kısa sürede isteme yapmayı planlamışlardı. Aileler zaten tanışıyordu.
Bugün ise o büyük gündü istemeye gidecektik. Nasıl yapacağım nasıl gideceğim hiç bilmiyordum. Gitmeye hiç niyetim olmasa da damatın abisi olarak gitmem gerekiyordu, hem en güzel gününde can kardeşimi yalnız bırakmaya benim de gönlüm el vermezdi. Daha fazla düşünmeden her zorluktan sonra bir kolaylık vardır diyerek odama girdim ve uzun bir gün daha başlamış oldu.
~~~~~~~~~~~~
Akşam saat 6 gibi Atakan yanıma gelmiş çıkana kadar başımın etini yemişti adeta. Bu adam bu kadar heyecanlı değildi aksine vurdumduymazlığıyla bilinirdi ama geldiğinden beri doğru düzgün yerinde durmamıştı. Daha fazla dayanamayıp 7 gibi şirketten çıktık. Önden giderken arkamdan koşarak arabaya doğru giden Atakan ile sabır çektim bazen çocuk gibi olabiliyordu. Kilidi açıp bindik hemen çalıştırdım ve yola koyulduk. Atakan yine başlamıştı konuşmaya.

"Abi bak ileride bir çiçekçi var çiçeği oradan alalım. Çikolatayı da en kalitelisinden almamız lazım bir yer vardı ama o yukarıda kaldı ya tüh ne yapacağız!"
Dur durak bilmeden konuşması beni iyice gererken ensesine yapıştırdım bir tane.
"Lan oğlum sen niye arabada tepiniyorsun gelin sen değilsin biraz oturaklı ol alacağız her şeyi asabımı bozma Allah Allah. Heyecandan çiçekçinin yanında çikolata dükkanı olduğunu da unuttun sanırım bak in hadi." Gülerek arabadan inip hemen çiçekçiye girdi hergele. Ben de hafif gülüp arkasından girdim. Bir gül buketi yaptırıp çıktık ve yandaki çikolatacıya girdik. Ordan da çeşitli çikolatalardan bir kutu yaptırıp hemen arabaya bindik. Arabayı çalıştırmaya hazırlanırken boynuma dolanan kollarla neye uğradığımı şaşırarak Atakan'a baktım. Beni boğacak gibi sarılırken aynı zamanda konuşuyordu.
"Abim benim sağol iyiki varsın abimm"
Boğmaya meyilli kollarını ittirip çatık kaşlarla konuştum. "Oğlum ne yapıyorsun boğuldum lan. Hem ne oldu birden sevgi pıtırcığı oldun" dedim sonda gülerek.
"Hızır gibi her işimi hallettin ne olsun iyiki varsın be abi"
Güldüm, "olacağız tabi kırk yılın başı kardeşimiz evleniyor neyse hadi gidelim bir an önce annem kızacak" eve gitmek üzere yola koyulduk.
~~~~~~~~~~~~~
Kapı bize biz kapıya bakıyorduk, bakışıyorduk bir nevi kapıyla. Babam durumun saçmalığını ilk fark eden olarak kapının yanında olan Atakan'ın ensesine bir tane geçirdi. Ne çok dayak yedi en mutlu gününde zavallı kardeşim!:D

"Oğlum çalsana kapıyı. Kapıdan mı isteyeceğiz kızı."
Ensesini tutarak konuştu. "Ya baba ensem çürüdü sabahtan sizin bana kastınız mı var ya iyi çaldım alın" diyerek zile bastı küskün şekilde dayanamayıp gidip boynunu kolumun arasına aldım.
"Aslanım benim" o da hemen kollarını belime sararken kapı açıldı. Hemen toparlandık. Önde İkra arkada babası Ahmet amca ve annesi Ayten teyze vardı. Son olarak arkadan koşarak gelen ablası Selma abla vardı. O evliydi Ankara'da yaşıyordu bugün için geldiğini anladım. Önce İkra sonra aile üyeleri 'hoş geldiniz' diyerek içeri buyur ettiler. O an kalbim yine kendini belli etti. Öyle bir sıkışmaya başladı ki nefes alamıyor gibi hissettim bir an. Yapma kalbim yapma bunun kimseye yararı yok şu anda. Çok, çok başka hayal etmiştim, içime oturuyor ağrıma gidiyordu. Gözlerimin dolduğunu hissettim ama çabuk toparladım. Yumruklarımı sıkarak annemin arkasından hızla içeri geçtim benim arkamda da Atakan vardı. Durup çiçek ve çikolatayı İkra'ya verdi. Teşekkür ettiğini duydum mahçup bir sesle. Sesi.. gözlerimi yumdum ve mırıldanarak odaya girdim. 'Sabır çokça sabır..'

Yıldıza dokunup oy verelim olur mu yazma şevkimi artırıyor 🙏🌺