reason is money • skz

baba • Felix

Babam iş için sık sık Avusturalya'ya gider.
Annem ise Kore'deki şirketin başında. Asla annemi suçlamıyorum, burada yapacak önemli işleri var.
Yokluğunu da hissetmem ablam Rachael sayesinde.
Küçük kardeşim Oliva ise benim sayemde babamın yokuluğunu da hissetmez.
Ona karşı ne kadar 'Erkek' duruşumun olduğu tartışılır.
Anlarsınız ya evde 3 kadınla beraber büyümek...
Asla şikayetçi değilim.
Ablama oje sürerken ya da makyaj yaparken yardım etmek veya Olivia ile bebeklerle oynamak kişiliğimin bir parçası.
Belki başkalrına çirkin gelebilir bunlar ama makyajsız dışarı çıkmayı sevmem. Kardeşlerimin parlak ceketleri tarzımın bir parçası.
Tabii bunlar kız kardeşlerim ve annem için oldukça normaldi ancak babam gördüğü zaman iyi bir tepki vermeyecekti.

Uzun zaman sonra yanımıza ziyarete gelmişti.
Ne kadar süre geçtiğini size şu şekilde anlatayım.
Onu yolcu ederken; üstümde lacivert bir takım vardı.
Saçlarım kahverengi ve cildimde sadece sabunun verebileceği bir bakım vardı. Şimdi ise; saçlarım sarı ve eskisine göre daha uzun, üstümde beyaz gömlek. Kulaklarımda küpeler, parmaklarımda gümüş yüzükler var.
Ablam bana hafif bir göz makyajı yapmıştı sabahtan.
Salonda tek başıma babamı bekliyorum. Eve önce üstünde siyah takımıyla ve elinde bavulla hizmetçi arkasından kaşe paltosuyla babam girdi. salonda beni fark edince yanıma geldi.
Yaklaştıkça yüzündeki gülümseme soldu.

"Hoşgeldin baba.."
Sesimi duyunca kaşları çatıldı, "Felix?" Beni tanımamış mıydı o?
"Tanrım... Gerçekten sensin.." bana sarılasını beklememiştim ama benden uzaklaşmasını da hiç beklememiştim.
Şaşkınlıkla hareketlerini izlerken o da beni baştan aşağı süzüyordu.
"Seni Rachael sandım." sesindeki memnuniyetsizlik kilometrelerce öteden anlaşılabilirdi.
Yanıma yaklaştı ve eliyle gözümdeki simli makyajı dağıttı.
"Git de yüzünü yıka. Oğlumla konuşmaya geldim ben." geriye adımladım.
"Oğlun burada. Dinliyorum baba." sinirlenmişti.
Montunu çıkaryıp koltuğun üstüne attı. "Sen kendine erkek mi diyorsun?!" ağızımı açıp tek kelime söyleyemedim. Bakışlarım onu sinirlendirmiş olacak ki yakamdan yakaladı beni "Sen kendine gerçekten erkek diyebiliyor musun Lee Felix?!" bağırıyordu. Merdivenlerden aşağı koşarak inen Rachael ve Olivia'yı gördüm.
Sonrası ise bir süre karanlık.
Babam öyle bir tokata atmıştı ki bana dengemi kaybetip kendimi yere attım. "Sen hangi hakla kardeşime vurursun lan!" gözlerimi yeniden açtım.
İçim korkuyla doldu.
Ablama da böyle vurusa, ya Olivia?

Korkum boşaymış.
Ablam hiç korkmadan babamın üstüne yürümeye başladı. "Kendine baba mı diyorsun da oğluna el kaldırmaya hak görüyorsun?" babam sözlere iyice sinirlendi.
Yerdeki bedenime ayakkabısının sert tabanıyla bir tekme attı.
Karnımda hissettiğim acıyla yere uzanırken Olivia yanıma geldi.
Nasıl yaptı bilmiyorum ama ablam babamın saçlarına elini geçirdi, dış kapının açılma sesini duydum.
"Bir daha bu eve gelmneyeceksin. git Avusturalya'da ne yapıyorsan yap, annemle ne kadar aşk yaşıyorsan yaşa ama bir daha sakın bizim önümüze baba sıfatıyla çıkma." kapı kapandı. Annemle vakit geçiremiyorum, babamı da sevmiyorum ama Rachael ve Olivia sahip olduğum en iyi aile figürleri benim için.

Yatağımda yatıyorum.
Olivia yanımda uzanmış bana sarılıyor sıkıca.
Ablam ayak ucumda oturuyor. "Sence annemle bu yüzden boşanırlar mı?"
Olivia sessiz bir sesle sordu.
Ablam ise sinirle gülümsedi "Hayır.
Bay Lee'nin ailesinin dağılması babamın işine gelecek bir haber değil. Annemin işini kaybetmesi demek bu ayrıca. Hem ben varım. Şirketi devir alacak asıl varis. Görmediğimiz sürece bırak iliğine kadar sömürelim adamı." ablamdan öğrendim o gün, insanlara cevap verebilmeyi.
Babamdan da benim gibilerin toplumda yer edinemeyeceğini.
Ama ben sıradan bir insan değilim.
Ben Lee Felix.
Toplumda kendi kişiliğimle yer edinecek kadar param ve gücüm var.

🐙🦭