reason is money • skz

kardeşim • Chan, Hannah

Dışarıda yağmur var. Yine kütüphanedeyim ama gözlerim onu arıyor.
Burada biliyorum.
Bomboş kütüphanede önce elimdeki kitabı girişteki tezgaha bıraktım sonra da raflar arasında onu aramaya başladım. En köşede yerde bağdaş kurmuş yeri izliyor. Yanına sessizce yaklaştığımda şarkı mırıldandığını duyuyorum.

Tanrı insana kulaklarını bu yüzden vermiş olmalı

"Chan! çok korkuttun beni." ayağa kalktı ve ütülü pantolonunu düzeltti. Gülümseyerek "Sana nasıl yardımcı olabilirim?"
Cevap veremiyorum çünkü kendi sesimi duyarsam şarkı söylerkenki sesini unutmaktan korkuyorum. Seungmin küçük bir tebessüm sunup yanımdan ayrılıyor.

~

Bir an sandım ki eğer insanlara iyi yaklaşırsam beni kabul ederler.
Ama gün geçtikçe yalnızlığın ağır lanetini daha çok hissediyorum. Bu sefer farklı olur sanmıştım. Ama cevap vermiyor bile.
Dışarıda yağmur var ve ben yıllar sonra yine kütüphanede bir başımayım. Her gün öğrencilerin ders çalışmaya geldiği bu yer bile yağmurda boş.

~

"Hannah..."
Oda kapısından başımı uzatıp kardeşime seslendim.
"Buyu- sen iyi misin?"
Yüzümdeki ifadeyi bilmiyorum ama bir
kez daha Hannah'nın sadece yüzüme bakarak bir şeyleri anlayabilmesine hayret ettim. Yatağa oturdum o da sandalyesiyle kayarak yanıma geldi. "Tekte anlatacağım ve dinleyeceksin."

Sessizliğiyle beni onayladı, ben de Seungmin'i, kütüphaneyi ve adlandıramadığım tepkilerimi anlattım. sesslizlik oluştu yine. Sessizliği bozmak adına konuştum tekrar
"Hannah? Bir şey söyler misin?"

Hannah derin bir iç çekip elini omzuna koydu ve pat patladı.
"Abi, nedense atmak istediğiniz ama bir türlü atamadığınız bir adım var gibi geldi bana. İkinizin arasında bir çekim var ve ikiniz de bunun farkındasınız ama nasıl hareket edeceksiniz bilmiyorsunuz gibi. Bilemiyorum çok karışık bir durum."
Kafamı salladım sözlerine, bir çekim olduğunu ben de düşünüyordum, şizofren olmadığıma sevindim açıkçası.
Ve o atamadığımız adım yüksek ihtimalle benden kaynaklıydı, bir türlü iletişim kuramıyordum onunla.

"Haklısın Hannah, teşekkür ederim. Biraz düşüneceğim."

Hannah bana burukça gülümsedi, tam yanından kalkıp düşüncelerime hapsolmaya gidiyorken kapıda beni durdurdu.
"Abii, şu sorulara bi bakar mısınnn?? Sonra da beraber bir şeyler izleriz olur mu?? olur mu??"

Tatlı tatlı sorduğu soruya ve verdiği teklife karşı gülümsedim ve açtığım kapıyı kapatarak yanına ilerledim.
"Bakalım bakalım sorularına! Ne izleyelim?"

Teşekkür ederim Hannah. Bu ailede beni düşünen tek kişi olduğun için teşekkür ederim kardeşim.

🐙🦭