“Gaga!” Thera glared at me.
Back to my usual self. I was laughing, playing around, having fun. Elmanuwel teached me to live the life like this. Utang ko sa kaniya ang matino at masayang buhay ko ngayon. I made a lot of changes after meeting him, and that was the most memorable time of my life.
Habang lunch break pa ay narito kami sa garden, nagkukulitan imbis na mag-aral.
“Saya natin, ah?” Steph sit beside me.
I smiled. “Masama ba?”
“Hindi naman. Ang unusual lang na... hindi ka nalulungkot?”
Kung nalulukot man ako, hindi ko ipinakikita sa kanila ‘yon. Kaya ko na ang sarili ko, hindi ako dapat dumedepende sa iba. Hindi naman sa pinipilit ko lang na magung masaya. Well, I am genuinely happy. But the happiness beside him like before is different.
Iniisip ko na lang na hindi niya magugustuhan kung hindi ako mamumuhay ng ganito kahit wala na siya.
“Kaysa naman bumalik ako sa dati? O kaya ay magpakamiserable? Ayoko no’n, hindi masaya.” I pouted.
She smiled and nodded.
“I should thank Manu for teaching you this lesson.”
•••
